Μεγάλες μορφές του Ροδίτικου ποδοσφαίρου: Γιάννης Εγγλέζος

Rodiaki NewsRoom

Η «Αθλητική Ροδιακή» γυρίζει το χρόνο πίσω και ρίχνει ματιές στο αθλητικό παρελθόν της περιοχής μας

Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης

Ήταν κάπου στο μακρινό 1964. Ένα νεαρό παιδάκι ίσα με 12 χρονών, είχε μόλις αφιχθεί από το χωριό του Ασκληπειού στην πόλη της Ρόδου για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο.

Από τα πρώτα πράγματα που έκανε, ήταν να επισκεφθεί το τότε Εθνικό Στάδιο στο οποίο γίνονταν προπονήσεις και αγώνες στίβου. Ζήτησε από τον υπεύθυνο γυμναστή να κάνει και ο ίδιος ένα άλμα, καθώς ήταν η αδυναμία του. Αυτό ήταν.

«Πέταξε» πραγματικά και άφησε άφωνους τους πάντες. Το παιδάκι αυτό ήταν ο Γιάννης Εγγλέζος, ένα από τα βασικά στελέχη της «μεγάλης Ρόδου» στα χρόνια της Α’ Εθνικής Κατηγορίας αλλά και ένας από τους σημαντικούς αθλητές που ανέδειξε το νησί μας όσον αφορά το στίβο. Ίσως είναι και ο μοναδικός που κατάφερε να συνδυάσει αρμονικά και τα δυο.

Και δεν είναι υπερβολικό να αναφέρουμε ότι ειδικά με το ποδόσφαιρο, δεν το επεδίωξε κιόλας να κάνει τη μεγάλη καριέρα. Κάποια στιγμή μάλιστα, τον είχε κερδίσει ξεκάθαρα ο στίβος και το ποδόσφαιρο το είχε σε δεύτερη μοίρα.

Ο Γιάννης Εγγλέζος ερχόμενος από το χωριό του στη Ρόδο, για τις ανάγκες του Γυμνασίου όπως είπαμε πριν, έκανε εκείνο εντυπωσιακό άλμα ένα πρωινό στο Στάδιο και ανάγκασε τον γυμναστή να τον πάει κατευθείαν για να βγάλει δελτίο. Όπως και έγινε.

Το πρώτο του σωματείο ήταν ο Κολοσσός Ρόδου, ο οποίος τα χρόνια εκείνα διατηρούσε και τμήμα στίβου. Από τον σύλλογο αυτό πήρε την πρώτη του φόρμα και τα πρώτα του αθλητικά παπούτσια και ήταν ο πιο ευτυχισμένος πιτσιρικάς στον κόσμο.

Τον «τσίμπησε» ο Ροδιακός
Στον ελεύθερο του χρόνο έπαιζε στα διαλείμματα του Βενετοκλείου καμιά φορά ποδόσφαιρο αλλά και στην αλάνα που υπήρχε στην Παλιά Πόλη (στο «ρολόϊ), με αποτέλεσμα να κινήσει το ενδιαφέρον παραγόντων του Ροδιακού που έτυχε να τον δουν και έκριναν ότι είχε κάποιο ταλέντο. Έτσι δεν άργησε να υπογράψει δελτίο και σε ποδοσφαιρική ομάδα, μαθητής ακόμα στη Β’ Γυμνασίου.

Αγωνίστηκε στα τσικό του Ροδιακού για περίπου ένα χρόνο όταν ένα οικογενειακό πρόβλημα ανάγκασε τον πατέρα του να τον βγάλει από το σχολείο του Βενετοκλείου και να τον γράψει στο γυμνάσιο Αρχαγγέλου. Εκεί ασχολιόταν με την ομάδα στίβου του σχολείου και παράλληλα έπαιζε και ποδόσφαιρο στον Άρη.

Οι καλές του εμφανίσεις δεν άργησαν να φθάσουν στα αυτιά του τότε προπονητή της Ρόδου Ανδρέα Σταματιάδη ο οποίος μάλιστα επισκέφθηκε το πατρικό του σπίτι στο Ασκληπειό ζητώντας επίμονα από την μητέρα του να υπογράψει στη νεοσύστατη τότε Ρόδο. Αν και στην αρχή εκείνη έφερε κάποιες αντιρρήσεις τελικά πείστηκε!

Επαγγελματίας με τη Ρόδο
Στις αρχές του 1970 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο στην ομάδα της Ρόδου στην οποία πρόεδρος ήταν ο Γιώργος Βρούχος. Ήταν η χρονιά που πήγαν πολύ Δωδεκανήσιοι όπως ο Πίττας, ο Σταυρής, ο Καραντάνης και άλλοι. Τον στίβο όμως δεν τον άφησε ποτέ και ασχολιόταν παράλληλα.

Κάποια στιγμή έγιναν αγώνες στο Εθνικό Στάδιο και ο Γιάννης Εγγλέζος αν και όχι σωστά προετοιμασμένος αποφάσισε να πάρει μέρος.

Έκανε ένα εντυπωσιακό άλμα γύρω σ τα 7 μέτρα με αποτέλεσμα ο γυμναστής του να του πει πως πρέπει να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να ασχοληθεί με το στίβο. Πράγματι αυτό έγινε. Ο Εγγλέζος ενημέρωσε τον πρόεδρο της Ρόδου και ζήτησε διακοπή συμβολαίου. Με τον στίβο είχε μια έντονη ενασχόληση το επόμενο, καταφέρνοντας να γίνει και μέλος της Εθνικής ομάδων των εφήβων. Αργότερα ως φοιτητής στην Γυμναστική Ακαδημία πήρε μέρος σε μεγάλες διοργανώσεις.

Η μοίρα του όμως ήταν ήδη γραμμένη και έλεγε, ποδόσφαιρο. Παίζοντας καμιά φορά για πλάκα με τα υπόλοιπα παιδιά της Εθνικής στίβου, τον παρακίνησαν να πάει να δοκιμάσει την τύχη του σε κάποια ομάδα των Αθηνών γιατί το άξιζε και ίσως του δινόταν και η ευκαιρία να πάρει και κάποιο χαρτζιλίκι που οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι έδιναν σε αντίθεση με τους στιβικούς.

Καριέρα στην Προοδευτική
Αυτό ήταν… Τον έπεισαν. Στον Απόλλωνα Αθηνών του είπαν να περάσει ξανά να τον δουν, στην ΑΕΚ τον ήθελαν σαν ερασιτέχνη και στην Προοδευτική έκαναν σαν τρελοί. Αγωνίστηκε με την ομάδα του Κορυδαλλού στη Β’ Εθνική κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις και αφήνοντας την σφραγίδα του. Ο θρύλος λέει πως το 1974 τον ζήτησε ο Φέρεντς Πούσκας για τον Παναθηναϊκό ωστόσο η Προοδευτική αρνήθηκε. Και λίγο μετά τον ήθελε και η Καστοριά αλλά και πάλι η απάντηση ήταν αρνητική.

Ο Εγγλέζος έπαιξε στην Προοδευτική για τέσσερα χρόνια. Με την αποφοίτηση του από το Πανεπιστήμιο ήταν πλέον καθηγητής φυσικής αγωγής. Οι παράγοντες της Προοδευτική έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να τον κρατήσουν, ωστόσο ο διορισμός του ήρθε για τη Σύμη όπου έμεινε για ένα χρόνο. Αμέσως μετά επέστρεψε στο νησί μας. Συνέπεσε με την άνοδο της Ρόδου στην Α’ Εθνική. «Δοκιμάστηκε» και ο προπονητής Μιχάλης Μπέλλης άναψε το πράσινο φως για την απόκτηση του.

Έμεινε μέχρι και το 1985. Έζησε όλα τα χρόνια της Ρόδου στην μεγάλη κατηγορία κάνοντας 109 συμμετοχές και σκοράροντας πέντε φορές. Το φινάλε της καριέρας του ήταν το ιδανικότερο καθώς ο τελευταίος του αγώνες ήταν απέναντι στην Προοδευτική με την οποία ήταν συναισθηματικά δεμένος. Και οι δυο σύλλογοι τον τίμησαν σε εκείνο το αξέχαστο παιχνίδι. Σαν προπονητής εργάστηκε για λίγο στον Ηρακλή Λάρδου και στον Πολύστρατο Λαέρμων.

1959: Οι υποψήφιοι πρόεδροι για τον Δωριέα
Αναδημοσιεύουμε από το φύλλο της Ροδιακής στις 8 Αυγούστου του 1959: «Ως πληροφορούμεθα, ο αγών δια την ανάδειξιν προέδρου του Αθλητικού Συλλόγου Δωριεύς, θα παρουσιάση ενδιαφέρον και θα είναι πεισματώδης διότι τη θέσιν διεκδικούν 4 πρόσωπα. Οι διεκδικούντες την προεδρείαν είναι ο κ.κ. Δημήτριος Κόκκινος, Σταύρος Σκάρος, Σταύρος Μοσχής και Ιωάννης Χατζηιωάννου.

1962: Φιλικό Παναθηναϊκού - Διαγόρα
Φιλικό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας είχε δώσει στις 8 Φεβρουαρίου του 1962 ο Διαγόρας. Αναδημοσιεύουμε από το αντίστοιχο φίλο της εφημερίδας μας: «Η ομάς του Διαγόρα, ενώπιον 3 χιλιάδων θεατών εις το γήπεδον Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ηττήθη εις φιλικόν αγών από τον Παναθηναϊκόν δια τερμάτων 1 – 5.

Ομολογουμένως η εμφάνησις του ροδιακού συγκροτήματος ήτο άκρως επιτυχής. Ηγωνίσθη θαυμάσια και απέσπασε τα κολακευτικά σχόλια των παρευρεθέντων φιλάθλων. Ιδιαιτέρως εθαυμάσθη το ήθος των παικτών του Διαγόρα και το καθαρόν παίξιμο. Διεκρίθησαν ιδιαίτερως οι Φωτεινός, Κυπριώτης, Σφυρίου και Σισμάνης.

Ο Παναθηναϊκός εχρησιμοποίησε πολλούς παίκτες της α’ ομάδος και έπαιξε με μεθοδικότητα. Τα τέρματα του Παναθηναϊκού επέτυχον οι Σπετσαρίας (10’), Πανάκης (41’), Χολέβας (57’) και Παπαχριστοδούλου εις βάρος της ομάδας του όταν προσπάθησε να αποκρούσει ανάποδο ψαλλίδι του Λάρδα. Οι συνθέσεις των ομάδων:

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Πανιάκης Κ., Αγγελόπουλος, Ιακώβου, Βασιλάκης, Σουρούνης, Ελευθεριάδης, Χολέβας, Σπετσαρίας (Λάρδας), Λουκανίδης, Μπενάρδος, Πανάκης
ΔΙΑΓΟΡΑΣ: Γκίκας, Παπαχριστοδούλου, Σφυρίου, Ρίζος, Φωτεινός, Ασπράκης, Κυπριώτης, Σβύνος, Χατζηπέτρου και Παπαδιός».