Ο Ροδίτης πιλότος είναι ο Βενιαμίν της Aegean!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 14219 ΦΟΡΕΣ
Ο Χρήστος-Ηλίας Πάττας, στα 22 του είναι ο μικρότερος συγκυβερνήτης στα επιβατικά αεροσκάφη της εταιρείας
Όταν θέλεις κάτι πολύ το πετυχαίνεις, και ο Χρήστος-Ηλίας Πάττας από την Ιαλυσό, ο μικρότερος συγκυβερνήτης της Aegean, το ξέρει καλά αυτό για τον εαυτό του.
Η θέληση και το πείσμα έκαναν το όνειρο πραγματικότητα. Πετάει πάνω από τα σύννεφα, μεταφέροντας το επιβατικό κοινό σε Ευρώπη, Βόρειο Αφρική και Ελλάδα. Μόνο πάνω από τη Ρόδο δεν πέταξε ακόμη, αλλά πού θα πάει, είναι μεθοδικός, κι αν το ζητήσει μπορεί και να γίνει αργότερα.
Για τους νέους ανθρώπους που λέμε ότι έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και δεν πετυχαίνουν το στόχο τους, δεν λέμε όλη την αλήθεια. Τουλάχιστον δεν είναι για όλους έτσι. Υπάρχουν κι αυτοί όπως ο Χρήστος Πάττας, που παρά το γεγονός ότι δεν είχε ιδιαίτερη άνεση αφού έχασε τον πατέρα του όταν ήταν τριών χρονών, είχε μια μάνα «ηρωίδα», την Κική Αποστολίδη-Πάττα που τι δεν έχει βάλει στο μυαλό της και δεν το έχει καταφέρει, αυτή η γυναίκα! Ακόμα και Δημοτική Σύμβουλος εκλέχτηκε στις πρόσφατες Δημοτικές εκλογές.
Τώρα τον καμαρώνει με τη στολή, και της αξίζουν πολλά μπράβο, αλλά αυτή είναι μια κουβέντα για την ίδια που θα την κάνουμε μιαν άλλη φορά.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ήρθε μόλις για τρεις μέρες στη Ρόδο, βγήκε στο κέντρο της πόλης για τα μικροδωράκια στην οικογένεια και μου μίλησε για όλα.
Τόσο μικρός και πετάς ήδη τόσο ψηλά!
Μπήκα στην Aegean το καλοκαίρι που ήμουν 21 έτους. Τώρα είμαι 22 και εξακολουθώ να είμαι μάλλον ο μικρότερος στην εταιρεία.
Τα περισσότερα παιδιά λένε ότι θέλουν να γίνουν πιλότοι όταν μεγαλώσουν, το έλεγες κι εσύ από τότε;
Από ηλικία πέντε ετών, όπως μου λέει η μητέρα μου, έβλεπα τ’ αεροπλάνα να πετάνε πάνω από το σπίτι μας και τη ρωτούσα «ποιος τα οδηγεί...» όχι ποιος τα πετάει... Από τα επτά μου, ξεκίνησα να λέω με σιγουριά ότι θέλω να γίνω πιλότος, κι αυτό έγινε αφού μου έκανε δώρο έναν εξομοιωτή πτήσεων στον υπολογιστή, ο αδελφός μου, ο Σταύρος. Άνοιξε μπροστά μου ένας κόσμος που ήθελα να τον γνωρίσω. Έπαιρνα περιοδικά με αεροπλάνα, γέμισα το δωμάτιό μου με αφίσες...
Έχασες τον μπαμπά σου πολύ μικρός!
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ιαλυσό. Στην οικογένεια είμαστε τρία αγόρια και η μητέρα μας, η Κική Αποστολίδη-Πάττα, η ηρωίδα μας, όπως τη λέμε και οι τρεις. Έχασα τον μπαμπά μου όταν ήμουνα τριών χρονών. Τα αδέλφια μου ήταν στην εφηβεία. Εκείνοι ένιωσαν περισσότερο την απώλεια. Τους είχα όμως να με προσέχουν και ήταν σαν να έχω δυό πατεράδες. Εμένα πάντως μ’ αγαπούσαν όλοι, μου έκαναν τα χατίρια όλοι, δεν μου έλειψε τίποτα.
Ήσουν καλός μαθητής;
Κυρίως στη Φυσική, τα Μαθηματικά και τ’ Αγγλικά. Τελείωσα την Clobal Aviation S.A, μία από τις καλύτερες σχολές στην Ευρώπη η οποία βρίσκεται στα Μέγαρα, στο πολεμικό αεροδρόμιο της Πάχης. Ο Σάββας, ο μεγάλος μου αδελφός είναι αυτός που έψαξε για εμένα την καλύτερη σχολή. Μετά άκουγα πολλά: «είναι δύσκολο, είναι ακατόρθωτο...»... Έκλεισα τ’ αυτιά μου και με το πείσμα μου, προχώρησα.
Είναι δύσκολο να μπεις τόσο νωρίς σε τόσο μεγάλη αεροπορική εταιρεία, έτσι δεν είναι;
Η Aegean είχε ανοίξει θέσεις εργασίας πιλότων, κατέθεσα τα χαρτιά μου τελειώνοντας το στρατιωτικό και με κάλεσαν για συνέντευξη. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν μόνος μου, δεν είχα κανέναν να με κατευθύνει, δεν γνώριζα καν αν είχα ελπίδες. Στις 3 Ιουνίου 2019 ξεκίνησα την εκπαίδευση, κι έτσι στα 21 μου πετούσα Airbus A320, τα τζετ αεροπλάνα, τα επιβατηγά που έχει η Aegean στο στόλο της. Από τον Οκτώβρη του 2019 είμαι συγκυβερνήτης σ’ αυτά τ’ αεροπλάνα, κι έχω κάνει ταξίδια στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τη Νότιο Αφρική και τη βόρεια Ασία. Στη σχολή είχα έναν εκπαιδευτή που από την πρώτη φορά που πέταξα μαζί του, με ενέπνευσε. Ήταν ο μέντοράς μου, ο Χρήστος Μάλαμας. Όταν τον είδα στην πρώτη πτήση ήθελα να του μοιάσω.
Τώρα από πού γύρισες;
Από τη Μόσχα. Μόσχα-Αθήνα. Και ως επιβάτης ήρθα από την Αθήνα για Ρόδο, να δω την οικογένειά μου. Χριστούγεννα πετούσα, ήρθα για Πρωτοχρονιά, για πολύ λίγο.
Φαντάζομαι χαρά η μαμά!
Δεν έχω λόγια.
Έκανες το όνειρό σου πραγματικότητα!
Ο Θεός με βοήθησε και η οικογένειά μου που με στήριξε σ’ αυτό το δύσκολο δρόμο.
Είναι δύσκολος πράγματι ο δρόμος;
Αν θέλεις κάτι, γίνεται. Αυτό έχω καταλάβει εγώ από εμένα. Θέλει πολύ διάβασμα κι έχει αγωνία. Χρειάζεται μεθοδικότητα και υπομονή, φτάνεις στα όρια της αντοχής σου. Πίσω απ’ αυτό που φαίνεται, έχει πολλή προετοιμασία πριν την πτήση και αστάθμητους παράγοντες όπως είναι ο καιρός και πολλά ακόμα που μπορεί να επηρεάσουν την πτήση. Ανά έξι μήνες περνάμε από εκπαίδευση στους εξομοιωτές. Υπάρχει μεγάλη πίεση και άγχος.
Σκέφτηκες ποτέ να γίνεις πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας;
Μου άρεσε να έχω επαφή με τον κόσμο, κι όχι ν’ αντιμετωπίζω εχθρικές καταστάσεις όπως συμβαίνει με τους Ικάρους, τους συναδέλφους της Πολεμικής Αεροπορίας που ρισκάρουν τη ζωή τους, καθημερινά. Στη συνέχεια, η Aegean ήταν η πρώτη μου επιλογή. Από την ώρα που έγινα μέλος της οικογένειάς της, έχω να πω τα καλύτερα. Είναι ευκαιρία ζωής να πετάς μαζί της γιατί είναι μία από τις καλύτερες πλέον αεροπορικές εταιρείες παγκοσμίως.
Τι θα έλεγες στους νέους, που βάζουν υψηλούς στόχους;
Άμα θες κάτι, γίνεται. Αυτό το επάγγελμα έχει μέλλον, νέες εταιρείες αναπτύσσονται, θέσεις εργασίας δημιουργούνται.
Το πιο ωραίο ταξίδι ποιο είναι;
Αυτό που πηγαίνεις τον επιβάτη με ασφάλεια στον προορισμό του.
Χειμώνας τώρα και δεν μπορώ παρά να σε ρωτήσω για τους κεραυνούς και τις καταιγίδες! Πόσο μπορεί να επηρεάσουν την ασφάλεια του ταξιδιού;
Η κατασκευή των αεροσκαφών είναι τέτοια που ακόμα κι αν πάνω τους πέσει κεραυνός, δεν θα έχει επίπτωση στην ασφάλειά του. Επιπλέον τα αεροπλάνα διαθέτουν ραντάρ που αναγνωρίζουν την καταιγίδα που μπορεί να βρίσκεται μπροστά τους, ώστε να την αποφύγουν.
Βλέπω, ανεβάζεις συχνά φωτογραφίες από τη Ρόδο, με τα τοπία και τις ομορφιές της και γράφεις πως «σαν αυτήν πουθενά»!
Ο τόπος μου, είναι στην καρδιά μου και τις ομορφιές της Ρόδου, δύσκολα τις συναντάς αλλού.
Τι περιμένεις άλλο, ποιο στόχο έχεις τώρα;
Εύχομαι να γίνω κυβερνήτης μετά από κάποια χρόνια, στην Aegean. Το όνειρο κάθε πιλότου.
Φεύγει για το σπίτι, μαζί με τον Σταύρο τον αδελφό του, που τόση ώρα παρακολουθούσε και καμιά φορά συμπλήρωνε στις παιδικές μνήμες, αυτή την κουβέντα. Άλλωστε λίγες ώρες του απέμεναν για να βρεθεί με την οικογένειά του αφού θα έφευγε την επομένη της Πρωτοχρονιάς για νέα ταξίδια. Οι ώρες ήταν πολύτιμες.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
