Λίγες σκέψεις για το Περιφερειακό Ιατρείο Γενναδίου

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Βασίλης Η. Παπαβασιλείου

Χρόνια τώρα ακούμε και διαβάζουμε για κινητοποιήσεις κατοίκων σχετικές με την αναβάθμιση του Περιφερειακού Ιατρείου (Π.Ι.) Γενναδιού. Δεν υποτιμάται κανένας αγώνας, όμως το βασικότερο νομίζω σημείο στο οποίο θα πρέπει να εστιάσουμε είναι η δομή λειτουργίας του.

Κατάγομαι από το Ασκληπιό της νότιας Ρόδου και έχω βιώσει θανάτους συγκατοίκων μας Νοτιοροδιτών λόγω της απόστασης από τη Ρόδο αλλά και της ανεπάρκειας ιατρικών υπηρεσιών από το ιατρείο μας. Απώλεια του πατέρα μου από εγκεφαλικό επεισόδιο το 2008 (ίσως να το αποφεύγαμε αν τις πρώτες έστω βοήθειες είχαμε στο Γεννάδι), και κάποιες αρκετές από καρδιά.

Ο υπογράφων το κείμενο έχω υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο τον Ιούλιο του 2018 και ομολογώ πως θα ήταν χειρότερα τα πράγματα αν το γεγονός δεν συνέβαινε στην πόλη, αν εκείνη την ώρα ήμουν αναβάτης στο δίκυκλο που συνήθως οδηγούσα, ή αν το εγκεφαλικό επεισόδιο μου συνέβαινε πριν 8 ώρες που ήμουν στο χωριό μου, αυτό της νότιας Ρόδου.

Λιγότερες ανθρώπινες απώλειες! Περί αυτού πρόκειται!

Η δομή λειτουργίας προτείνω να αλλάξει! Σήμερα τη διοικητική ευθύνη έχει η ΔΥΠΕ Πειραιά και νήσων. Δηλαδή η λειτουργία του Π.Ι. (δεν) παρακολουθείται από τον Πειραιά και όχι από κάποια ΔΥΠΕ νήσων ή και Ρόδου γιατί απλούστατα δεν υπάρχει. Δεν έχει δομηθεί από την Ελληνική

Πολιτεία ΔΥΠΕ για εμάς, για τα νησιά μας, μοναδική ίσως για μεγάλα νησιά όπως είναι η Ρόδος, κ.ο.κ..
Αν τα Π.Ι. δια νόμου γίνουν αυτοδιοίκητα και «απολογούνται» για την δραστηριότητά τους, για το έλλειμμα λειτουργίας τους στο Υπουργείο ή έστω σε μια ΔΥΠΕ Πειραιά και νήσων, δηλαδή προσληφθεί σε αυτά κατ’ αρχήν διευθυντής και έχουν επιπρόσθετα δικό τους προϋπολογισμό, τότε θα έχουμε μόνιμα έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται να βελτιώσει τις ιατρικές υπηρεσίες που θα πρέπει να μπορεί να παράσχει ένα Π.Ι., (πρόσληψη γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού, ιατρικό εξοπλισμό, ένταξη των υπηρεσιών του ΕΚΑΒ).

Με νομοθετικές και άλλες πρωτοβουλίες. Παλαιότερα είχε την ευθύνη λειτουργίας των Π.Ι. το νοσοκομείο της πόλης, αλλά ο διευθυντής του είναι επιφορτισμένος με πολλά ζητήματα που προκύπτουν σε ένα νοσοκομείο, γι’ αυτό και δεν θα το πρότεινα. Δέχομαι και αυτοκριτικά αναφέρω, ότι και «επί των ημερών μας», στα 5 χρόνια διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν βελτιώθηκαν τα πράγματα σε αυτό τον ευαίσθητο χώρο της Υγείας. Στοχο-προσηλωθήκαμε στον θεσμό του οικογενειακού γιατρού, που όμως δυστυχώς και αυτό ως μεταρρύθμιση δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί.

Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Για τα Π.Ι. θα πρέπει να ενδιαφερθούμε γιατί πρόκειται για πληθυσμό που δεν απολαμβάνει ιατρικές υπηρεσίες ανάλογες με αυτές που έχουν οι πολίτες των μεγάλων πόλεων και η αναγκαιότητα επίλυσης του ζητήματος αυτού με τα Περιφερειακά ιατρεία είναι τεράστια γιατί πρόκειται για ανθρώπινες ζωές.

Να στοχεύσουμε λοιπόν στην δομή, και δευτερευόντως σε πιο πολλούς γιατρούς ή και υποδομές που είναι και τα δύο αυτά ζητήματα απαραίτητα, αλλά εδώ είμαστε να μετρήσουμε την κρατική χρηματοδότηση των Π.Ι. που είναι το ζητούμενο, αλλά και για να διαπιστώσουμε ποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται και δίνουν λύσεις. Με την ευχή να μην χρειαστεί να «φωνάξουμε» ξανά μπροστά σε μια ανθρώπινη απώλεια «ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν» για τους πολιτικούς μας.