Το ΓΕΛ Αφάντου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Ζωγράφειο Λύκειο

Rodiaki NewsRoom

Το Γενικό Λύκειο Αφάντου πραγματοποίησε, με ιδιαίτερη επιτυχία, την πενθήμερη εκπαιδευτική επίσκεψη – εκδρομή του (3 έως 7/2/2020). Προορισμός μας αυτήν τη χρονιά ήταν η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων, η διαχρονική Βασιλεύουσα της καρδιάς μας…

Ξεκινώντας από τη μοναδική, ανυπέρβλητη και συγκλονιστική Αγια-Σοφιά, συνεχίζοντας στο ιπποδρόμιο και την επιβλητική βασιλική δεξαμενή πήραμε μια μικρή γεύση από το βυζαντινό μεγαλείο. Η Πόλη, όπου κι αν κοιτάξεις, όπου κι αν σταθείς, σε γυρίζει πίσω, βαθιά στο χρόνο, σε καθηλώνει. Οι εκκλησιές της, όσες διασώθηκαν, είναι μοναδικά στολίδια της πίστης μας.

Εμείς επισκεφθήκαμε την Παναγία των Βλαχερνών (όπου συγκινητικά ψάλλαμε το «Τη Υπερμάχω»), το Μπαλουκλί και τη Ζωοδόχο Πηγή με το Αγίασμά της, την ιδιαίτερη Παναγιά των Μογγόλων / Μουχλιώτισσα. Ξεναγηθήκαμε, όμως, και στο μεγάλο τζαμί του Σουλεïμάν και είδαμε τα πάμπολλα, μικρά και μεγαλύτερα, τεμένη.

Αξέχαστη θα μας μείνει επίσης και η κρουαζιέρα μας στον Βόσπορο, όπου από θαλάσσης θαυμάσαμε την ομορφιά του τόπου και το αμάλγαμα των πολιτισμικών στοιχείων της Πόλης. Ταξιδέψαμε στα Πριγκηπόννησα και περιδιαβήκαμε την Πρίγκηπο και τη Χάλκη, στη Θεολογική Σχολή της οποίας νιώσαμε ιδιαίτερη συγκίνηση βιώνοντας το κλίμα των μαθημάτων αλλοτινών καιρών.
Μοναδικά μέρη, μοναδικές στιγμές, μοναδικοί άνθρωποι…

Ένας τέτοιος μοναδικός άνθρωπος είναι για όλους μας ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης, ο κ.κ. Βαρθολομαίος, τον οποίο είχαμε την τιμή και τη χαρά να επισκεφθούμε στο Φανάρι την Πέμπτη 6 του τρέχοντος μηνός, σε μια μοναδική εμπειρία, εμπειρία ζωής.

Αρχικά προσκυνήσαμε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, όπου και παρακολουθήσαμε τον εσπερινό που ψάλθηκε, χοροστατούντος του Πατριάρχου, υπό το φως των κεριών, παρουσία λίγων αλλά ιδιαίτερα πιστών ανθρώπων. Κατάνυξη και συγκίνηση, ιερότητα και μυσταγωγία. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις την αίσθηση μιας Ιερής Ακολουθίας σε μέρη τόσο εμβληματικά.

Κατόπιν ο Παναγιώτατος μάς δέχθηκε σε ακρόαση σε αίθουσα του Πατριαρχείου. Ιδιαίτερα απλός και προσηνής, παρόλη την κούραση από το βεβαρημένο πρόγραμμά του, μίλησε αρκετή ώρα στους μαθητές και έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για το σχολείο μας και τις δράσεις του, αλλά και τον τόπο μας γενικότερα. Νουθέτησε τα παιδιά και νιώσαμε την ιδιαίτερη αγάπη που τρέφει για τη νεολαία. Επέστησε την προσοχή μας στην αξία του περιβάλλοντος αλλά και στην ανάγκη διατήρησης της ανθρωπιάς και της αλληλοβοήθειας. Τόνισε την αξία του διαλόγου και της κατανόησης. Επισήμανε πόσο σημαντική είναι η εργατικότητα και η συνεχής ανέλιξη.

Το διαπεραστικό και σπινθηροβόλο βλέμμα του, το χιούμορ και η αμεσότητά του δεν μαρτυρούσαν την κούραση ή την ηλικία του, κανένα χάσμα νεολαίας δεν νιώσαμε.

Αντιθέτως, αισθανθήκαμε τη θαλπωρή που απέπνεε η γλυκιά του αύρα, χωρίς τίποτα πομπώδες ή τυπικό. Μας μίλησε για τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, αλλά και για τους τωρινούς του αγώνες για το περιβάλλον κι εμείς νιώσαμε ιδιαίτερη περηφάνια για τον «πράσινο» Πατριάρχη μας που πρωτοστατεί παγκοσμίως σε αυτό το θέμα.

Ο λόγος του μας καθήλωσε, στάλαξε βάλσαμο στην ψυχή, μάς φώτισε το νου, απάλυνε φόβους και δισταγμούς. Μας εγκαρδίωσε για να αντέξουμε στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, να συνεχίσουμε την προσπάθεια και να φέρουμε επάξια στους ώμους μας το βαρύ αλλά και τόσο τιμητικό και ξεχωριστό φορτίο της ρωμιοσύνης και του χριστιανισμού.

Συνεχάρη τον Διευθυντή του σχολείου μας, κύριο Βενέτιο Θωμίδη, και τις δύο συνοδούς εκπαιδευτικούς, τις φιλολόγους Αφροδίτη Κλειτσίκα και Αναστασία Βροντάκη, για το ήθος και τον ζήλο που διέκρινε σε εμάς τους μαθητές, μας ευχήθηκε καλή επιτυχία στις επερχόμενες εξετάσεις και γεύτηκε το παραδοσιακό μελεκούνι με το οποίο φιλέψαμε όλους τους παρευρισκόμενους.

Η επίσκεψή μας ολοκληρώθηκε με την ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων: ένα χειροποίητο παραδοσιακό κεραμικό πιάτο εκ μέρους μας, ένα σταυρουδάκι και μια εικόνα από το χέρι του ίδιου του προκαθήμενου της Ορθόδοξης εκκλησίας σε κάθε παιδί ξεχωριστά. Φύγαμε συγκινημένοι και υποσχόμενοι ότι θα επανέλθουμε εν καιρώ…

Εξίσου συγκινητικές ήταν και οι στιγμές που ζήσαμε κατά την επίσκεψή μας στο «αδελφό» Ζωγράφειο Λύκειο το οποίο μας φιλοξένησε υποδειγματικά στις εγκαταστάσεις του.

Ο κύριος Ιωάννης Δεμιρτζόγλου, διευθυντής του σχολείου, μας υποδέχθηκε ως πραγματικός πατέρας, στην είσοδο του ιδρύματος, που φέτος γιορτάζει τα 126 χρόνια από την ίδρυσή του, και μας ξενάγησε στο ιστορικό πολυώροφο κτήριο.

Συναντηθήκαμε με μαθητές και εκπαιδευτικούς, παρακολουθήσαμε τα μαθήματα και τις δράσεις τους, ανταλλάξαμε απόψεις και εμπειρίες, βιώσαμε από κοινού τι μπορεί να προσφέρει η σύμπνοια, το ομαδικό πνεύμα συνεργασίας και η αλληλοϋποστήριξη.

Κατόπιν, στην αίθουσα εκδηλώσεων έγινε μια σεμνή αλλά πολύ συγκινητική τελετή συναδέλφωσης αλλά και αποχωρισμού: οι μαθητές κάθε σχολείου προέβαλαν την ιστορία, τις δράσεις και τις επιτυχίες του σχολείου τους. Έγινε επίσης σύντομη αναφορά στην ιστορία του κάθε τόπου, τα ήθη και τα έθιμά του. Συγκινηθήκαμε με την ισχνή μεν αριθμητική παρουσία των σημερινών μαθητών του Ζωγραφείου, κάτι όμως που αναπληρώθηκε σε θέρμη, ικανότητα και ιστορική παρουσία. Είναι λίγοι αλλά εκλεκτοί και αποφασισμένοι να συνεχίσουν.

Το μόνο που ζήτησαν από μας είναι να τους θυμόμαστε και να τους επισκεπτόμαστε. Χαριτολογώντας ο κύριος Δεμιρτζόγλου είπε πως ευελπιστεί στο μέλλον κάποιοι από τους σημερινούς Ροδίτες μαθητές να φέρουν στο Ζωγράφειο τα παιδιά τους ως μαθητές, αν αποφασίσουν να μετοικήσουν στην Πόλη που δήλωσαν ότι τόσο τους άρεσε!

Οι διευθυντές και των δύο σχολείων μας απευθύνθηκαν με λόγια ζεστά και συγκινητικά. Κατέδειξαν το γνήσιο ενδιαφέρον και την αγάπη τους για αυτά και υποσχέθηκαν ότι θα συνεχίσουν τον ίδιο αγώνα και στο μέλλον, όσο βλέπουν το ενδιαφέρον των παιδιών για γνώση και πρόοδο.

Τέλος, ανταλλάξαμε αναμνηστικά δώρα, χορέψαμε, τραγουδήσαμε παραδοσιακούς χορούς αλλά και πιο σύγχρονα τραγούδια, φωτογραφηθήκαμε και, βέβαια, προσφέραμε το παραδοσιακό μελεκούνι μας σε όλο το προσωπικό και τους μαθητές του Ζωγραφείου. Αυτοί με τη σειρά τους μας φίλεψαν από το φαγητό τους στην τραπεζαρία του σχολείου, με τον ίδιο τον κ. Δεμιρτζόγλου μάλιστα να μας σερβίρει, κάτι που ήταν ιδιαίτερα τιμητικό και συγκινητικό.

Εμείς τριάντα μαθητές λυκείου, αυτοί πενήντα μαθητές (από Πέμπτη Δημοτικού ως Τρίτη Λυκείου) που ολοένα και λιγοστεύουν... Αναχωρήσαμε με μια γλυκόπικρη αίσθηση αλλά και με την προσμονή πως το μέλλον μπορεί να είναι καλύτερο για τους Έλληνες της Πόλης όσο υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι να μεταλαμπαδεύουν τη γνώση και την αρετή τους και μαθητές να παίρνουν τέτοια μαθήματα από αυτούς…

Η επίσκεψή μας στην Πόλη χαράχτηκε ανεξίτηλα μέσα μας· θα σηματοδοτεί και θα νοηματοδοτεί την υπόλοιπη ζωή μας…

Οι μαθητές του Λυκείου Αφάντου