«Το Παλατάκι» σας συμβουλεύει: Η ώρα του παιδικού σταθμού

Rodiaki NewsRoom

Ο παιδικός σταθμός είναι μια πραγματικότητα στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας και ένα πολύ σημαντικό βήμα στη ζωή και των δύο. Είναι η στιγμή του αποχωρισμού από το σπίτι και η στιγμή της ένταξης στο πρώτο κοινωνικό πλαίσιο. Οι γονείς είναι ανήσυχοι σχεδόν πάντα και προβληματισμένοι και θέτουν ένα σωρό ερωτήματα και σκέψεις στο μυαλό τους ή στους φίλους και συγγενείς ,που αφορούν αυτή την απόφαση τους.

. Παιδικός σταθμός ή σπίτι;
· Μήπως πρέπει να αφήσω την δουλειά μου;
· Πότε είναι καλύτερα;
· Τι θα κάνω με τις αρρώστιες;
· Σε ποιόν σταθμό να πάει; Ποια τα πλεονεκτήματα του;
· Θα τρώει καλά;

Θα προσπαθησω να σας προτείνω λύσεις ή θα κατευθύνω την σκέψη σας ώστε να βρείτε την καλύτερη λύση για εσάς και το παιδί σας. Βασικά δεν υπάρχει το απόλυτο σωστό ή το απόλυτο λάθος. Υπάρχει το δικό μας σωστό με βάση τις απόψεις μας και την εμπειρία μας για την ανατροφή, τις συνθήκες δουλειάς, τις αντοχές μας, την ωριμότητα του παιδιού. Όποια λύση όμως και αν ακολουθήσουμε να την στηρίξουμε με σταθερότητα ώστε να αποβεί καλύτερη για το παιδί μας, μια και συχνά οι γονείς έχουν αμφιθυμία για την απόφαση τους και στην πρώτη δυσκολία παλινδρομούν , με αρνητικό αποτέλεσμα στο παιδί τους.

Το μεγάλο δίλημμα: Σταθμός ή σπίτι
Μετά τα 1 με 1,5 χρόνια το παιδί είναι έτοιμο να παρακολουθήσει πρόγραμμα παιδικού σταθμού. Βοηθιέται έτσι να αποκτήσει γνώσεις και δεξιότητες. Να μάθει και να χαρεί μέσα από δημιουργικές δραστηριότητες του σταθμού αλλά και το ελεύθερο παιχνίδι που γίνεται εκεί.Το παιδί μαθαίνει να συναναστρέφεται, να συνυπάρχει, να μοιράζεται, να συνεργάζεται, να χαίρεται. Μαθαίνει να ακλουθεί κανόνες και τα όρια της ομάδας, να πειθαρχεί σε αυτά, να κοινωνικοποιείται. Μαθαίνει να σέβεται τούς φίλους του αλλά και τον εαυτό του.

Θα αρρωσταίνει συχνά πηγαίνοντας στον παιδικό σταθμό;
Οι αρρώστιες είναι μια πραγματικότητα. Σε όποια ηλικία και αν αρχίσει, θα αρρωσταίνει συχνά τους πρώτους τουλάχιστον 3-4 μήνες. Οι ρινικές εκκρίσεις και ο βήχας θα είναι μαζί σας για περισσότερο χρονικό διάστημα. Αυτό γίνεται γιατί ο οργανισμός ενός παιδιού είναι αρχικά παρθένος και με το να εκτίθεται σε ιούς και μικρόβια χτίζει σταδιακά την ανοσία του και σιγά σιγά αποκτά ανοσολογική μνήμη που μόνο έτσι δεν αρρωσταίνει συχνά μετά. Είναι λοιπόν απαραίτητο να γίνει όλη η προηγουμενη διαδικασία , γιατί το να μεγαλώσει μέσα σε γυάλινη προστασία δεν βοηθάει το παιδί.

Τι πρέπει να δω και τι πρέπει να ξέρω προτού αποφασίσω;
Βασικό να επισκεφτείτε όλους τους χώρους του σχολείου. Τις τουαλέτες, τους νιπτήρες, το χώρο αλλαγής των μωρών, τα παιχνίδια τους αν είναι καθαρά και ασφαλή. Να δείτε τις κτιριακές εγκαταστάσεις, το παιδαγωγικό υλικό. Να εκτιμήσετε την ασφάλεια και την καθαριότητα. Να αξιολογήσετε την τάξη και την ευπρέπεια. Πρέπει να γνωρίσετε τις παιδαγωγούς του σταθμού, και την ευγένεια απέναντι σας, να δείτε αν υπάρχει κλιμα αγάπης, τρυφερότητας, συνεργασίας απέναντι σε εσάς και στο παιδί σας Υπάρχει ένταση στο χώρο ή ίσως βία και πως αντιμετωπίζεται; Τα παιδιά είναι χαρούμενα ή παίζουν με ασφάλεια;

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους, την πρώτη αυτή μέρα στο νέο περιβάλλον;
Η πρώτη φορά που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του στο σχολείο είναι βαρυσήμαντη, για εκείνον όπως και για το παιδί του. Για αυτό το λόγο, ακόμα και για ένα παιδί πεντέμισι ετών που δεν έχει ξαναπάει στο νηπιαγωγείο, όπως και για ένα παιδί 2 ετών, είναι απαραίτητο να παραμένει 2-3 ώρες τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό - όχι για να συμμετέχει στις δραστηριότητες, αλλά απλώς να παρευρίσκεται στη τάξη, όπου θα μπορεί η δασκάλα να μάθει και να προσεγγίσει το παιδί και το παιδί να γνωρίσει και να την εμπιστευτεί, αλλά και να πάρει μια ιδέα του τι σημαίνει σχολείο, βλέποντας τα παιδιά να τραγουδάνε να ζωγραφίζουν , να χορεύουν κ.λ.π.

Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας :
• τον λόγο που πρέπει να φύγετε: είναι γιατί πρέπει να πάτε στο σουπερμάρκετ για να μαγειρέψετε, για να φάτε μετά όλοι μαζί το αγαπημένο του φαγητό, ή να πάτε στο γιατρό ή να κάνετε κάτι που ξέρει ότι είναι απο τα απαραίτητα πράγματα της ζωής. Σε αυτά που θα πείτε, είναι ιδιαίτερα επιθυμητό να συμπεριλαμβάνει την λέξη "έκπληξη" (την οποία θα έχετε πάρει όταν το ξαναδείτε ή θα είναι μία αγαπημένη δραστηριότητα π.χ. ένα βιβλίο, μια μικρή λιχουδιά ).
• αν σας πει "μείνε εδώ" πείτε: "το σχολείο δεν είναι για μαμάδες - και τα άλλα παιδάκια , οπως και οι δασκάλες, ούτε αυτές έχουν τη μαμά τους εδώ"

Θα βοηθήσετε το παιδί σας να προσαρμοστεί, εάν τις πρώτες εβδομάδες το ρωτήσετε ποιά αγαπημένα του παιχνίδια θα ήθελε να δείξει στους νέους του φίλους, όπως ένα παζλ ή ένα λουτρινο ζωάκι. Να πάρει μαζί του ένα αγαπημένο παραμύθι για να δείξει στους φίλους του. Να κεράσει λίγα μπισκότα τους φίλους του που θα έχει φέρει από το σπίτι Έτσι του δίνετε ένα καλό κίνητρο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά.

"Μαμά μη φύγεις!!"
Είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να κλάψει τη στιγμή που θα αποχωρήσει ο γονέας του - όχι μόνο τις πρώτες μέρες, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες ή κάποια μέρα μετά απο μήνες. Το κλάμα δείχνει το δέσιμο του παιδιού με τον γονιό και για αυτό το λόγο θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι που εκφράζει ένα παιδάκι το οποίο αποχωρίζεται τον γονέα του ακόμα και για λίγο.

Το συναίσθημα του αποχωρισμού που νιώθει ένα παιδί, είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί και με θυμό, όχι μόνο με κλάμα. Κάποιο ίσως να αρνηθεί να μοιραστεί με τους γονείς του τις εμπειρίες του, ή να δείξει ότι στεναχωριέται με κάποια άλλη αιτία (ότι τα παιδιά δεν το παίζουν ή το χτυπάνε). Σαν αποτέλεσμα του θυμού αυτού, στον παιδικό σταθμό, ένα παιδί μπορεί να χτυπάει το πάτωμα, τον τοίχο, ή τις δασκάλες (τις οποίες μπορεί να θεωρεί υπαίτιες της "εγκατάλειψής" του), να ρίχνει παιχνίδια, ή ακόμα και να αυτοτραυματιστεί πάνω στην ένταση την οποία βιώνει.

Καλή αρχή στον Παιδικό Σταθμό, λοιπόν! Προετοιμάστε τα παιδιά σας, προετοιμαστείτε ψυχολογικά εσείς, δείξτε εμπιστοσύνη, στο εκπαιδευτικό προσωπικό, και στη διεύθυνση του σχολείου. Δειξτε υπομονή, επιμονή και σταθερότητα και σε λίγο καιρό θα αναρωτιέστε πώς μπορούσατε να ανησυχείτε για κάτι τόσο απλό....

Όσο υγιές και απαραίτητο είναι για το παιδί να πάρει την οικογενειακή προστασία και φροντίδα σε μεγαλύτερο βαθμό στα πρώτα στάδια μεγαλώματος, άλλο τόσο υγιές και απαραίτητο είναι να οδηγηθεί με εμπιστοσύνη και σιγουριά στις επόμενες φάσεις αυτονόμησης. Ας κυριαρχεί λοιπόν η χαρά και το καμάρι για το μεγάλωμα του παιδιού, με γνώση και συνείδηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται συνήθως και κάποιες δυσκολίες στην αρχή.

Βαλασία Βαρδέλλη
Νηπιαγωγός