O 14χρονος δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, από τις Καλυθιές!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Αναστάσιος Αργυρού, με το ταλέντο και τη σοβαρότητά του ανεβαίνει όλο και ψηλότερα

Ένα ταλέντο γεννήθηκε στη Ρόδο, που μελετάει κιόλας πολύ, κι είναι συγκροτημένος και καλός μαθητής! Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο για να πας ψηλά!
Ο Αναστάσιος Αργυρού από τις Καλυθιές, που έκλεισε τα 14 έχει και όλα τα υπόλοιπα. Είναι σοβαρός και σεμνός, δεν θα πάρει αέρα από μια συνέντευξη, μου είπαν, κι είναι το «απόλυτο αυτί» σύμφωνα με τον Σάββα Καρατζιά, που είναι από τους δασκάλους του.
Ο Τάσος, λένε οι μουσικοί κι οι δάσκαλοι ότι είναι πολύ δυνατός στο μπουζούκι, ενώ στο πιάνο όταν έκατσε την πρώτη φορά, έπαιξε αμέσως χωρίς να του έχουν δείξει, κάτι που ξάφνιασε. Γεννημένος για τη μουσική, αυτό είναι!
Ήταν με τον πατέρα του τον Παναγιώτη στο Ωδείο όταν τον συνάντησα. Και η κουβέντα με τον 14 χρονο δείχνει ότι υπάρχουν κι αυτά τα παιδιά που από πολύ νωρίς ξεκαθάρισαν τι θέλουν, κι είναι αποφασισμένα ν΄ ακολουθήσουν την πορεία τους!

Σε ποιο σχολείο πηγαίνεις;
Στο Γυμνάσιο στις Καλυθιές, είμαι Γ΄ Γυμνασίου. Τελειώνουμε…

Μου έχουν πει ότι έχεις χιούμορ!
΄Ε, μπορεί…

Κι ότι είσαι και πολύ καλός μαθητής. Αριστούχος!
Μέχρι τώρα αριστούχος, όλες τις χρονιές. Και λέω να συνεχίσω, κανονικά…

Με τη μουσική πώς ξεκίνησες;
Ήταν ένα μπουζούκι ξεχασμένο στη ντουλάπα, μέσα στη θήκη του. Έπαιζε ο πατέρας μου όταν ήταν μικρός. Το πιασα να δω πως είναι, κι έτσι έγινε. Νωρίτερα, εννιά χρονών ήμουν άκουσα τραγούδια των Scorpions και αποφάσισα ν΄ αγοράσω κιθάρα. Μου άρεσαν τα τραγούδια τους και το σόλο της κιθάρας. Βγήκα είπα τα κάλαντα, μάζεψα λεφτά και την αγόρασα. Γρατζουνούσα μόνος μου και μετά από ενάμιση μήνα την έβαλα στη θήκη της και την έκρυψα πίσω από μία πόρτα.

Ήταν τότε που άνοιξες την ντουλάπα και βρήκες το μπουζούκι!
Ναι, μου είχε «τελειώσει» η κιθάρα, αλλά είχα καταφέρει να παίξω δύο τραγούδια. Εκείνες τις μέρες από βιντεάκια άκουσα το Μανώλη Χιώτη να παίζει το μπουζούκι του και το αγάπησα. Τότε το ζήτησα από τον πατέρα μου να δω πώς είναι. Μου έδειξε κάποια βασικά, το έπιασα και δεν το ξανάφησα ποτέ. Πήγα σε δάσκαλο μετά στον Μπάμπη Μπουρνή για τρία χρόνια έμαθα πάρα πολλά.

Δηλαδή στα 12 σου, πόσα τραγούδια ήξερες να παίζεις;
Ήξερα να παίζω 1.000 τραγούδια, με κλίμακες, με ταξίμια, κι έτσι μπορούσα να κάνω και εμφανίσεις.

Στην οικογένειά σου ήταν κανείς μουσικός;
Ο προπάππους μου ο Σάββας Σαββάκης, έπαιζε σαντούρι και ο άλλος μου παππούς τραγουδούσε.

Πότε βγήκες πρώτη φορά στη σκηνή;
Στα 10 μου, στο πανηγύρι του Άη Γιάννη των Καλυθιών. Με βοήθησαν όλοι οι μουσικοί του χωριού.

Τι έπαιξες εκείνη την πρώτη φορά;
Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας.

Από χειροκρότημα έγινε χαμός;
Ναι, έγινε. Μετά ο δάσκαλός μου με παρότρυνε να πάω σε ωδείο για να συνεχίσω τις θεωρητικές μου σπουδές και να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εκπαίδευση στη μουσική. Έτσι συνέχισα με το δάσκαλό μου το μπουζούκι και παράλληλα ήρθα στο ωδείο Κορέλλι.

Όπου μου έχουν πει οι δάσκαλοί σου ότι ενώ για τα ανώτερα θεωρητικά η διάρκεια σπουδών είναι τα 8 χρόνια εσύ έφτασες σ΄ αυτό το επίπεδο στα τέσσερα με το Σάββα Καρατζιά και στο πιάνο με την Ανθή Καρατζιά τα 12 χρόνια τα έχεις κάνει επίσης σε τέσσερα!
Έτσι είναι. Φέτος παίρνω το πτυχίο μου στο πιάνο με καθηγήτρια την Ανθή Καρατζιά και είμαι πτυχιούχος ειδικού αρμονίας στην τάξη του κ. Σάββα Καρατζιά και συνεχίζω.

Πόσο πολύ μελετάς;
Στο σπίτι έχω φτιάξει ένα μικρό χώρο που παίζω, αλλά συνήθως μ΄ ακούει όλη η γειτονιά. Εξαρτάται από την περίοδο. Τα καλοκαίρια μπορεί να μελετάω όλη μέρα. Τώρα που έχω σχολείο ένα τρίωρο, αλλά έχω και το Ωδείο, έδωσα τώρα για το Proficiency και θα μάθω το Φεβρουάριο αν το πέρασα και κάνω και γαλλικά. Μ΄ αρέσουν τα γαλλικά, σχετίζονται πολύ με τη μουσική.

Έχεις σκεφτεί πώς θέλεις να συνεχίσεις με τις σπουδές σου;
Θέλω να σπουδάσω Μουσικολογία, να δώσω εξετάσεις στις Πανελλαδικές.

Σου λείπει καθόλου το να είσαι ξέγνοιαστος, να μην κάνεις τίποτα κάποιες φορές όπως άλλα παιδιά της ηλικίας σου;
Όχι, γιατί η μουσική για εμένα δεν είναι αυτό που «πρέπει» να κάνω είναι αυτό που επιθυμώ, που αγαπώ και περνώ καλά. Είναι ικανοποίηση, παίρνω δύναμη.

Μετά απ΄ όλα αυτά βλέπεις φίλους, κάνεις και κάτι άλλο;
Παλιά τον κύβο του Ρούμπικ τον έλυνα πολύ γρήγορα, μ’ άρεσε. Δέκα άτομα είμαστε στην παρέα μου οι συμμαθητές μου, αγόρια και κορίτσια που είμαστε συνέχεια μαζί στο σχολείο, κι όταν έχω χρόνο τρέχω κι έξω να τους δω.

Έχεις κάνει και ενορχηστρώσεις!
Στα 12 με τη βοήθεια των δασκάλων μου έχω ενορχηστρώσει δύο κομμάτια στο μπουζούκι. Ήθελα να πειραματιστώ και θέλω να συνεχίσω να πειραματίζομαι και συνθετικά και ενορχηστρωτικά.

Θα πήγαινες σε ένα τάλεντ σόου απ’ αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση;
Όχι, τα φοβάμαι γιατί μπορεί να πάρεις πολύ αέρα. Δεν μ΄ αρέσουν αυτά τα μεγάλα σόου.

Μπορείς να ξεχωρίσεις ένα κομμάτι που σ’ αρέσει πολύ να παίζεις στο μπουζούκι;
Στο μπουζούκι μ’ αρέσει το «Καμηλιέρικο» του Λεμονόπουλου. Στο πιάνο μ’ αρέσει πολύ να παίζω Σοπέν.

Θα το άφηνες ποτέ το μπουζούκι σου;
Όχι, γιατί δεν θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μου πριν τη μουσική. Έχω ρωτήσει τον πατέρα μου «μπαμπά, τι έκανα πριν, πες μου γιατί δεν θυμάμαι τίποτα...».