Εξακόσιες γυναίκες και παιδιά βρήκαν καταφύγιο στον ξενώνα της Ρόδου

Rodiaki NewsRoom

Σε ποσοστό 70% επρόκειτο για θύματα ενδοοικογενειακής βίας

Την ερχόμενη Κυριακή 8 Μαρτίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και την ίδια στιγμή ρίγος προκαλούν τα στοιχεία για τις γυναίκες, αρκετές μαζί με τα παιδιά τους, που βρήκαν καταφύγιο στις Δομές Υποστήριξης Γυναικών του Δήμου της Ρόδου καθώς συνολικά ανέρχονται στις εξακόσιες.

Τα στοιχεία αυτά, ανακοινώθηκαν αναλυτικά από την αναπληρώτρια Διευθύντρια της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πολιτικής και Υγείας, κα Χριστίνα Καραγιάννη, την περασμένη Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, μετά την παράσταση «Κοκκινοσκουφίτσα, το τέλος της αθωότητας», που ανέβασε για δύο ημέρες στο Δημοτικό Θέατρο η ομάδα ΓΕ.ΦΗ.ΡΑ σε συνδιοργάνωση με τον ΔΟΠΑΡ. Υπενθυμίζεται ότι την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου είχε πραγματοποιήσει μία πρωτότυπη δράση σιωπηλής διαμαρτυρίας στην πλατεία Κύπρου.

Στο νούμερο αυτό, όμως, το οποίο προκαλεί αίσθηση, όπως και στην παράσταση, είχε κάνει ιδιαίτερη αναφορά και ο Δήμαρχος Ρόδου, κ. Αντώνης Καμπουράκης, κατά την τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου την περασμένη Παρασκευή.

Σημειώνεται, βέβαια, όπως αναλύεται παρακάτω, ότι πρόκειται για γυναίκες από διάφορες περιοχές της χώρας και όχι μόνο, που βρίσκουν καταφύγιο στις δομές εδώ, για ευνόητους λόγους.

Η ομιλία, λοιπόν, ξεκίνησε με την εξής αναφορά η οποία στην ουσία αποτελεί και συμπέρασμα της ανάλυσης των στοιχείων που δόθηκαν:

«Είναι αλήθεια ότι η βία κατά των γυναικών είτε ψυχολογική, είτε σεξουαλική, είτε σωματική ή λεκτική είναι ένα φαινόμενο δεν γνωρίζει χρονικά, γεωγραφικά, ταξικά σύνορα. Συνιστά κοινωνικό πρόβλημα, με πολυμορφική δομή, χωρίς κοινωνικούς, οικονομικούς ή πολιτισμικούς περιορισμούς. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο με κοινό παρονομαστή τις έμφυλες διακρίσεις και διαφοροποιήσεις και τις κοινωνικές κατασκευές, αφού αναπαράγει τις στερεοτυπικές αντιλήψεις περί ανισότητας των φύλων. Η εξάλειψη της κάθε μορφής βίας δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση, αλλά αφορά όλους και όλες μας».

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, ο Δήμος Ρόδου μέσω της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πολιτικής και Υγείας λειτουργεί τα τελευταία 6 χρόνια τις Δομές Υποστήριξης Γυναικών, δηλαδή το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών, την πρώτη γραμμή και τον Ξενώνα Φιλοξενίας Γυναικών, που αποτελούν μέρος του Δικτύου της Γενικής Γραμματείας Ισότητας. Στόχος τους η παροχή στις γυναίκες ενός στηρίγματος για να πετάξουν με τις δικές τους δυνάμεις, κατακτώντας με κόπο, αλλά και με πολύ πείσμα τη φυσιολογική ζωή που ονειρεύονται.

Τα στοιχεία
Συνολικά 600 γυναίκες με τα παιδιά τους εμπιστεύθηκαν τις δομές αυτές του Δήμου της Ρόδου. Και αυτές-όπως τονίστηκε-είναι γυναίκες όχι μιας άλλης κοινωνίας, αλλά γυναίκες της διπλανής μας πόρτας, που βρήκαν το κουράγιο και τη δύναμη να σπάσουν τη σιωπή τους.

Πιο αναλυτικά, μέχρι σήμερα από το Συμβουλευτικό Κέντρο έχουν υποστηριχτεί 450 γυναίκες, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 80 δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σε 6.000 άτομα.

Τα στελέχη του, μία κοινωνική λειτουργός, μια ψυχολόγος και μια κοινωνιολόγος, παρέχουν κοινωνικό- ψυχολογική υποστήριξη και εργασιακή συμβουλευτική. Στο άμεσο διάστημα οι υπηρεσίες του κέντρου θα εμπλουτιστούν μέσω της πρόσληψης ενός νομικού και με δωρεάν νομική συμβουλευτική.

Οι περισσότερες γυναίκες, που επισκέφτηκαν το Κέντρο, δήλωσαν σε ποσοστό 70% περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ενώ τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και βιασμού ανήλθαν σε ποσοστά 3% και 1% αντίστοιχα. Το 37% των γυναικών ήταν ηλικίας από 36 έως 45 ετών. Επισημάνθηκε, μάλιστα, ότι τα ποσοστά γυναικών ηλικίας κάτω των 25 ετών, που αναζητούν υποστήριξη, έχουν αυξηθεί τα δυο τελευταία χρόνια.

Αναφορικά με την οικογενειακή κατάσταση τους, το 37% ήταν έγγαμες, το 29% ανύπαντρες, ενώ το 27% είτε διαζευγμένες είτε σε διάσταση. Το 79% έχουν παιδιά. Σχετικά με την υπηκοότητα τους, το 75% ήταν Ελληνίδες. Παρατηρείται μια αύξηση του ποσοστού γυναικών εκτός χωρών Ευρωπαϊκής ένωσης (από 8% σε 17% στο διάστημα των δυο τελευταίων ετών), λόγω της εισροής προσφύγων στο νησί της Ρόδου.

Οι Δομές Υποστήριξης Γυναικών υποδέχονται, στη νέα προγραμματική περίοδο, και γυναίκες που έχουν υποστεί πολλαπλές διακρίσεις και χρειάζονται μία μεταβατική, υποστηρικτική δομή.

Όσον αφορά το εκπαιδευτικό επίπεδο των ωφελουμένων αξίζει να σημειωθεί ότι το 14% είναι απόφοιτοι τεχνολογικής και πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και το 2% κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών. «Οι αριθμοί αυτοί μας αποδεικνύουν ότι το πρόσωπο της βίας το συναντάμε παντού. Αλλά μπορεί και να σημαίνει ότι οι γυναίκες που έχουν μορφωτικό επίπεδο, που ταυτόχρονα φανερώνει καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση, μπορούν πιο εύκολα να σπάσουν τη σιωπή τους», ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Σχετικά με την κατάσταση απασχόλησής τους, οι περισσότερες γυναίκες, το 57%, ήταν άνεργες, το 31% εργαζόμενες και το 4% συνταξιούχες.

Αντίστοιχα, ο Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών αγκάλιασε μέχρι σήμερα 150 άτομα (80 γυναίκες και 70 παιδιά) προσφέροντας ασφαλή δωρεάν τρίμηνη διαμονή με κοινωνικο-ψυχολογική υποστήριξη και κυρίως ένα πλέγμα υπηρεσιών για την κοινωνική επανένταξη των γυναικών και των παιδιών τους. Οι περισσότερες γυναίκες που διέμειναν σε αυτόν δήλωσαν κατά 68% περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ακολουθούν οι καταγγελίες βιασμών με 14% και τέλος του trafficking με 8%.

Όσον αφορά τα δημογραφικά τους, το 87% των ωφελουμένων γυναικών είναι ηλικίας από 18 έως 46 ετών. Το 40% είναι έγγαμες, το 20% διαζευγμένες ή σε διάσταση, ενώ το 27% ανύπαντρες. Οι περισσότερες (69%) κατέφυγαν στον Ξενώνα μαζί με τα παιδιά τους.

Το 34% ήταν Ελληνίδες, ενώ το 47% από χώρες εκτός ΕΕ. Σχετικά με το εκπαιδευτικό τους επίπεδο, το 29% έχει ολοκληρώσει την Υποχρεωτική εκπαίδευση και το 13% είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Όσον αφορά την κατάσταση απασχόλησής τους, το 85% ήταν άνεργες, το 9% εργαζόμενες, ενώ το 4% παίρνει σύνταξη.

«Ποια είναι η λύση»
Και έκλεισε η ομιλία στο Δημοτικό Θέατρο με τα παρακάτω λόγια:
«Όσο αναγκαία είναι η προστασία, η υποστήριξη και η ενδυνάμωση των γυναικών θυμάτων, άλλο τόσο αναγκαία είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Και αυτό θα επιτευχθεί μέσω της παιδείας. Παιδεία στην οικογένεια, στο σχολείο, στο δημόσιο λόγο. Αναγκαία είναι, επίσης, η μετακίνηση από στερεοτυπικές συμπεριφορές που υποβιβάζουν τη γυναικεία ταυτότητα, για να οικοδομηθούν υγιείς σχέσεις μεταξύ των φύλων, βασιζόμενων στο αμοιβαίο σεβασμό.

Απαραίτητη είναι η παρότρυνση όλων εκείνων των γυναικών που υποφέρουν σιωπηλά, προκειμένου να υπερβούν την εσωστρέφεια της μοναξιάς και, επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή στη βία, να απευθυνθούν στις δομές μας σπάζοντας τη σιωπή τους.

Και για να πετύχουμε απαιτείται ολιστική προσέγγιση του προβλήματος. Με λήψη πρωτοβουλιών και δράσεων, τόσο για την εξασφάλιση προστασίας και υποστήριξης σε γυναίκες θύματα βίας σε όλους τους τομείς, όσο και για την εκπαίδευση και κινητοποίηση όχι μόνο των γυναικών πια, αλλά όλων των μελών της κοινωνίας για μηδενική ανοχή σε φαινόμενα βίας και εκμετάλλευσης κατά των γυναικών».