Στις κάλπες οι Βέλγοι την Κυριακή

Σε τροχιά σύγκρουσης βρίσκονται οι αντιμαχόμενες γλωσσικές κοινότητες του Βελγίου, λίγο πριν ανοίξουν την Κυριακή οι κάλπες για τις πρόωρες εκλογές που προκηρύχθηκαν μετά την κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού, τον Απρίλιο.

Σε τροχιά σύγκρουσης βρίσκονται οι αντιμαχόμενες γλωσσικές κοινότητες του Βελγίου, λίγο πριν ανοίξουν την Κυριακή οι κάλπες για τις πρόωρες εκλογές που προκηρύχθηκαν μετά την κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού, τον Απρίλιο.

Η ολλανδόφωνη πλειοψηφία και η γαλλόφωνη μειονότητα αντιπαρατίθενται στο ζήτημα ποιος πρέπει να έχει περισσότερη εξουσία στην πρωτεύουσα της χώρας, τις Βρυξέλλες.

Τα μεγαλύτερα κόμματά τους είναι σε τόσο μεγάλη αντιπαράθεση που οι πιθανότητες να σχηματιστεί ένας βιώσιμος συνασπισμός έγκαιρα, έτσι ώστε το Βέλγιο να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την 1η Ιουλίου, δείχνουν μάλλον να απομακρύνονται.

«Οι εκλογές δεν είναι πιθανό να φέρουν πολιτική σταθερότητα αμέσως», ανέφερε ο αναλυτής της γερμανικής Commerzbank, Ράινερ Γκίντερμαν, σε σύντομο ενημερωτικό σημείωμα του προς τους επενδυτές.

Παρά το μικρό του μέγεθος, το Βέλγιο είναι στην πραγματικότητα ένα ομοσπονδιακό κράτος το οποίο χωρίζεται σε 4 τμήματα. Τη Φλάνδρα, στο βορρά, όπου τα ολλανδικά είναι η μόνη επίσημη γλώσσα, τη Βαλονία, στα νότια, όπου επίσημη γλώσσα είναι τα γαλλικά, τις Βρυξέλλες και μία γερμανόφωνη περιοχή στα ανατολικά. Τόσο οι γαλλόφωνοι όσο και οι ολλανδόφωνοι έχουν τα δικά τους κόμματα, ενώ οι Βρυξέλλες είναι επίσημα δίγλωσση περιοχή αν και κυριαρχούν συντριπτικά τα γαλλικά, με αποτέλεσμα η πολιτική σκηνή να ελέγχεται από γαλλόφωνα κόμματα.

Όμως η πρωτεύουσα είναι γεωγραφικά ενταγμένη στη Φλάνδρα κάνοντας τα φλαμανδικά κόμματα πρόθυμα να επιβάλλουν την εξουσία τους και εκεί.

«Το καθεστώς των Βρυξελλών, ως αυτόνομης περιοχής πρέπει να καταργηθεί και η διοίκηση να ασκείται από τις δύο μεγάλες επαρχίες, δήλωσε ο επικεφαλής του N-VA, του πιο δημοφιλούς κόμματος της Φλάνδρας, Μπαρτ Ντε Βεβέρ.

«Οι γαλλόφωνοι θα χτίσουν μία έπαλξη εναντίον κάθε απόπειρας να θιγούν τα συμφέροντα των Βρυξελλών και η περιοχή πρέπει να μεγεθυνθεί και να της δοθεί μεγαλύτερη χρηματοδότηση», απαντά η επικεφαλής των γαλλόφωνων σοσιαλιστών, Λορέτ Ονκελίν.

Πρόκειται για τους επικεφαλής των δύο κομμάτων που σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις θα κυριαρχήσουν στην Φλάνδρα και τη Βαλονία αντίστοιχα.

Όμως σύμφωνα με το βελγικό σύνταγμα, η κυβέρνηση πρέπει να συμπεριλαμβάνει κόμματα και από τις δύο πλευρές. Τα σχόλια του Βεβέρ έχουν εξοργίσει τους γαλλόφωνους όλων των πολιτικών αποχρώσεων και οι πιθανότητες του να βρει συμμάχους στο νότο του γλωσσικού συνόρου, εμφανίζονται ελάχιστες.

«Είναι ζωτικό να λέμε πάντοτε όχι στις απαράδεκτες προτάσεις του N-VA, λέει η επικεφαλής των γαλλόφωνων συντηρητικών, Ζοέλ Μιλκέ, η οποία στο Βέλγιο είναι γνωστή με το παρατσούκλι «Μαντάμ Δεν» για την πεισματάρικη αντίθεση της στα αιτήματα των Φλαμανδών για μεταρρυθμίσεις.

Οι δύο πλευρές διατηρούν ένα ανήσυχο καθεστώς στις Βρυξέλες εδώ και δεκαετίες, αλλά το 2003, το Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι η εκλογική περιοχή των Βρυξελών, η οποία βρίσκεται στα σύνορα των δύο επαρχιών, είναι παράνομη και πρέπει να αλλάξει.

Αυτό προκάλεσε μία πλημμυρίδα αιτημάτων από τα φλαμανδικά κόμματα, όλου του πολιτικού φάσματος, τα οποία απαιτούν περισσότερο έλεγχο στην πρωτεύουσα ενώ τα γαλλόφωνα κόμματα να ζητούν ενωμένα αυτονομία.

Η Μιλκέ μάλιστα απαίτησε οι φλαμανδικές κοινότητες νότια των Βρυξελών να παραχωρηθούν στη Βαλονία, έτσι ώστε η πρωτεύουσα να έχει «διάδρομο γης» με τις γαλλόφωνες περιοχές.

Τον Απρίλιο, η διαμάχη προκάλεσε την κατάρρευση του πεντακομματικού συνασπισμού που κυβερνούσε την χώρα με επικεφαλής το φλαμανδικό συντηρητικό κόμμα CD&V. Το N-VA, που έχει πιο σκληρή γραμμή από το CD&V, το προσπέρασε και προηγείται στις μετρήσεις.

Οι ειδικοί προβλέπουν ότι το πιθανότερο αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής θα είναι μία πολύμηνη διαμάχη καθώς οι εθνικιστές εκατέρωθεν προηγούνται. Το 2007, το CD&V χρειάστηκε εννέα μήνες για να φτιάξει κυβέρνηση και η σκληρή γραμμή του N-VA, το οποίο είναι φιλελεύθερο οικονομικά αλλά εθνικιστικό πολιτικά, δεν κάνει τη δουλειά ευκολότερη τώρα.

Αλλά αυτή τη φορά, το Βέλγιο δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου μαζί του μιας και αναμένεται να αναλάβει την προεδρία της ΕΕ, την 1η Ιουλίου και τα οικονομικά του είναι ήδη υπό έλεγχο, καθώς επενδυτές αναρωτιούνται κατά πόσο το υψηλό χρέος του, που αγγίζει το 100% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, μπορεί να συντηρηθεί.

«Η βαθιά πολιτική κρίση βρίσκει το Βέλγιο σε φάση οικονομικών προκλήσεων και αυξανόμενου δημόσιου χθες. Χωρίς μία σταθερή κυβέρνηση, οι αναγκαίες δομικές μεταρρυθμίσεις και η επιστροφή στην παγίωση του χρέους, θα καθυστερήσουν, προειδοποιεί ο Γκίντερμαν.