Η μητέρα της Ελένης ξεσπά στη «Ροδιακή»: «Αυτούς που προσπάθησαν να συγκαλύψουν το έγκλημα δεν θα τους αφήσω σε χλωρό κλαρί»

Rodiaki NewsRoom

Της
Τασούλας Παπανικολάου
δημοσιογράφου στο “Star channel”

Προσωρινή δικαίωση χαρακτηρίζουν οι γονείς της αδικοχαμένης φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη την απόφαση του δικαστηρίου. Ζούσαν κι ανέπνεαν γι’ αυτή τη στιγμή. Ήξεραν όμως από πριν ότι το κορίτσι τους πίσω δεν θα γύριζε. Ευελπιστούν ότι τα ισόβια θα παραμείνουν ισόβια για τους δύο καταδικασθέντες και προειδοποιούν με δηλώσεις τους στη «Ροδιακή» ότι η υπόθεση δεν έκλεισε ακόμη. Τονίζουν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν σε «χλωρό κλαρί» όσους προσπάθησαν να συγκαλύψουν τις βρομιές και τις εγκληματικές πράξεις.

Μια μητέρα κι ένας πατέρας, με ραγισμένες καρδιές. Με ατέλειωτο πόνο και πολλά «γιατί». Με ένα τεράστιο κενό, αυτό της Ελένης τους, που δεν αναπληρώνεται.
Ο Γιάννης Τοπαλούδης και η Κούλα Αρμουτίδου οι γονείς της φοιτήτριας που περίμεναν μήνες την τελική ετυμηγορία, άνοιξαν την καρδιά τους στη «Ροδιακή» λίγα λεπτά μετά την απόφαση.

Γιάννης Τοπαλούδης
«Η απόφαση για τους δύο δολοφόνους και βιαστές της κόρης μας είναι μία ψυχική δικαίωση έστω και στιγμιαία. Γιατί εμείς έχουμε να διανύσουμε έναν βασανιστικό μαραθώνιο πόνου μέχρι να πεθάνουμε

Η Ελένη μας όταν ήρθε στη Ρόδο είχε όνειρα μία ολόκληρη ζωή μπροστά της. Οι άνθρωποι της Ρόδου με τον πρώτο πολίτη τότε τον κ. Φώτη Χατζηδιάκο μας είχαν υποδεχτεί και μας αγκάλιασαν με αγάπη.
Γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους και ήμασταν ήσυχοι ότι το παιδί είναι σε ένα φιλόξενο νησί.

Όπως τα δάχτυλα του χεριού μας δεν είναι όλα ίσα, βρέθηκαν στο δρόμο της αυτά τα τέρατα. Και όπως έχω ξαναπεί, αν δεν ήταν η Ελένη μας, αργά ή γρήγορα θα βρισκόταν κάποια άλλη Ελένη στη θέση της.

Πονάμε και θα πονάμε για το υπόλοιπο της ζωής μας. Τα ισόβια θα πρέπει για τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα να είναι πραγματικά ισόβια, όπως η λέξη ερμηνεύεται και στο λεξικό άλλωστε.

Ευχαριστούμε τους δικαστές, τους ενόρκους και την κυρία Εισαγγελέα γιατί στάθηκαν όπως αρμόζει στο ύψος της ελληνικής δικαιοσύνης. Που φθάνει μέχρι τον ουρανό. Εκεί που βρίσκεται η ψυχή της Ελενίτσας μας

Επίσης, ευχαριστούμε όλους όσοι μας έχουν συμπαρασταθεί όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Μεταξύ των οποίων πολλοί κάτοικοι της Ρόδου και των Δωδεκανήσων».

Κούλα Αρμουτίδου
«Είμαι η μητέρα της Ελένης. Που την έστειλα με όνειρα να σπουδάσει στη Ρόδο και βρέθηκαν δύο αλήτες και της πήραν τη ζωή. Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ. Ποια είναι η αληθινή τιμωρία γι’ αυτούς; Η φυλακή; Οι τύψεις που δεν θα έχουν; Αυτοί μπορούν να αναπνέουν, η Ελένη όμως όχι... Η δική μου τιμωρία είναι ότι έχασα το κορίτσι μου και είμαι και εγώ νεκρή.

Είδα ανθρώπους στη Ρόδο να με κοιτάνε στα μάτια, να κλαίνε και να λένε ντρεπόμαστε για αυτούς τους δύο.

Είδα και ανθρώπους όμως να προσπαθούν να συγκαλύψουν ένα φρικτό έγκλημα. Αυτούς δεν θα τους αφήσω σε χλωρό κλαρί. Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω ανθρώπους στη Ρόδο, όπως τον φιλανθρωπικό και πολιτιστικό σύλλογο «Αγία Μαρίνα» Παραδεισίου και την πρόεδρό του κα Αναστασία Σταυριανού προσωπικά. Στη μνήμη του κοριτσιού μου έκαναν μια μεγάλη δωρεά ιατροτεχνικού εξοπλισμού στο νοσοκομείο Διδυμοτείχου.

Υπήρξαν όμως και οι άλλοι, έξι επτά, που όταν βρέθηκε νεκρή η κόρη μου με αυτόν τον τραγικό τρόπο προσπάθησαν να βεβηλώσουν τη μνήμη της με κακόβουλα σχόλια.

Δεν σεβάστηκαν όχι μόνο τη μνήμη της αλλά τον ίδιο τον άνθρωπο. Ντρέπομαι γι’ αυτούς. Κι είχαν μάλιστα το θράσος στην πορεία να βάλουν λυτούς και δεμένους για να δικαιολογήσουν την απάνθρωπη συμπεριφορά τους».

Οι γονείς της Ελένης κρατάνε τώρα το χέρι του Πέτρου τους. Θα επιστρέψουν στο σπίτι τους στο Διδυμοτειχο. Θα αγκαλιάσουν τη γιαγιά Ελένη, θα πάνε να ανάψουν ένα κερί στον τάφο της και θα της φωνάξουν: Δικαιώθηκες...