Νίσυρος: Σαν ένα γλυπτό από λάβα...

Rodiaki NewsRoom

Του Δημήτρη Γιαγτζόγλου στο usay.gr

Βρέθηκα εκεί πριν από 10 χρόνια περίπου και με το που πάτησα το πόδι μου στο νησί το λάτρεψα. Μοιάζει σαν ένα γλυπτό από λάβα. Ένα νησί ηφαίστειο που σμιλεύτηκε με μαύρη λάβα, άσπρη ελαφρόπετρα και κόκκινη σκουριά.

Κατά τη μυθολογία, στις τιτανομαχίες ο θυμωμένος Ποσειδώνας εκσφενδόνισε ένα κομμάτι της Κω και καταπλάκωσε τον γίγαντα Πολυβώτη που έκτοτε ζει, αναπνέει και βρυχάται στα σπλάχνα της Νισύρου.

Εκεί θα σας ταξιδέψω σήμερα. Φθάνουμε με το πλοίο στο λιμάνι, το Μανδράκι. Προτιμώ το πλοίο από τον Πειραιά και όχι με αεροπλάνο μέσω Κω. Να έχω πάντα την αίσθηση ότι φεύγω για κάπου μακριά. Έτσι κι αλλιώς και το ταξίδι έχει τη μαγεία του.

Δεν μπορεί θα πετύχει κάποια στιγμή μια ανατολή στο Αιγαίο ή μια δύση. Αυτές και αν είναι εικόνες που πάντα κουβαλάς. Άσε που πάντα θεωρούσα τους καλύτερους καφέδες, τους φρικτούς καραβίσιους. Που πάλι καλά τα τελευταία χρόνια έγιναν κι αυτοί στεριανοί.

Στο Μανδράκι φτάνουν τα καραβάκια από την Κω που μεταφέρουν πολλούς τουρίστες από εκεί για ημερήσια εκδρομή. Το χαρακτηριστικό εδώ είναι οι βοτσαλωτές πεζούλες και τα πολύχρωμα ξύλινα μπαλκόνια στα παραδοσιακά διώροφα σπίτια. Μαγεία η Πλατεία των Ηλικιωμένων. Δεν χρειάζεται να σας το πω.

Έτσι κι αλλιώς θα κάτσετε σε ένα από τα παραδοσιακά καφενεδάκια εκεί και θα δοκιμάσετε τοπικές γεύσεις. Από πάνω στέκει η Παναγιά η Σπηλιανή. Ναι το καθολικό της είναι βυθισμένο σε μια σπηλιά. Απίστευτα χρώματα το απόγευμα από εκεί πάνω.

Οι Πάλοι σήμερα είναι ένα γραφικό ψαροχώρι. Εδώ, λοιπόν, κάποτε άκμασε ο ιαματικός τουρισμός με επίκεντρο τα ονομαστά Λουτρά του Παντελίδη. Τα δημιούργησε ένας γιατρός, ο Παντελίδης κοντά στα 1900. Ήταν μια λουτρόπολη πολυτελείας που λειτούργησε έως τη δεκαετία του 1930. Με εγκαταστάσεις που είχαν τα πάντα. Από βιβλιοθήκη, θέατρο μέχρι και καζίνο!

Εμπορειός. Πάνω από τα ηφαίστειο. Με μια μοναδική θέα στο σελινιακό τοπίο της καλντέρας. Μου άρεσε η ιστορία ενός ναού εκεί, της εκκλησίας των Ταξιαρχών. Την ονομάζουν Ληστεριώτησσα , γιατί γλίτωσε τους κατοίκους του νησιού που είχαν καταφύγει από τους πειρατές. Κατά την παράδοση αυτή, λοιπόν, οι εικόνες συνέχισαν να ψέλνουν παραπλανώντας τους επιδρομείς, κι έτσι οι κάτοικοι έφυγαν από μία μυστική πόρτα.

Τελευταίος σταθμός τα Νικιά. Ένας παραδοσιακός οικισμός με ιδιαίτερο χρώμα, στην κυριολεξία κρέμονται πάνω από την καλντέρα. Ένας κεντρικός δρόμος και παραδοσιακά χαμηλά σπίτια με τοξωτά παράθυρα. Στη κεντρική πλατεία ξεχωρίζει το βοτσαλωτό.

Τα βοτσαλωτά στη Νίσυρο είναι από τα πιο ωραία που έχω δει σε όλη την Ελλάδα.

Για μπάνιο οπωσδήποτε χωρίς διαπραγμάτευση στους Χοχλάκους με μαύρα ηφαιστειογενή βότσαλα!

Μου είπαν όταν πήγα ότι αξίζει κάποιος να ζήσει την εμπειρία ενός γάμου στο νησί.

Τρεις μέρες γλέντι και ευπρόσδεκτοι όλοι.