«Το Γεννάδι της Ρόδου Ιστορία και Πολιτισμός»: Προικιό κάθε Γενναδενού

Rodiaki NewsRoom

Της Άννας Κοντοπίδη

Αν, πράγματι, και τα βιβλία έχουν τη δική τους τύχη, τότε σίγουρα «Το Γεννάδι της Ρόδου Ιστορία και Πολιτισμός» θα πρέπει να είναι ένα απ’ τα πιο καλότυχα βιβλία της ελληνικής γραμματείας του Αρχιπελάγους και όχι μόνο.

Το υπέροχο στην περίπτωση του «Γενναδίου» είναι που καταδεικνύει απ’ την πρώτη λέξη του, τον υψηλό βαθμό της συνειδητότητας του δημιουργού του Κωνσταντίνου Σκανδαλίδη, των ορίων της, των αποριών, των αντοχών της στους μικρόψυχους και σκοταδόψυχους καιρούς μας. Είναι εξαιρετικός ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας «άκουσε» με συστολή τον αντίλαλο της φωνής του στα γενναδενά μονοπάτια και τις ρεματιές, το πώς «κοίταξε» με λατρεία την ιστορία του τόπου, το πώς γερά "τσιμέντωσε" τη δική του λογοτεχνική πέτρα σ' όλα αυτά που ανακάλυψε ο ίδιος ζώντας και αγαπώντας αυτό τον πανέμορφο τόπο, στην εσχατιά της Νότιας Ρόδου.

Το έργο, μοιάζει σαν να βλέπει κανείς μπροστά του βυζαντινά ξωκκλήσια και αρχαιοελληνικά οικοδομήματα και έργα τέχνης, μόνο που ανάμεσα στο πλήθος των υπέροχων τοιχογραφιών και των εικόνων, των ανεκτίμητων υλικών, των κιόνων και των ιερών, ξεχωρίζεις μια μια όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις και όλα τα συναισθήματα που συνήθως λείπουν από ανάλογα κείμενα τέτοιου είδους.
Το έργο αυτό δεν είναι θαυμαστό μόνο στο επίπεδο της έμπνευσης, της δημιουργίας του και της πραγμάτωσής του απ’ τον συγγραφέα, αλλά και σε αυτό της πρόσληψής του απ’ τον αναγνώστη. Γράφτηκε για να «γραφτεί» στην ψυχή έστω και ενός μόνον μοναχικού, «υποκριτή» ή ανυπόκριτου αναγνώστη.

Η αλήθεια και η αυθεντικότητα που αποπνέει είναι δραστικά ουσιαστική επειδή ακριβώς, δεν αξιώνει με αλαζονεία να επιβληθεί. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αγαπηθεί το «Γεννάδι» ακόμα και απ’ τον πιο στριφνό αναγνώστη που συνήθως αρκείται με «εύκολα» και «ακίνδυνα» αναγνώσματα. Πολλοί λόγοι. Όπως ας πούμε η θαμαστή εμμονή στην ορθόδοξη ντοπιολαλιά, η ηχηρή, περήφανη και εκφραστικά δύσκολη αναφορά στ’ ανθρώπινα αγκονάρια που σημάδεψαν τον τόπο, η γνήσια ανθρωπιά και αλληλεγγύη του καθημερινού Γενναδενού, η περίτεχνη αφήγηση της ανυπέρβλητης ομορφιάς της φύσης του τόπου, η μνημειώδης λεπτομερής και ιστορική καταγραφή των μνημείων, των ανθρώπων και της ιστορίας τους, οι μορφές των πρωταγωνιστών της καθημερινότητας απ' τα παλιά μέχρι σήμερα που όλο και κάπου συναντούν τη δική σου προσωπική και οικογενειακή μυθολογία.

Είναι όλα αυτά που «συνεχίζουν να τσουρουφλίζουν τα σύνορα της ποιητικής γνώσης και τα ματοτσίνορα της ανάγνωσης σε έναν σκοτεινό κόσμο που επιμένει να παραμένει -αδιόρθωτα, αδιέξοδα και ακόμη πιο γερασμένα- «ανάποδος» για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Βασίλη Αλεξίου.
Τούτο το βιβλίο δεν πρέπει να λείπει απ’ το σπίτι κάθε Ροδίτη και είναι προικιό κάθε Γενναδενού. Ευχαριστώ σας κύριε Κωνσταντίνε. Ευχαριστώ σας.