Παγίδες και περάσματα

Φίλιππος Ζάχαρης

Κλείνουμε τα περάσματα σε όλους αυτούς που δεν σέβονται την προσπάθεια και τον κόπο μας για την αλλαγή της ζωής και το κάνουμε αυτό για να αυτοπραστατευθούμε από σχολιαστικές παγίδες, που σε κάθε περίπτωση στοχεύουν στο να μας αποδεκατίσουν λίγο μετά την εξάντλησή μας από αυτό τον μεγάλο αγώνα.

Φράζουμε το δρόμο σε όλους εκείνους που κερδοσκοπούν από τις ήττες μας και πάνω απ’ όλα ειρωνεύονται τον δυναμισμό μας, γιατί μόνο έτσι νομίζουν πως θα θωρακιστούν με νέες δανεικές δυνάμεις.

Είναι αναγκαίο να γίνουν όλα αυτά, κάτι περισσότερο από χρέος απέναντι στον εαυτό μας και τις προσπάθειες του νου και της ψυχής μας να κρατηθούν ζωντανά. Όλοι εκείνοι που σπεύδουν να καρπωθούν και κερδίζουν βεβιασμένα, τους συναντάς καθημερινά και όχι μόνο στις συναλλαγές αλλά και στις υποτιθέμενες φιλίες. Ποιο δεν είναι καλύτερο παράδειγμα από αυτόν που έχει λαμβάνειν χωρίς κόπο και κάματο, δια της εύκολης οδού της αντιγραφής προτύπων και συμπεριφορών, που κάποιος άλλος κοπίασε για να τα αποκτήσει;

Τη σημερινή εποχή των μη ηθικών δεσμεύσεων αυτό που μετρά είναι να μπορέσει κάποιος σε σύντομο χρόνο να δείξει εμπειρία και εύκολη προσαρμογή με τα νέα δεδομένα. Γίνεται εύκολα αυτό, ειδικά όταν υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα γρήγορου πλουτισμού και σαρωτικής εκμετάλλευσης.

Η διείσδυση των δαιμόνιων τύπων είναι άμεση και πάνω απ’ όλα επιτυχημένη. Έτσι, μετά από χρόνια παρουσιάζεται το φαινόμενο ημι-μορφωμένοι άνθρωποι να βρίσκονται σε θέσεις – κλειδιά, επειδή και μόνον άδραξαν την ευκαιρία και αντέγραψαν σωστά.

Η ικανότητα λοιπόν δεν συνίσταται στο ποιος αλλά στο πώς, στη σταθερή θέληση να βρεθεί κάποιος στον θρόνο της εικονικής άνεσης χωρίς να ξοδέψει πολλά από τον εσωτερικό του κόσμο, ένας κόσμος που ούτως ή άλλως είναι άδειος.

Με όλη αυτή την κατάσταση, με αμέτρητους κομπάρσους μιας ανίερης ζωής να βαυκαλίζονται πως βρήκαν μόνοι τους το δρόμο αλλά που στην πραγματικότητα άλλοι τους τον υπέδειξαν, είναι κάτι παραπάνω από χρέος απέναντι στον εαυτό μας να πράξουμε σύμφωνα με το πώς αισθανόμαστε σήμερα μετά από τόσα χρόνια κόπου και κούρασης όχι για να πείσουμε κάποιους ούτε για να δημιουργήσουμε κάποιον «έμπιστο στρατό», αλλά να μεταδώσουμε ελευθερία και διάθεση ανεξαρτησίας, ένα συναίσθημα άκρως απαραίτητο για τη μίζερη ζωή που ζούμε.

Θρυμματισμός λοιπόν των κάθε είδους παραφιλολογιών και κακόγουστων σχολίων όχι για να επικρατήσει κάποιος ονειρικός κόσμος αλλά για να ανακτήσουμε τις χαμένες μας δυνάμεις που δανείστηκαν όλοι αυτοί οι δήθεν συνοδοιπόροι που με το πέρασμα του χρόνου έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Θρυμματισμός γιατί ο λόγος σου ήταν αν μη τι άλλο ατόφιος και ας μην ήταν εμπλουτισμένος από κοσμητικά επίθετα του διαυγούς καθωσπρεπισμού.

Μια ακόμα εναντίωση στον συντηρητισμό που επιβάλλεται δια ζώσης μετά από τόσα χρόνια ξεσπάσματος της εφηβείας. Γιατί το δόγμα της νέας εποχής αυτό υποδεικνύει, να είσαι επαναστάτης στα νιάτα σου και άσημος την εποχή της ωριμότητας.