Ο πολιούχος μας Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος

Rodiaki NewsRoom

Ο … «συγγενής» μας Άγιος

Με κάθε λαμπρότητα τιμάται σήμερα η μνήμη του πολιούχου της πόλης της Ρόδου Νεομάρτυρα Κωνσταντίνου του Υδραίου και η μνήμη δεν μπορεί παρά να ταξιδέψει στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού όπου, πριν από ένα χρόνο, παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρώτη το ορατόριο σε λιμπρέτο, ποίηση και μουσική του ποιητή Δημητρίου Ι. Μπρούχου, με θέμα: «Για μια φλεγόμενη ψυχή… Κωνσταντίνος ο Υδραίος, Άγιος Νεομάρτυς», συγκλονίζοντας όλους όσους το παρακολούθησαν!

Ο «δικός μας Άγιος», ο πολιούχος μας, ο Άγιος της καρδιάς μας, αποτελεί για μας τους Ροδίτες μια εξαιρετικά οικεία μορφή, στην καθημερινότητά μας. Ίσως γιατί στο πρόσωπό του και στον βίο του, μέσα στη σύντομη επίγεια διαδρομή του, ιδιαιτέρως στις μέρες της κρίσης που βιώνουμε όλοι και του ξενιτεμού των παιδιών μας για μια καλύτερη τύχη, αναγνωρίζουμε κάτι επίκαιρο και συγχρόνως διαχρονικό.

Γεννημένος στην Ύδρα γύρω στο 1770, ο Κωνσταντής Δημαμάς (όπως ήταν το όνομά του), από δεκαοχτάχρονο παιδί ονειρευόταν να φύγει από την ιδιαίτερη πατρίδα του να αναζητήσει την τύχη του και να ζήσει μια καλύτερη ζωή, από αυτήν που γνώρισε στη φτωχική του οικογένεια, τα δύσκολα εκείνα χρόνια. Όπως θα λέγαμε σήμερα, «αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό του» κι έτσι βρέθηκε στο πανέμορφο νησί της Ρόδου που τον γοήτευσε και τον κέρδισε από την πρώτη στιγμή, καθώς ήρθε να βρει κάποιους συγγενείς του που δούλευαν ήδη εδώ και τον προσκάλεσαν να δουλέψει μαζί τους, για να δει «πώς ζει ο κόσμος…».

Τα πράγματα όμως δεν ήταν καθόλου ρόδινα αρχικά. Μετά από διάφορες δουλειές «του ποδαριού» που έκανε νιώθοντας απογοήτευση, κάποιος γνωστός του τον σύστησε και καθώς ήταν ιδιαίτερα ευπαρουσίαστος, μπήκε στο παλάτι, δουλεύοντας για τον πασά, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του. Θαμπωμένος από τα πλούτη και την τρυφηλή ζωή, ξεγελάστηκε και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει φόρεσε το σαρίκι και την ημισέληνο, χωρίς όμως ποτέ στην πραγματικότητα μέσα του να απαρνηθεί τη Χριστιανική του Πίστη.

Πιο πολύ, μπορούμε να πούμε ότι χρησιμοποίησε τη νέα του ιδιότητα για να βοηθήσει τους ομοεθνείς και ομοθρήσκους του, μοιράζοντας όλα του τα χρήματα σε όσους είχαν ανάγκη, οι οποίοι όμως για την αλλαγή του αυτή τον απαξίωναν και τον απέφευγαν, γεγονός που του προκαλούσε ανάμεικτα συναισθήματα και κυρίως τύψεις.

Μετά από μια σειρά ηχηρών γεγονότων (ακόμα κι η ίδια του η μητέρα τον απαρνήθηκε και τον απέπεμψε, όταν την επισκέφθηκε στην Ύδρα, φέρνοντας σ’ αυτήν και σε όλους τους συντοπίτες του δώρα και χρήματα για να τους βγάλει από τη φτώχεια), συναισθάνθηκε την πλάνη του και μετά από μια εσωτερική προετοιμασία, όπως ακριβώς του συνέστησε ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ στον οποίο προσέφυγε αλλά και οι Αγιορείτες πατέρες με τους οποίους εγκαταβίωσε το διάστημα της «κάθαρσής»του ως μοναχός, επέστρεψε στο αγαπημένο του νησί της Ρόδου, όπου ντυμένος το μοναχικό σχήμα, εμφανίστηκε στον πασά στο Σεράι και αφού παρά τις προσπάθειες του τελευταίου να τον μεταπείσει, ο Κωνσταντής δεν ενέδωσε, υπέστη φριχτά βασανιστήρια, «ομολογώντας Χριστό». Μαρτυρώντας για την πίστη του, απαγχονίστηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1800, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο νησί μας, στο νησί που αγάπησε όσο τίποτα!

«Για μια φλεγόμενη ψυχή»
Ακριβώς ένα χρόνο πριν, ο γνωστός, διακεκριμένος ποιητής και από πολλών ετών φίλος της Ρόδου Δημήτρης Ι. Μπρούχος, ανταποκρινόμενος στην επιθυμία της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και με φορείς διοργάνωσης τον Δήμο Ρόδου, το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών του Δ.Ο.Π.Α.Ρ. και τα Εκπαιδευτήρια Ροδίων Παιδεία, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, παρουσίασε σε παγκόσμια πρώτη το ορατόριο: «ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΨΥΧΗ… Κωνσταντίνος ο Υδραίος, Άγιος – Νέο-μάρτυς», σε ποίηση και μουσική σύνθεση δική του, στον Ιερό Κάθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού. Παρακολουθώντας βήμα-βήμα τη ζωή του Αγίου ο Λόγος, διαμοιρασμένος σε μέρη αφήγησης, μονωδίες και χορωδιακά και η μουσική όπου το ανατολικό στοιχείο συναντούσε το δυτικό, απέδωσαν με ανάγλυφο τρόπο τις σημαντικότερες στιγμές του.

Σ’ έναν κατάμεστο «Ευαγγελισμό», το έργο καθήλωσε κυριολεκτικά το συγκινημένο ακροατήριο, το οποίο, συμμετέχοντας σε μια αληθινή μυσταγωγία, αποθέωσε στο τέλος τους συντελεστές: Τον πολυαγαπημένο ηθοποιό Γρηγόρη Βαλτινό, τους εκφραστικούς ερμηνευτές Μαίρη Δούτση και Φωκίωνα Μπαρμπόκα, τον πιανίστα Γιώργο Ξανθόπουλο (που έκανε και τις εναρμονίσεις), τις Χορωδίες Νέων «Αρίων» και Ενηλίκων «Ροδίων Εμμέλεια» των Εκπαιδευτηρίων «Ροδίων Παιδεία» υπό τη διεύθυνση της Ευανθίας Κρητικού και φυσικά τον δημιουργό του έργου, ποιητή Δημήτρη Ι. Μπρούχο.

Το ορατόριο του Δημήτρη Ι. Μπρούχου, πραγματικά «μας σύστησε» τον πολιούχο Άγιό μας και μας έκανε να τον αγαπήσουμε περισσότερο.
Θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια εκείνη τη μοναδική βραδιά, ανήμερα της Εορτής της Μνήμης του, στις 14 Νοεμβρίου 2017.
Και φυσικά, ελπίζουμε να έχουμε τη χαρά να την ξαναζήσουμε…