Η απουσία του Δημήτρη Κρεμαστινού αφήνει πολύ μεγάλο κενό

Rodiaki NewsRoom

Όταν χάνεται ο επί τριάντα πέντε χρόνια επιστήθιος φίλος σου, η οδύνη δεν περιγράφεται με λόγια! Όσοι μας τιμούσε με τη φιλία του, γνωρίζουμε καλά πως είχαμε φίλο έναν πολύ σπουδαίο Άνθρωπο! Έναν διεθνώς διακεκριμένο επιστήμονα, που μας έκανε όλους υπερήφανους.

Με την επιστημοσύνη του, έσωσε (κυριολεκτικά) τόσους και τόσους ασθενείς. Πάντα με προθυμία, πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε χιλιάδες καρδιολογικά πάσχοντες, στο νοσοκομείο της Ρόδου, που έσπευδε, να διαγνώσει, να συμβουλεύσει, να σώσει! Στα νοσοκομεία της Αθήνας: Ιπποκράτειο, Γενικό Κρατικό, Ωνάσειο και Αττικό.

Γι’ αυτή την ανθρωπιά και την ανεκτίμητη κοινωνική προσφορά του, ο Δημήτρης, επάξια, κέρδισε την αγάπη όλων των Ελλήνων (και ειδικά όλων των Δωδεκανησίων), αλλά και την αναγνώριση του επιστημονικού κόσμου.

Πέρα από τις σωτήριες ιατρικές του υπηρεσίες προς τον ηγέτη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου -όταν, ενσυνείδητα, ασχολήθηκε με τα κοινά: -ως στέλεχος του κόμματος, πρόσφερε πολλά (ανταλλάσσαμε πάντα πολιτικές απόψεις),
• ως υπουργός Υγείας, δημιούργησε σημαντικές νοσοκομειακές υποδομές (και στην Ρόδο), οπότε και συνεργαστήκαμε στενά, κυρίως όταν είχα αναλάβει τα υπουργικά καθήκοντα στην Κοινωνική Ασφάλιση και
• ως βουλευτής Δωδεκανήσου, που ήταν ανεκτίμητη προσφορά του στο νομό μας, από την πρώτη εκλογή του το 2000 (τότε που είχα την τιμή να εκλεγούμε μαζί) μέχρι και το 2019.

Ο Δημήτρης, που ήταν ακλόνητος θιασώτης της εθνικής - διακομματικής συνεννόησης δεν είχε μόνο την αγάπη των πολιτών - φίλων του Κινήματος, αλλά είχε κατακτήσει και τον σεβασμό όλων των πολιτικών κομμάτων.

Η απουσία του αφήνει πολύ μεγάλα κενά: στην ιατρική επιστήμη, στην ελληνική και στη δωδεκανησιακή κοινωνία, στην πολιτική κουλτούρα της εθνικής συνεννόησης, στο Κίνημα Αλλαγής και στο κοινωφελές Ίδρυμα Λοχαγού Φανουράκη (υποτροφιών και φροντίδας ηλικιωμένων), στο οποίο προήδρευε και είχα την τιμή να υπηρετούμε μαζί την τελευταία δεκαετία (περίπου).

Η αγάπη που εκφράζουν όλοι, μακάρι να απαλύνει τον πόνο της αγαπημένης του γυναίκας Τζένης και όλων των συγγενών του.