Ρόδος: Έπαρση της ελληνικής σημαίας από τον Ιερολοχίτη Γιώργο Λιναρδή για την επέτειο της 31ης Μαρτίου 1947

Rodiaki NewsRoom

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 72 χρόνων από την έπαρση της ελληνικής σημαίας στη Ρόδο και το οριστικό τέλος της ξενικής κατοχής στη Δωδεκάνησο, οργανώθηκε την Κυριακή 31 Μαρτίου 2019 ειδική τελετή από το Δήμο Ρόδου, προκειμένου να τιμηθεί η ιστορική επέτειος.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Βωμό της Πατρίδας με τρισάγιο και την έπαρση της ελληνικής σημαίας από τον Ιερολοχίτη Γιώργο Λιναρδή και ακολούθησε η κατάθεση στεφανιών εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων, του Δήμου Ρόδου και της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.

Τιμές απέδωσε άγημα της 95 ΑΔΤΕ και η μπάντα του Στρατού.

Σημειώνεται ότι στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο κυβερνήτης του αμερικανικού πολεμικούου Αμερικάνικου αντιτορπιλικού USS Ross που ναυλοχεί στη Ρόδο.

Για την επέτειο ο Δήμαρχος Ρόδου Φώτης Χατζηδιάκος με ανακοίνωση του αναφέρθηκε στο ιστορικό χρονικό της παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις Βρετανικές Αρχές, 31η Μαρτίου 1947.

«Ο συσχετισμός της μνήμης και της ιστορίας αποτελεί ένα από τα καίρια ζητούµενα του 20ου αιώνα, ενός αιώνα πλούσιου σε τραυµατικές ιστορικές εµπειρίες, από ιστορικά διακυβεύµατα, από ιστορικά γεγονότα, διπλωματικά και πολιτικά, τα οποία έχουν διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο απέναντι στις υφιστάμενες προκλήσεις, στις πολιτικές και στις προοπτικές, για τη ερμηνεία του παρελθόντος και την αντιμετώπιση του παρόντος και του μέλλοντος.

Η ιστορική επέτειος της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου, σημαδεύει την συλλογική μνήμη των Δωδεκανησίων και παραμένει πάντα ζωντανή. Ιδιαίτερα δε στην ευαίσθητη γεωπολιτική θέση, που βρίσκονται τα νησιά μας η μελέτη των ιστορικών, πολιτικών και

διπλωματικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα, οι συμφωνίες και η υπογραφή των Διεθνών Συνθηκών, που αφορούσαν την κατάληξη μιας ευρύτερης συμφωνίας αποκτούν βαρύνουσα αξία.

Η οριστική λύση του Δωδεκανησιακού ζητήματος δίνεται κατά την Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων στην οποία συμμετείχαν οι νικήτριες Μεγάλες Δυνάμεις και τα υπόλοιπα κράτη που μετείχαν στον πόλεμο κατά των δυνάμεων του Άξονα, με την οποία, μεταξύ άλλων ρυθμίστηκε και το καθεστώς των Δωδεκανήσων.

Σύμφωνα με το Άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10 Φεβρουάριου 1947), η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα την κυριαρχία των Νησιών Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψοί, Σύμη, Κώ και Καστελόριζο, καθώς και τις παρακείμενες σε αυτές νησίδες. Από 9 Μαΐου 1945 μέχρι 31 Μαρτίου 1947 τα Δωδεκάνησα τελούσαν υπό Βρετανική Στρατιωτική Διοίκηση (ΒΜΑ) ενισχυμένη με Αξιωματικούς του Ιερού Λόχου.

Στις 31 Μαρτίου 1947 ολοκληρώνεται η βρετανική κατοχή και υψώνεται η ελληνική σημαία στα Δωδεκάνησα.

Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στη Ρόδο, κατά την οποία μέσα σ’ ένα παραλήρημα ενθουσιασμού των κατοίκων ο Άγγλος ταξίαρχος Πάρκερ μπροστά σε πλήθος κόσμου, που παραληρεί από ενθουσιασμό στο Δημαρχείο της Pόδου στις 12 ακριβώς διαβάζει:

“Παραδίδω σήμερον την διοίκηση της στρατιωτικώς κατεχόμενης περιοχής Δωδεκανήσου» και δίδεται η εντολή υποστολής της βρετανικής σημαίας από τον ιστό του διοικητηρίου, ενώ σιγά-σιγά η πελώρια ελληνική σημαία υψώνεται από τον λοχαγό του Ιερού Λόχου, κάτω από τις επευφημίες, τους λυγμούς χαράς και συγκίνησης και υπογράφεται το πρωτόκολλο παράδοσης της στρατιωτικής διοίκησης Δωδεκανήσου στον ‘Ελληνα Στρατιωτικό Διοικητή Αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη, ο οποίος διαβάζει την προκήρυξη του: ”…Αίμα, θλίψεις, δάκρυα είχε πληρώσει, όπως πάντα η ελληνική φυλή, για να εξαγοράσει αυτήν την ακριβή ώρα, που θα έβλεπε την ποθητή γαλανόλευκη…

Πολλοί έμειναν να κοιτούν αχόρταγα τη σημαία να κυματίζει και ποιος ξέρει εκείνη τη μέρα, ως το βράδυ, πόσες φορές να ξαναγύρισαν σ’ αυτό το μέρος για να την καμαρώνουν και πάλι…Εκ μέρους της Μητρός Ελλάδος».

Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ιωάννης Θεοτόκης στο τηλεγράφημα του στον ΄Ελληνα στρατιωτικό διοικητή γράφει: «δια μέσου της αιθερίου αύρας του Αιγαίου πελάγους διάπυρον αδελφικόν χαιρετισμόν προς τον μαρτυρικόν και ηρωϊκόν ελληνικόν λαόν της Δωδεκανήσου, όστις χάρις εις την βοήθειαν και ακλόνητον πίστιν του και εμμονήν εις την πατρίδα, εορτάζει την εθνικήν του αποκατάστασιν».

Ο Εμμανουήλ Καλαμπίχης περιγράφει στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Από την ζωή μου»: “Yψούτο επί του ιστού του Διοικητηρίου η γαλανόλευκος. Πυκνή ομίχλη εκάλυπτε την ημέραν …Τα πλήθη, προ του Διοικητηρίου, γονυπετή με οφθαλμούς δακρύοντας εκ χαράς παρηκολούθουν την έπαρσιν της γαλανολεύκου, η οποία με την επικρατούσαν άπνοιαν ανήρχετο εις τον ιστόν χωρίς κυματισμούς και αναδιπλώσεις.» Ο Αθηναϊκός τύπος, μέσα από την εφημερίδα «Ελευθερία» περιγράφει τα ιστορικά γεγονότα της 31ης Μαρτίου 1947: «Τα Δωδεκάνησα πανηγυρίζουν την ΄Ενωσιν των».

«…Οι δήμαρχοι και κοινοτάρχαι, ετόνιζον, ότι η σκληρά δουλεία εξακοσίων ετών καταργείται, εκπληρούμενου του προαιώνιου πόθου των Δωδεκανησίων, όπως ενωθούν μετά της μητρός Ελλάδος…». «Η Δωδεκάνησος είναι ελληνική»: Ολόκληρος η νήσος, πλέει εις μιαν θάλασσαν σημαιών….». Στις 7 Μαρτίου 1948, σε επίσημη τελετή οριστικοποιείται η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα».