Η επάνοδος στη ζωή μετά το σταμάτημα της καρδιάς

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Δημήτρης Κρεμαστινός
Καθηγητής

Περίπου 2.000 άνθρωποι στην Ελλάδα χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους χωρίς βοήθεια από καρδιακή ανακοπή.

Εάν αναλογιστεί κανείς ότι οι νεκροί από το AIDS από τότε που η νόσος εμφανίσθηκε στην Ελλάδα δεν υπερβαίνον συνολικά αυτούς που χάνονται κάθε χρόνο από καρδιακή ανακοπή εύκολα γίνεται αντιληπτό τι σημαίνει αυτός ο αριθμός των 2.000 αδικαιολόγητα χαμένων ανθρώπων κάθε χρόνο. Σημειωτέον ότι οι άνθρωποι που επανέρχονται στη ζωή μετά από καρδιακή ανακοπή μπορούν να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή με τη σωστή αντιμετώπιση χωρίς να εμφανίσουν ποτέ στο μέλλον άλλο πρόβλημα.

Το ερώτημα που τίθεται διαχρονικά από ιατρικής πλευράς είναι πώς θα μπορούσε να προληφθεί η καρδιακή ανακοπή, δηλαδή το αιφνίδιο σταμάτημα της λειτουργίας της καρδιάς. Η απάντηση είναι αυτονόητη. Σχετίζεται με τον εντοπισμό των ατόμων που κινδυνεύουν να πάθουν καρδιακή ανακοπή.
Πρόσφατα στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας (“JACC”) δημοσιεύθηκε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη με βάση τις μεταλλάξεις των γονιδίων, τις αλληλεπιδράσεις και τους πολυμορφισμούς και υπολογίστηκε ότι περίπου το 1% του ανθρώπινου πληθυσμού κινδυνεύει από καρδιακή ανακοπή. Κατά συνέπεια η εμφύτευση απινιδωτών σε όλα αυτά τα άτομα θα μπορούσε να τα προφυλάξει από τον αιφνίδιο θάνατο.

Ο εμφυτεύσιμος απινιδωτής απελευθερώνει ηλεκτρική ενέργεια εν είδει ηλεκτροσόκ, η οποία σταματάει το ηλεκτρικό βραχυκύκλωμα που προκαλεί μια θανατηφόρα αρρυθμία στην καρδιά και επαναφέρει τον άνθρωπο στον φυσιολογικό του καρδιακό ηλεκτρικό ρυθμό. Εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα στο στήθος, έχει βάρος λίγα γραμμάρια και λειτουργεί αυτόματα μόλις πάψει να λειτουργεί αιφνίδια η καρδιά. Σήμερα εμφυτεύεται σε αρρώστους που αποδεδειγμένα κινδυνεύουν από καρδιακή ανακοπή.

Ο αιφνίδιος αυτός θάνατος είναι συνήθως αρρυθμιολογικός.
Είναι αποτέλεσμα μιας θανατηφόρου αρρυθμίας (κοιλιακή ταχυκαρδία ή κοιλιακή μαρμαρυγή). Οι αρρυθμίες αυτές προϋποθέτουν στις περισσότερες περιπτώσεις την ύπαρξη μιας σοβαρής καρδιοπάθειας με συμπτώματα ή χωρίς συμπτώματα, όπως είναι π.χ. η στεφανιαία νόσος ή οι μυοκαρδιοπάθειες. Όμως ορισμένοι ασθενείς από αυτούς είναι εκείνοι που παθαίνουν καρδιακή ανακοπή. Είναι εκείνοι που έχουν τα παθολογικά γονίδια του αιφνίδιου θανάτου όχι όλοι όσοι πάσχουν από την ίδια νόσο.
Τα νέα αυτά γονιδιακά δεδομένα δίνουν νέες ελπίδες για την αποτροπή του αιφνίδιου θανάτου όταν περίπου 2.000 άνθρωποι χάνονται κάθε χρόνο από καρδιακή ανακοπή.