Γιώργος Υψηλάντης: «Ο φόβος μου είναι μη δεν προκάνω, γενικώς...»!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Απαντάει στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ

ΕΡ. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
ΑΠ. Απόλυτο δεν υπάρχει τίποτα. Ευτυχία σκέτη λοιπόν. Για μένα είναι η αναζήτησή της. Σε πολλά, διαφορετικά, καθημερινά πράγματα, σε στιγμές. Ολόκληρη, συγκεντρωμένη σ’ ένα μόνο πράγμα και με διάρκεια, ξέρω ότι δεν θα την βρω ποτέ. Το ταξίδι μετρά. Εάν περιμένεις να φτάσεις στην Ιθάκη, έπαιξες κι έχασες.

ΕΡ. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
ΑΠ. Το διάφραγμα στη μύτη και το βιολογικό κουσούρι που αποκτάς από μια ηλικία και μετά.

ΕΡ. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
ΑΠ. Πριν λίγο. Συμβαίνουν συνεχώς τόσα πολλά γύρω μας που είναι για γέλια ή για κλάματα.

ΕΡ. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
ΑΠ. Νομίζω η συνέπεια στο λόγο μου, η απόλυτη αφοσίωση και το πάθος σε ό,τι κάνω και ο έντονος συγκεντρωτισμός μου.

ΕΡ. Το βασικό ελάττωμά σας;
ΑΠ. Εμπιστεύομαι και δίνομαι εύκολα. Πολλές φορές είπα «ξόδεψα τη ζωή μου», αλλά παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να το διορθώσω.

ΕΡ. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
ΑΠ. Σ’ αυτά που δεν προκαλούν μη αναστρέψιμη ζημιά ή πόνο και πάντως δεν γίνονται σκόπιμα. Σ’ αυτά που κάνουν, όσοι κάνουν πράγματα. Ο αλάνθαστος πρώτος τον λίθο βαλέτω!

ΕΡ. Η τελευταία φορά που κλάψατε;
ΑΠ. Είχαμε δυστυχώς τόσες αφορμές τις τελευταίες μέρες.

ΕΡ. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
ΑΠ. Ταυτίζομαι εν μέρει έστω, με πολλούς καθημερινούς ανθρώπους γύρω μου και πιο πολύ με τους φίλους μου. Με τους κόπους και τη θυσία τους πολλές φορές, έγιναν αυτοί που λέτε «ιστορικές προσωπικότητες». Ούτε Μεγαλέξανδρος λοιπόν, ούτε Λουί Κατόρζ! Το καλάμι είναι χρήσιμο στο ψάρεμα, δεν χρειάζεται να το καβαλάς κιόλας.

ΕΡ. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
ΑΠ. Τα ταλαντούχα παιδιά που παίρνουν τους δρόμους της ξενιτιάς κυνηγώντας τα όνειρά τους, προδομένα από την ίδια τους την πατρίδα. Και τους κατηγορούμε κι από πάνω σχεδόν για λιποταξία. Ποιοι, εμείς!

ΕΡ. Ποια αρετή προτιμάτε σ΄ έναν άντρα;
ΑΠ. Να τιμά τα παντελόνια που φορά.

ΕΡ. ...Και σε μια γυναίκα;
ΑΠ. Την ίδια. Κι οι γυναίκες παντελόνια φοράνε σήμερα. Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον. Δεν τους τα χάρισαν. Αγωνίστηκαν γι’ αυτό.

ΕΡ. Το αγαπημένο σας χρώμα;
ΑΠ. Το κόκκινο, αλλά και το γαλάζιο εξ’ ίσου. Αν κι η δυσχρωματοψία μου, δεν μου επιτρέπει να μιλώ με σιγουριά για χρώματα. Γελούν όσοι με ξέρουν.

ΕΡ. Τι νοσταλγείτε περισσότερο;
ΑΠ. Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας. Τότε που κάθε σου κουβέντα και πράξη ξεκίναγε από κάποιο όργανο στο στήθος, καρδιά θαρρώ το λένε, κι όχι από το κεφάλι. Δεν είχε ποτέ δεύτερη και τρίτη ανάγνωση.

ΕΡ. Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει;
ΑΠ. Ας τ’ αφήσουμε καλύτερα. Τουλάχιστον μέχρι τα ύστερα μας, τότε που οι γέροντες και οι νεκροί δεδικαίωνται.

ΕΡ. Τι είναι για σας δυστυχία;
ΑΠ. Να ξυπνάς ένα πρωί και να μην έχεις να κάνεις τίποτα ή ακόμα χειρότερα να μην σου επιτρέπουν οι συνθήκες να κάνεις τίποτα.

ΕΡ. Ποια θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
ΑΠ. Την υποτιθέμενη και τεχνηέντως προβεβλημένη από τον κάτοχό της, τις θεραπαινίδες και τους αυλοκόλακές του.

ΕΡ. Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
ΑΠ. Της μάνας μου: «κοίτα παιδί μου τη δουλειά σου»! Την επαναλαμβάνει μέχρι σήμερα. Κι ας μην την άκουσα ποτέ, μα ποτέ!

ΕΡ. Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;
ΑΠ. Να μπορώ να εκφραστώ με τραγούδι και χορό. Δεν τα έχω με τίποτα!

ΕΡ. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
ΑΠ. Το να κοιμάμαι κάθε βράδυ τον ύπνο του δικαίου. Κι είναι τελείως άλλο πράγμα ο ύπνος αυτός, από εκείνον του αναισθήτου. Γιατί κι αυτοί κοιμούνται. Κι ότι ανάθρεψα καλά παιδιά.

ΕΡ. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
ΑΠ. Για όσα ήθελα και δεν τόλμησα να κάνω και για τα «όχι» που δεν είπα. Τουλάχιστον όταν έπρεπε.

ΕΡ. Ποιο είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό σας στοιχείο;
ΑΠ. Έχω ήδη τρία. Τρεις πολύτιμους για μένα γιους. Το πολυτιμότερο δεν το έχω αποκτήσει ακόμα. Περιμένω ν’ ακούσω το πρώτο κλάμα του, σε ενάμιση το πολύ μήνα. Κι ας μην λογίζονται αυτά ως περιουσιακά στοιχεία. Καμιά ζωή δεν αποτελεί κτήμα ή περιουσία μιας άλλης.

ΕΡ. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ΄ όλα;
ΑΠ. Είμαι απίστευτα ανθεκτικός και ανεκτικός άνθρωπος. Ωστόσο η αδικία και η βλακεία δεν παλεύονται.

ΕΡ. ‘Όταν δεν δουλεύετε ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
ΑΠ. Να δουλεύω. Μέχρι τελικής πτώσεως. «Σταχανοβίτης», στη σοβιετική ορολογία, «workaholic» στη σημερινή. Ευτυχώς που στη δουλειά μου, περιλαμβάνεται και πολύ διάβασμα.

ΕΡ. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
ΑΠ. Μη δεν προκάνω. Γενικώς.

ΕΡ. Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
ΑΠ. Απ’ αυτά που έκανα, το περσινό στην Ιταλία για τον γάμο του μεγάλου γιού μου. Απ’ αυτά που δεν έκανα, άπειρα. Κυρίως στο Αιγαίο. Ευτυχώς το google earth και τα ντοκιμαντέρ, που μας επιτρέπουν να ταξιδεύουμε έστω και νοερά.

ΕΡ. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
ΑΠ. Όταν κάποιος μ’ αυτά θα νοιώσει καλύτερα, χωρίς ταυτόχρονα να βλάψουν κάποιον άλλο. Αν και προτιμώ τις μισές αλήθειες. Κι όποιος ισχυρισθεί ότι δεν λέει ποτέ, μάλλον είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης.

ΕΡ. Ποιο είναι το μότο σας;
ΑΠ. Μακριά από τους αποστειρωμένους και τους δήθεν. Ζέχνουν!

ΕΡ. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
ΑΠ. Σε κάθε περίπτωση όρθιος, σε πλήρη διαύγεια και κυρίως μόνος. Δεν θέλω να βιώσουν τη στιγμή, αυτοί που αγαπώ.

ΕΡ. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε το Θεό, τι θα θέλατε να σας πεις
ΑΠ. Ε, ας πει κι αυτός καμιά καλή κουβέντα. Και στου Θεού τ’ αυτί! Εγώ πως τον λιβανίζω καθημερινά; Θεέ μου και Θεέ μου!

ΕΡ. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
ΑΠ. Θυμάμαι ακόμα απέξω τόσους και τόσους αριθμούς και κωδικούς (ταυτότητες, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, Taxis, pin, τηλέφωνα, κλπ.) και απαντώ στο ερωτηματολόγιο του Προυστ της κας Λουλουδάκη, εντός ημιώρου περίπου. Αυτό που δεν μπορώ ν’ απαντήσω σχεδόν ποτέ, είναι το πόσο κάνει ένα πράγμα, ενώ αναγνωρίζω την αξία που εμπεριέχει. Το πρώτο μου είναι αδιάφορο, το δεύτερο πάντα μ’ ενδιαφέρει. Συνεπώς, ναι είμαι σε πολύ καλή κατάσταση.

• Ο Γιώργος Υψηλάντης είναι ναυπηγός-μηχανολόγος-μηχανικός ΕΜΠ και επικεφαλής της παράταξης ΡΟΠΟΑΝ του δημοτικού συμβουλίου Ρόδου