Δεκαπενταύγουστος.... Η εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου...

Rodiaki NewsRoom

Παναγία μου, Κυρά μου, Μάνα μας....

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος
Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός, εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης και Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου

Δεκαπενταύγουστος σήμερα. Γιορτάζει η Χριστιανοσύνη. Το Πάσχα του καλοκαιριού. Η Κοίμηση της Θεοτόκου. Δεν υπάρχει μέρος της υφηλίου με τον πιο απλό τρόπο αλλά και με πανηγύρεις κοσμοσυρροής χιλιάδων πιστών, που να μην τιμάται η χάρη της και το πάντιμο όνομά ητς.

“Εν τη Γεννήσει την Παρθενία εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον....” ακούγεται όλο αυτό το διάστημα του Αυγούστου. Και στις ιερές παρακλήσεις κάθε απόγευμα ψάλλουμε “Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε Γεσθημανή το χωρίον κηδεύσατέ μου το Σώμα”. Ύμνοι διαχρονικοί, ψαλμοί ατέλειωτοι, δάκρυα, γέλια, γλέντια, μοιρολόγια, εγκώμια, επιτάφιοι, Ακολουθίες συνθέτουν το μεγαλείο, της ιερής μνήμης και εορτής της μεγαλόχαρης της Θεοτόκου. Όλες οι Θεομητορικές εορτές έχουνε τη χάρη και την αξία τους.

Μα σαν την Κοίμηση της Θεοτόκου, ούτε η Γέννηση, ούτε ο Ευαγγελισμός, ούτε τα Εισόδια, ούτε η Σύναξή της μπορούν να συγκριθούν με την θεία και ιερή Κοίμησή της. Όπου γης Ορθόδοξοι Χριστιανοί και όχι μόνον ενώνονται από άκρη σε άκρη της γης σε χωριά, σε νησιά, σε πόλεις, από την μαρτυρική Ίμβρο μέχρι την Σουμελά στο Βέρμιο, από την Τήνο μέχρι την μαρτυρική Κύπρο, τον Έβρο μας, το Αιγαίο μας, η Παναγιά μας έχει την τιμητική της. Ανταποκρίνεται όπως η μάνα στα παιδιά της έτσι και η Παναγία μας αφουγκράζεται τους καϋμούς και τις δεήσεις μας, στον Υιόν και Θεόν της, στον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Χριστό.

Είμαστε από τη φύση μας η Ελλάδα, πολύπαθος και πονεμένος λαός. Η ιστορία, η διαχρονική μας στάση στο ιερό πρόσωπο της Θεοτόκου, αυτό μας υπενθυμίζει. Η αγάπη και η ευγνωμοσύνη μας είναι οι συνεχείς ιερές παρεμβάσεις στη ζωή μας και στην πορεία μας σαν Έθνος. Εκατοντάδες επωνυμίες τις έχουνε δοθεί. Άξιον εστί, Γερόντισσα, Πορταΐτισσα, Βρεφοκρατούσα, Κύκκου, Φωτολάμπουσα στη Δορά της Κύπρου, Τσαμπίκα, Καθολική, Σκιαδενή, του Χάρου, Σπηλιανή, Υψενή, κ.α. Τα περισσότερα είναι τοπονύμια της περιοχής ή του τόπου που βρίσκεται, ή βρέθηκε η εικόνα της, ή έγινε κάποιο θαύμα.

Οι μαύροι την θέλουνε μαύρη, οι λευκοί, λευκή, οι κίτρινοι, κίτρινη, ο κάθε λαός και φυλή δική της, μα μία είναι η χάρη της και ας έχει χιλιάδες ονομασίες. Μία η δύναμή της. Είναι παγκόσμια, επίκαιρη, οικουμενική. Είναι μάνα. Και τρέχει στον πόνο και στις αγωνίες των παιδιών της.

Είναι συγκινητικό να λέμε εμείς ότι ο κόσμος δεν πιστεύει, χάλασε, κ.λπ. και συγχρόνως χιλιάδες νέοι, νέες, μικρά παιδιά, γέροντες, μεσήλικες, άνδρες, γυναίκες, φτωχοί, πλούσιοι, υγιείς, ασθενείς, τρέχουν να την τιμήσουν και να την προσκυνήσουν. Ένα ωραίο έθιμο στη χάρη της είναι οι “εννιαμερήτισσες” που με μετάνοιες επί αιώνες, λένε παρακλήσεις και μοιρολόγια από την Καρδάμαινα και την Κω γενικότερα στην μεγαλόχαρη την Σπυλιανή της Νισύρου. Μάγειροι, εθελοντές, εθελόντριες μαγειρεύουν, διακονούν, καθαρίζουν, περιποιούνται στις πανηγύρεις τους προσκυνητές.

Νιώθουν μίαν αύρα, μια ξεχωριστή ευλογία ότι προσφέρουν με αγάπη και δωρεά μια μικρή υπηρεσία στη χάρη της. Αν και κοιμήθηκαν άγιοι μεγάλοι όπως ο Ταρσίζιος που διακόνησε στη Ρώμη την Θεία ευχαριστία στους φυλακισμένους και θανατώθηκε, ο Άγιος Γεράσιμος ο νέος ασκητής της Κεφαλλονιάς, ο άγιος Μερκούριος στις 15 Αυγούστου μεταφέρθηκαν την επομένη της Κοίμησης της Θεοτόκου στις 16 Αυγούστου κάθε χρόνο να εορτάζονται. Υπερέχει η Παναγία. Με το άκουσμα Αύγουστος μήνας, όλοι λένε, ο μήνας της Παναγίας.

Δεν ακούς τίποτα άλλο. Η ημέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι συγκλονιστικό γεγονός στην εκκλησία μας. Γιατί ο Χριστός μας πάνω στον Σταυρό, έδωσε εντολή στον αγαπημένο του μαθητή τον Ιωάννη, να αναλάβει σαν μητέρα του, υπό την προστασία του, την Υπεραγία Θεοτόκο μας. Μαζί στο σπίτι του Ιωάννη η Παναγία έζησε 9 χρόνια. Η Παναγία μας κοιμήθηκε 56 χρονών. Την πρόσεχε, την ευλαβούταν πολύ ο Ιωάννης, ο αδελφός του ο Ιάκωβος και η μητέρα τους η Σαλώμη συγγενής της Θεοτόκου. Όταν έφτασε η ώρα για την αναχώριση της Θεοτόκου, Άγγελος Κυρίου, τρεις ημέρες πριν την ειδοποίησε. Μεγάλη η χαρά της Θεοτόκου που θα αντάμωνε τον Υιό και Θεό της. Πήγε στο Όρος των Ελαιών, όπου συνήθιζε να προσεύχεται ο Χριστός. Γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη και τους ανακοίνωσε το γεγονός της κοίμησής της.

Όταν συμπληρώθηκε η τρίτη ημέρα, από την ειδοποίηση του Αγγέλου, η παράδοση λέγει ότι οι Απόστλοι δεν βρισκόταν όλοι σε ένα τόπο, αλλά κήρυτταν σε διάφορα μέρη τον λόγο του Θεού. Τότε ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε στο κρεβάτι που ξαπλωμένη η Παναγία περίμενε την Κοίμησή της.

Όταν κοιμήθηκε συγκινημένοι με Ύμνους και ψαλμούς την κήδευσαν στην Γεσθημανή. Μετά από τρεις ημέρες άνοιξαν τον τάφο, και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Θεοτόκος αναστήθηκε και ανελήφθη στους ουρανούς. Αδέλφια μου. Κάθε χρόνο, κάθε στιγμή η Παναγία, ο Χριστός μας γίνονται τα σημεία αναφοράς μας.

Μετά από τα δυσάρεστα της εθνικής μας τραγωδίας της φονικής πυρκαγιάς στην Αττική, Μαραθώνα, Μάτι η σκέψη μας και η προσευχή μας εφέτος στρέφεται στ’ αδέλφια μας, που βρήκαν τέτοιο τραγικό τέλος. Πόσα σπίτια χάθηκαν, ανθρώπινες ζωές, περιουσίες, πόσοι ζούνε, φιλοξενούμενοι ή σε σκηνές... Πόσοι περιμένουν.

Πόση απελπισία, απόγνωση, πόνος, πόνος.... πόνος. Σε Σένα και πάλι Παναγιά μας και στον Υιό και Θεό Σου προστρέχουμε. Ανάπαυσε, ξεκούρασε τα πνιγμένα και καμμένα κορμιά ενός καλού ιερέως και 95 και πλέον συνανθρώπων μας. Παρέλαβέ τους στην αγκαλιά σου Θεοτόκε. Σαν Μάνα γίνε η σκέπη τους στον ουρανό, και η παρηγοριά, το βάλσαμο στους επιζώντες συγγενείς και φίλους. Στους δύο αξιωματικούς μας τον Δημήτριο και τον Άγγελο, που αδίκως από τους αιμοχαρείς Τούρκους βρίσκονται φυλακισμένοι στην Ανδριανούπολη. Παρηγόρα τους και αυτούς και τους συγγενείς τους. Σε ασθενείς, σε σεισμόπληκτους, σε καταδιωγμένους λαούς Συρίους, Κυπρίους, στον κόσμο όλο βάλε την σκέπη σου την κραταιά και δώσε χαρά, ελπίδα, κουράγιο, δύναμη, πίστη. Άλλοι φωνάζουν, άλλοι κλαίνε, πολλοί μένουν αμίλητοι, σιωπηλοί.

Με μια ματιά τους σου λένε αυτό που καίει τα σωθικά τους. Μεγαλόχαρη, τρέξε, πρόλαβε, σώσε. Η χάρη σου, η δύναμη και η πανταχού παρουσία σου, να βοηθά τους απελπισμένους, την πατρίδα μας, την Ελλάδα μας και τον κόσμο όλο. Αμήν.