Η εορτή του πολιούχου Αγίου Νεομάρτυρα Κωνσταντίνου του Υδραίου

Rodiaki NewsRoom

Πότισε με το μαρτυρικό αίμα του τη γη της Ρόδου

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-εκπαιδευτικός, εφημέριος Ιερού Ναΰδριου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών
Πανεπιστημίου Αιγαίου Ρόδου

Κάθε χρόνο στις 13 και 14 Νοεμβρίου είναι το αποκορύφωμα των ιερών εκδηλώσεων και Ακολουθιών, με πανηγυρικό εσπερινό και Θεία Λειτουργία, με μεγαλοπρεπή λιτάνευση της θαυματουργού εικόνας και των λειψάνων του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου που μαζί με τη γενέτειρά του, την αρχόντισσσα την Ύδρα, είναι ο Πολιούχος Άγιος της πόλεως Ρόδου.

Η εποχή που έζησε και μαρτύρησε ο Κωνσταντίνος ο Υδραίος ήταν περίοδος κατοχής Τουρκικής, με όλα τα αρνητικά στοιχεία που δημιούργησαν στο πέρασμά τους οι κατακτητές.

Γεννημένος το 1770 στο ιστορικό και ναυτικό νησί της Ύδρας από τον Μιχάλη και τη Μαρίνα Δημαρά ο Κωνσταντίνος, δέχεται τη φτώχεια και την μιζέρια της Τουρκικής κατοχής. Φτωχό νησί η Ύδρα, όλοι στον αγώνα για την απελευθέρωση, άλλοι στην ξενιτιά, άλλοι σκορπισμένοι σε διάφορα μέρη της Ελλαδικής επικράτειας. Η μητέρα του ξενοδούλευε μια και ο πατέρας του Μιχάλης ήτανε ανάπηρος ναυτικός. Είχε και μικρότερα αδέλφια, ανήλικα.

Παρά τις αντιρρήσεις των δικών του, σε ηλικία 18 χρονών αποφασίζει να έλθει στη Ρόδο, γιατί ζούνε και δραστηριοποιούνται πολλοί συμπατριώτες του Υδραίοι, όπου δούλευαν στον ταρσανά ή σε άλλες χειρωνακτικές εργασίες. Η φιλοτιμία του, η καλωσύνη του, το ήθος και η συνέπειά του, η φιλομάθειά του, τον κατέστησαν αγαπητό σε χριστιανούς και μωαμεθανούς.

Η ανάγκη του αυτή, για εργασία και χρήματα που στην αρχή δεν του έφταναν ούτε για να ζήσει, πόσω μάλλον να βοηθήσει και τους δικούς του, τον οδήγησαν στο δέλεαρ των Τούρκων, για καλύτερη εργασία και χρηματική αμοιβή.

Ο Τούρκος ηγεμόνας Χασάν καπτάν, μετά από εισηγήσεις συνεργατών του τον προσλαμβάνει στους στάβλους των ζώων του και βλέποντας τα αξιόλογα προσόντα του, τον έβαλε σε υπεύθυνη θέση στις δουλειές του σαν επιστάτη. Η εργασία καλή και η χρηματική αμοιβή μεγάλη. Τον οδήγησαν στον εξισλαμισμό με το ζόρι όταν σε μια μεγάλη γιορτή του Ραμαζανιού τον έντυσαν με ρούχα σαν τα δικά τους και τον ονόμασαν Χασάν. Η δυσάρεστη είδηση κυκλοφόρησε γρήγορα στη Ρόδο, στους Υδραίους και στην πατρίδα του. Η μητέρα του τον θεώρησε νεκρό.

Ο πατέρας του πέθανε από μαρασμό. Όλοι τον περιφρονούσαν και κανείς δεν ήθελε να του μιλήσει. Έκανε το τόλμημα και πήγε στην Ύδρα. Κανείς δεν του άνοιξε την πόρτα. Η νονά του που του έδωσε νερό να πιει έσπασε την πύλινη στάμνα, για να μην μολυνθούν άλλοι.

Συνειδητοποιώντας το μεγάλο του λάθος ζητά την επιστροφή του και τη μετάνοιά του. Πήγε σε πνευματικό στη Ρόδο, πήρε συμβουλές, έφτασε στην Κρίμι της Κωνσταντινούπολης και από εκεί στο Άγιον Όρος στην Μονή των Ιβήρων.

Εκεί ζούσε εξόριστος ο άγιος εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε’. Τον συμβούλεψε, του έδωσε τον κανόνα της μετάνοιάς του μετά από μεγάλη δοκιμασία. Τον έκαναν μοναχό με το όνομα πάλι Κωνσταντίνο. Δεν αναπαυόταν πουθενά αλλού παρά στη Ρόδο, όπου εκεί που αρνήθηκε τον Χριστό εκεί ήθελε δημόσια να τον ομολογήσει και να μαρτυρήσει για τη χάρη Του. Η απόφασή του αυτή, παρά τις παρακλήσεις του Τούρκου ηγεμόνα, τον βρήκαν ανυποχώρητο και αλύγιστο.

Τους ομολόγησε ότι ο Χριστός είναι η μόνη αλήθεια και ότι σιχάθηκε το λάθος και το πονηρό παιχνίδι που του έπαιξαν. Βλέποντας ότι δεν κερδίζουν τίποτα με τις απειλές, με ξυλοδαρμούς, τον οδήγησαν στις φυλακές. Παρά τις επίμονες προσπάθειές τους δεν κατόρθωσαν να τον μεταπείσουν με αποτέλεσμα να βρει μαρτυρικό τέλος, ομολογώντας τον Τριαδικό αληθινό Θεό με απαγχονισμό τα ξημερώματα της 14ης Νοεμβρίου του 1800 μ.Χ. σε ηλικία 30 χρονών.

Οι Υδραίοι της Ρόδου τον εντιαφίασαν με συγκίνηση και υπερήφανοι για τον μάρτυρα συμπατριώτη τους μακριά από τους Τούρκους στον Ιερό Ναό των Εισοδίων της Θεοδόκου στο Νιοχώρι, όπου του αφιέρωσαν ειδική μαρμάρινη πλάκα σαν Υδραίοι. Ακολούθησαν πολλές θαυματουργικές εμφανίσεις του Αγίου Κων/νου του Υδραίου.

Μετά από 7 χρόνια ήλθε η μητέρα του Μαρίνα, έγινε η εκταφή του, η μητέρα του πήρε τα λείψανα του γιου της, Αγίου Κωνσταντίνου στην Ύδρα και άφησε την ωλένη της δεξιάς τους χείρας στη Ρόδο, επί Μητροπολίτη Ρόδου Νείλου.

Ο Άγιος μέχρι το 1955 δεν τιμόταν ούτε στη Ρόδο, ούτε στην Ύδρα. Ο Μακαριστός και πολυταλαντούχος Μητροπολίτης Ρόδου Σπυρίδωνας ο Συνοδινός από το Ληξούρι Κεφαλληνίας με βασιλικό διάταγμα και με όλες τις επίσημες διαδικασίες, καθιέρωσε πολιούχο Άγιο της πόλεως Ρόδου τον Νεομάρτυρα Κωνσταντίνο τον Υδραίο. Από τότε και κάθε χρόνο η 14η Νοεμβρίου είναι ημέρα αργίας για δημόσιες υπηρεσίες και σχολεία.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η Ποιμαντορία του μακαριστού Γερολήμου και ευεργέτη, του Μητροπολίτη Ρόδου Σπυρίδωνα Συνοδινού, υπήρξε, όπως ο χρυσός αιώνας του Περικλέους.

Οι μεγαλοπρεπείς λιτανείες, οι παρουσίες δεκάδων Αρχιερέων, η επιβλητική και πολυεδρική του προσωπικότητα άφησε εποχή. Συνετέλεσε τα μέγιστα και ο αξέχαστος, αδαμάντινος και μεγαλοπρεπής πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Ρόδου, Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου μακαριστός Αλέξανδρος Θεοδωρακόπουλος.

Επίσης μια σειρά ευλαβών ιερέων όπως ο παππούς μου πατήρ Κυριάκος Μανέττας, που λατρεύτηκε στην Παλιά Πόλη, όπου άνοιξε τον Άγιο Φανούριο και στο Νιοχώρι στα Εισόδια της Θεοτόκου. Ευχαριστώ τον Θεό που γνώρισα και πολύ καλό και κλήρο, τέτοιες ιερές μορφές. Οι ιστορικοί ήδη ασχολούνται, το δε μέλλον θα αναδείξει την προσφορά και το έργο τους, Αδέλφια μου.

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ο Υδραίος, να μας ευλογεί και να μας προστατεύει Ροδίους και Υδραίους, τη νεολαία, τον κλήρο και τον λαό σε καλό και πνευματικό αγώνα. Επίσης ο Απόστολος και διάκονος Φίλιππος και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, να μας ευλογούν που συνεορτάζουν.

Καλή νηστεία των Χριστουγέννων που αρχίζει από αύριο με τη χάρη του Θεού.
Σπυρίδωνος του αξέχαστου Μητροπολίτου Ρόδου, Σύμης, Χάλκης, Τήλου, Νισύρου και Καστελλορίζου, προστάτου και ευεργέτη μου. Αιωνία η μνήμη. Αμήν