Δημιουργία βιβλιοθήκης στο Πνευματικό Κέντρο Λίνδου “Ιωάννης Γ. Ζίγδης”

Rodiaki NewsRoom

Αρχικά με βιβλία που προσφέρουν ο Κυριάκος Ι. Φίνας και με διαθήκη του ο αείμνηστος Δωδεκανήσιος Πολιτικός Ιωάννης Γ. Ζίγδης

Ο Λίνδιος Κυριάκος Ι. Φίνας, επί 60ετίας τακτικός συνεργάτης της “Ροδιακής”, ανέλαβε την πρωτοβουλία να αξιοποιηθεί λειτουργικά το Πνευματικό Κέντρο Λίνδου “Ιωάννης Γ. Ζίγδης».

Ως γνωστόν το Κέντρο ανηγέρθηκε με δωρεά του αείμνηστου Πολιτικού Γιάννη Ζίγδη και φέρει το όνομά του, ύστερα από διαθήκη που συνέταξε το 1996. Η πρωτοβουλία του Κ. Ι. Φίνα αποβλέπει στη λειτουργία Βιβλιοθήκης για τη Λίνδο και τις γειτονικές Κοινότητες.

Εκτός από τα προσφερόμενα βιβλία από τον Κ. Ι. Φίνα, η Βιβλιοθήκη θα εμπλουτιστεί ταυτόχρονα και με όσα με διαθήκη του παραχώρησε ο αείμνηστος Γιάννης Ζίγδης, με δαπάνη του οικοπέδου ως γνωστόν, ανηγέρθηκε το εν λόγω Πνευματικό Κέντρο, ως αναφέρεται στη διαθήκη του της 8ης Οκτωβρίου 1996. Προσφορά του Ι. Γ. Ζίγδη στην Κοινότητα Λίνδου.

Την απόφαση προσφοράς ο Κυριάκος Ι. Φίνας γνώρισε ταυτόχρονα και στο Δήμαρχο Ρόδου κ. Φώτη Χαζηδιάκο, ο οποίος και συνεχάρη τον προσφέροντα τα 105 βιβλίαγια τον αρχικό εμπλουτισμό της.

Η επιστολή προς το Δήμαρχο Ρόδου:

«Κύριε Δήμαρχε,
Επαναλαμβάνω και γραπτώς τις ευχαριστίες μου για την οικονομική στήριξη του Δήμου Ροδίων έκδοσης του τελευταίου βιβλίου μου, με τον τίτλο: «Αρχαίοι και Νεότεροι Λίνδιοι στη διαχρονική, πολιτιστική και αναπτυξιακή πορεία της Λίνδου».

Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες μου σας ανακοινώνω ότι απόφασισα να προσφέρω τώρα αντίτυπα βιβλίων μου στο Πνευματικό Κέντρο «Ιωάννης Γ. Ζίγδης», που βρίσκεται στην ιδιαίτερη Πατρίδα μου Λίνδο και ανηγέρθηκε με δαπάνες του αείμνηστου Λίνδιου Πολιτικού και εκ του λόγου τούτου φέρει και το όνομά του.

Καθόλη τη διάρκεια της 35ετούς υπαλληλικής μου σταδιοδρομίας στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Δωδεκανήσου, παράλληλα με τα κύρια διοικητικά μου καθήκοντα, ασχολούμουνα και με την ανάλυση και προβολή των προβλημάτων της Δωδεκανησιακής Οικονομίας, Πολυάριθμα είναι τα άρθρα μου στον Αθηναϊκό ως και τον τοπικό τύπο της Δωδεκανήσου.

Εκτός, όμως, από τα δημοσιεύματα στον Αθηναϊκό και τοπικό τύπο έχω εκδόσει και τις αναφερόμενες στις συνημμένες καταστάσεις Μελέτες, που προσφέρονται, μερικές μάλιστα πέραν του ενός αντιτύπου.
Συνολικά τα προσφερόμενα βιβλία ανέρχονται σε 105.

Από τις σαράντα πέντε μέχρι σήμερα εκδόσεις μου δεκαπέντε είναι Δωδεκανησιακού ιστορικού περιεχομένου και οι υπόλοιπες τριάντα καλύπτουν όλους σχεδόν τους παραγωγικούς κλάδους της Δωδεκανησιακής Οικονομίας. Τέσσερις εξ αυτών βραβεύθηκαν:

α) Η συμβολή της κοινωνικής αποταμιεύσεως και του αλλοδαπού κεφαλαίου στην εκβιομηχάνισή της Ελλάδος (Βραβείο της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, 1965).

β) Οι αγροτικές βιομηχανίες εντός των Συμφωνιών της ΕΟΚ (Βραβείο της Εθνικής Τράπεζα της Ελλάδος, 1965).

γ) Η παραγωγικότης. Έννοια-σημασία-αποτέλεσμα (Βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Παραγωγικότητας ΕΛ.ΚΕ.ΠΑ. ΑΘήνα, 1966).

δ) Η Δωδεκανησιακή Οικονομία από της Απελευθερώσεως της Δωδεκανήσου μέχρι σήμερα, 1947-1989 (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών. Αθήνα, 1990).

Με την ευκαιρία σας ενημερώνω ότι ο μακαρίτης Ιωάννης Γ. Ζίγδης, πέραν της δαπάνης του για την ανέγερση του Πνευματικού Κέντρου Λίνδου, με διαθήκη του άφησε και ορισμένο αριθμό βιβλίων, τα οποία φυλάσσονται σε χαρτοκιβώτια αχρησιμοποίητα επί 20ετία και πάνω σε αίθουσα του Κέντρου και φυλάσσονται έτσι, καθόσον το Κέντρο στερείται ανάλογης βιβλιοθήκης.

Έτσι, με την ευκαιρία της δικής μου προσφοράς θα τακτοποιηθούν και τα δωρηθέντα βιβλία από τον αείμνηστο Δωδεκανήσιο Πολιτικό.

Κατά τους υπολογισμούς ειδικών που ρωτήθηκαν η δαπάνη για την κατασκευή και εγκατάσταση σε μια από τις αίθουσες του Πνευματικού Κέντρου ανάλογου χώρου τακτοποίησης των δωρηθέντων βιβλίων τόσο των δικών μου, όσο και του Ι. Γ. Ζίγδη δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 8.000 ευρώ, μάλλον λιγότερα.
Με τη βεβαιότητα ότι θα συγκατατεθείτε διάθεσης του σχετικού κονδυλίου, διατελώ.

Με τιμή
Κυριάκος Ι. Φίνας

Σημείωση: Τα βιβλία μου είναι τακτοποιημένα σε τέσσερα χαρτοκιβώτια.
Κοινοποιείται: Δημοτική Ενότητα Λινδίων».

* * *

Περιληπτικά:
Πνευματικό Κέντρο Λίνδου
«Ιωάννης Γ. Ζίγδης»
(Το χρονικό ίδρυσής του)
Γράφει ο Κυριάκος Ι. Φίνας

Προσωπικά, σε κάθε ευκαιρία, εκδήλωνα ότι η επί μισό αιώνα, περίπου, προσφορά στα κοινά του Γιάννη Ζίγδη για τη μεταπελευθερωτική ανασυγκρότηση της Δωδεκανήσου και της Ελλάδας γενικότερα, έπρεπε με τον ενδεδειγμένο τρόπο να παραμείνει ως παρακαταθήκη στις μελλοντικές γενιές, ιδιαίτερα της Δωδεκανήσου.

Και ότι θα αποτελούσε σοβαρή παράλειψη να περάσει στη λησμονιά η καρποφόρα δραστηριότητά του.

Πράγματι, όταν έπρεπε επενέβαινα και διατύπωνα προς την κατεύθυνση αυτή την άποψή μου, ταυτόχρονα, όμως, παρότρυνα και τον ίδιο να βοηθήσει κατά τρόπον προγραμματισμένο να υλοποιηθεί η αναγκαιότητα αυτή.

Έτσι, κατά τον Ιούνιο του 1988 του απηύθυνα επιστολή, με την οποία του επεσήμαινα, ότι ορισμένα γραπτά του κείμενα και προφορικές του αγορεύσεις αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, Εθνικό Κεφάλαιο και αποτελεί ανεπίτρεπτη ιστορική παράλειψη, ότι μέχρι σήμερα δεν μερίμνησε ο ίδιος, είτε δεν ανέλαβε με τη συγκατάθεσή του κάποιος Δωδεκανησιακός Οργανισμός, ώστε να τυπωθούν σε μερικούς αυτοτελείς τόμους οι κυριότερες αγορεύσεις του στη Βουλή ή σε διάφορους Οργανισμούς του Εξωτερικού, ως και διάφορες τοποθετήσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Την προαναφερθείσα έκκληση επανέλαβα και στις 14 Αυγούστου του 1994, όταν σε ειδική εκδήλωση στη Λίνδο, το Κοινοτικό Συμβούλιο τον τίμησε με το “Χρυσό Κλειδί” της πόλεως Λίνδου.

* * *

Εμφορούμενος από τις παραπάνω πεποιθήσεις, εισηγήθηκα στο Κοινοτικό Συμβούλιο της 8.2.1996, υπό την τότε ιδιότητα του Προέδρου της Κοινότητας Λίνδου (1995-1998), σχετικά, ώστε να μεριμνήσουμε να εξευρεθεί στη Λίνδο, ο κατάλληλος κτηριακός χώρος, όπου θα εκτεθεί οτιδήποτε αφορούσε τη ζωή και το έργο του.

Στον ίδιο, δε, τόνιζα επανειλημμένα να συγκατατεθεί σε κάθε επιβαλλόμενη δυνατή αρωγή, ως προς τη συγκέντρωση των απαραίτητων στοιχείων, τα οποία θα σκιαγραφούν την προσωπικότητα και τη δράση του μιας ολόκληρης ζωής. Δεν αποτελούσε η έκκληση μόνο δική μου επιθυμία, αλλά νομίζω ότι επιβαλλόταν και από ιστορική αναγκαιότητα.

Του τόνιζα, μάλιστα, ιδιαίτερα πως τυχόν άρνησή του ή αδιαφορία προς την κατεύθυνση αυτή θα αποτελούσε ιστορικό ατόπημα. Καθόσον θετική Εθνική προσφορά ολόκληρης ζωής θα περιέπεπτε στη λησμονιά, η οποία, κατά το Λόγιο: «μαραίνει και τα ενδοξότερα έργα». Έτσι, στην προσπάθεια αυτή του υπογράμμισα με κάποια παραλλαγή τα όσα ανέφερε στο Γέρο του Μοριά, το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο εμπνευσμένος Λόγιος και αδέκαστος δικαστής της γενιάς του 1821, ο Γεώργιος Τερτσέτης, σε δύο επανειλημμένες αρνήσεις του πρώτου, να του υπαγορεύσει τα Απομνημονεύματά του, που τελικά πείστηκε, και σήμερα αποτελούν ιστορικό σημείο αναφοράς.

Στο παραπάνω γράμμα, ναι μεν ο Γιάννης Ζίγδης δεν μου απάντησε γραπτά, αλλά από τις κινήσεις του συμπέρανα, πως άρχισε να τον απασχολεί η πρότασή μου. Περίπου, δέκα ημέρες από την επιστολή μου μου τηλεφώνησε και μου ανέθεσε να πληροφορηθώ την αξία της οικίας που γεννήθηκε και έμεινε τα παιδικά του χρόνια στη Λίνδο, η οποία από προίκα είναι ιδιοκτησία μέχρι τώρα της ανιψιάς του, της Χρυσάνθης Χατζηκωνσταντή, η οποία είναι εγκατεστημένη στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Διαβλέποντας το σκοπό που ήθελε να πληροφορηθεί την αξία της οικίας, ανταποκρίθηκα άμεσα και εντός μιας εβδομάδας τον πληροφόρησα ότι η αξία κυμαινόταν στα 70-75 εκατομμύρια δραχμές.
Ως φαίνεται ο Γιάννης Ζίγδης επικοινώνησε στη συνέχεια με την ανιψιά του θέλοντας μάλλον να την αγοράσει, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σαν σπίτι που θα φέρει το όνομά του και θα βρίσκονται εκτεθειμένα όλα τα προσωπικά του αντικείμενα-βιβλία, διακρίσεις κ.ά.

Δεν βρήκε, όμως, ανταπόκριση από τον συγγενή του, καθόσον δεν ήταν στις προθέσεις της να το πωλήσει.
Για την άρνηση πώλησης του σπιτιού από τη Χρυσάνθη Χατζηκωνσταντή με ενημέρωσε ο Ζίγδης, χωρίς να επεκταθεί σε τίποτα άλλο επί του προκειμένου. Έτσι, όπως είχαν, πλέον, διαμορφωθεί τα πράγματα, δεν τον ενόχλησα ξανά, αφήνοντας το θέμα στον πανδαμάτορα χρόνο.

Παρά ταύτα, όπως φαίνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων, ο Ζίγδης δεν έπαυσε να ασχολείται με το θέμα. Είχε εμπεδώσει τα όσα κατά καιρούς του έγραφα και προφορικά του ανέπτυσσα.

«ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΖΙΓΔΗΣ
Κύριο
Κυριάκο Φίνα
Προέδρου Κοινότητας
Λίνδου
ΛΙΝΔΟΣ
Αθήνα, 18.11.1996
Αγαπητέ, Πρόεδρε,
Πριν από λίγες μέρες κατάρτισα με τη συμβολαιογράφο Κα Αμαλία Θεοδωρικάτου-Νικολάτου, (οδός Ιπποκράτους 31-Αθήνα, τηλ. 3636305), τη διαθήκη μου, στην οποία, όπως ήταν φυσικό, ένα ορισμένο κεφάλαιο αναφέρεται στην Κοινότητας της αγαπητής Λίνδου.

Ο αριθμός της συμβολαιογραφικής πράξης είναι 3491/8.10.1996.
Σου στέλνω αυτό το γράμμα, για να γνωρίσεις από πού πρέπει να ζητηθεί η διαθήκη, όταν έλθει η ώρα. Επί του παρόντος, δε θα ήθελα να γίνει λόγος γι’ αυτήν.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,
(Ιωάννης Γ. Ζίγδης)».

Στις 18 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, 1996, που του απηύθυνα την προαναφερθείσα επιστολή μου γνώρισε πως κατάρτισε διαθήκη και ότι «ένα κεφάλαιο αναφέρεται στην Κοινότητα της αγαπητής Λίνδου», καθώς γράφει και «δε θα ήθελε να γίνει λόγος επί του παρόντος». Σεβάστηκα απόλυτα, μέχρι τον θάνατό του την επιθυμία του. Σε κανένα δεν εμπιστεύθηκα το παραμικρό.

Επί ένδεκα μήνες, περίπου, η διαθήκη κρατήθηκε άγνωστη και δύο ημέρες από το θάνατο του Γιάννη Ζίγδη μου το γνώρισε τηλεφωνικά η συμβολαιογράφος, χωρίς, ωστόσο, να με πληροφορήσει επί του περιεχομένου της.

***

Ο Γιάννης Ζίγδης απεβίωσε στις 21 Οκτωβρίου 1997 και σε εκτέλεση επιθυμίας του, η ταφή του έγινε στη Λίνδο, όπου και αναπαύεται. Ανεγέρθηκε ο κατάλληλος τάφος. Εξάλλου, το Κοινοτικό Συμβούλιο, ύστερα από εισήγησή μας, τιμώντας τη μνήμη του Ανδρός, τον ανεκήρυξε Μεγάλο Ευεργέτη και έδωκε το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της Λίνδου και φιλοτεχνήθηκε προτομή του, η οποία τοποθετήθηκε σε κατάλληλο σημείο της κεντρικής πλατείας της Κωμόπολης.

Επίσης, το σπίτι στην Αθήνα, που δώρισε ο Ζίγδης πουλήθηκε έναντι του ποσού των 220 εκατ. δραχμών τον Οκτώβριο του 1998 και με το ποσό τούτο ανεγέρθηκε σε οικόπεδο που παραχώρησε η Εκκλησία της Λίνδου, κατάλληλο Πνευματικό Κέντρο που φέρει το όνομά του «Πνευματικό Κέντρο Λίνδου «Ιωάννης Γ. Ζίγδης». Επιθυμία του πώς να λειτουργεί το Κέντρο:

«... Επιθυμώ μετά το θάνατό μου: στη Λίνδο της Ρόδου, που είναι η γενέτεριά μου, να περιέλθουν τα εξής: α) Το Αρχείο μου, τα ευρισκόμενα στη βιβλιοθήκη μου πρακτικά της Βουλής, ως και όσα εκ των βιβλίων της βιβλιοθήκης μου αφορούν τη Δωδεκάνησο.

Το ακίνητό μου, οικία μετά του οικοπέδου της, που βρίσκεται επί της οδού Ευριπίδου αρ. 16, στην Πολιτεία της Κηφισιάς-Αττικής, προκειμένου η εν λόγω Κοινότητα να το πωλήσει και να χρησιμοποιήσει τα εκ της πωλήσεως χρήματα για την κατασκευή στη Λίνδο ενός ανάλογου με την ιστορία της Πνευματικού Κέντρου, στο οποίο θα φυλάσσονται τα αρχεία της Κοινότητας, ως και το αρχείο μου και όσα από τα βιβλία μου, όπως παραπάνω αφήνω στην Κοινότητα Λίνδου και στο οποίο Πνευματικό Κέντρο θα υπάρχει ένα τμήμα, που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ως αίθουσες παραμονής διακεκριμένων ξένων μελετητών της ιστορίας και των Μνημείων της Κοινότητας Λίνδου».

Αιωνία του η μνήμη...
Κ. Ι. Φ.