Ο μεγάλος ασθενής

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς

Ρητορικό το ερώτημα, βέβαιο είναι όμως ότι χρήζει μιας απάντησης, ποιον τραυμάτισε θανάσιμα η πανδημία του Κορωνοϊού, σε συνάρτηση με τα μέτρα προστασίας που πάρθηκαν και τις επιπτώσεις τους, σε ατομικές και πολιτικές συμπεριφορές.

Οι διάφοροι δημοσιολογούντες και πολύ περισσότερο οι εντεταλμένοι αρθρογράφοι και αναλυτές, θα προτάξουν ότι αυτό που επλήγη περισσότερο ήταν η οικονομία.

Η άρνηση αυτής της εμφανούς και αυταπόδεικτης διαπίστωσης, δεν έχει ούτε λογική ούτε ερείσματα. Είναι το επιφαινόμενο αποτέλεσμα της σειράς των μέτρων που πάρθηκαν ή των μέτρων και πολιτικών που δεν επιλέγησαν.

Τις ημέρες της έντασης της κρίσης και της βίαιης διασποράς του φόβου του θανάτου, το κενό που καθημερινά μεγάλωνε και βάθαινε, δεν το αντιλαμβανόμασταν και δεν του έδιναν ιδιαίτερη σημασία.

Είναι εκρηκτικό το μείγμα της ταυτόχρονης παρουσίας τεχνοκρατικό-επιστημονικών επιλογών και της ολοκληρωτικής απουσίας πολιτικών επιλογών.

Τις ημέρες της κρίσης, η πολιτική κρύφτηκε πίσω δήθεν από την επιστήμη, μια σαφώς έξυπνη επιλογή των κρατούντων με εμφανείς τις στοχεύσεις και επιδιώξεις τους.

Πρώτον, ως Πόντιοι Πιλάτοι θα μπορούσαν να νίψουν τας χείρας τους, για την όποια αρνητική ή καταστροφική εξέλιξη της πανδημίας και δεύτερον, δεν θα είχαν λόγους να απολογηθούν για τα πρότερά τους αμαρτήματα.

(στα καθ’ ημας λυπάμαι για τον κ. Τσιόδρα, φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα γίνει το εξιλαστήριο θύμα).
Στο όνομα των «αγορών και του κέρδους», στο όνομα της ελευθεριότητας και όχι της ελευθερίας των αγορών, ευτέλισαν και απαξίωσαν όλα τα δημόσια αγαθά, Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό, Κοινωνική Πρόνοια.

Με τις ίδιες λογικές συρρίκνωσαν την Εθνική Κυριαρχία και τις δυνατότητες των Εθνικών Κρατών άσκησης Εθνικών πολιτικών, εναρμονισμένων στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των πολιτών τους.
Οσφυοκάμπτες των «έξ Εσπερίας» αφικνούμενων απόψεων, με άκριτη αποδοχή, των όρων και προϋποθέσεων, εθελούσιας υποδούλωσης στις επιταγές του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού κατεστημένου και των δήθεν Υπερεθνικών Οργανισμών.

Στην αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης, Αγορές και Υπερεθνικοί Οργανισμοί, το «έστριψαν δια του αρραβώνος» και σιωπώντας και τεχνηέντως απέχοντας, άφησαν τη διαχείρηση της κρίσης στα Εθνικά Κράτη και αυτά με τη σειρά τους, στην επιστήμη και τους επιστήμονες.

Οι ρωγμές των επιλογών τους, που μέχρι σήμερα οι επιλογές αυτές φάνταζαν αναγκαίες και ορθές, αρχίζουν τώρα να κάνουν την εμφάνισή τους.

Το δυστύχημα για αυτούς είναι ότι οι ρωγμές αυτές, εμφανίζονται στο κατ’ εξοχήν δικό τους πεδίο, στο πεδίο της Οικονομίας.

Στον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο γίνεται φανερή, η απουσία της πολιτικής και των πολιτικών προτάσεων.
Η Κυβέρνηση εκ των πραγμάτων, είναι υποχρεωμένη στη διατύπωση κάποιων προτάσεων αντιμετώπισης της επερχόμενης φτώχειας και μιζέριας.

Με όση καλή διάθεση και αν έχει κάποιος, δεν μπορεί με σοβαρότητα να ισχυριστεί ότι αυτά που ανακοινώνονται, κινούνται στην κατεύθυνση αντιμετώπισης των προβλημάτων που έρχονται.
Πολιτική σημαίνει πρόβλεψη, να δώσουμε άφεση αμαρτιών για το παρελθόν, σήμερα όμως η απουσία κάθε πρόβλεψης, είναι πλέον ασυγχώρητο αμάρτημα.

Το σύνολο του πολιτικού μας κόσμου εγκλωβισμένο στην καθημερινότητά του, έβαλε στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας», διατύπωση ενός μεγάλου πολιτικού άνδρα, την πολιτική και αναλώνεται με ανούσιες πλειοδοτήσεις για το ποιοι και ποιος τομέας, θα πάρει μεγαλύτερα βοηθήματα ή επιδοτήσεις.
Κάποια χρόνια πριν απεμπολήσαμε την πολιτική και τις πολιτικές επιλογές, στο όνομα των διαχειριστικών λογικών και επιλογών, μετατρέψαμε Κυβερνήσεις και θεσμούς σε λογιστικά γραφεία.

Η κρίση λένε, μάλλον οι χρηματιστές, γεννά ευκαιρίες, οι κρίσεις και για μένα πιο πολύ το «ΧΑΟΣ», μπορούν να γίνουν τροφός, αιτίες και αφορμές για τις μεγάλες και αναγκαίες επιλογες.

Ήγγικεν η ώρα, να αναστηθεί η πολιτική, να πάρει τη θέση της, είναι ο έκπτωτος άρχοντας, να θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις των οικονομικών λειτουργιών, να καταστεί συνεπής λειτουργός της αποστολής της, να ανατρέψει την πυραμίδα και μα τοποθετήσει στην κορυφή της τον άνθρωπο, την ευτυχία και ευδαονία του και όχι το χρήμα και το κέρδος.