Το συγκινητικό αντίο στον Στάθη Κρεσταινίτη από τον γιο του Γιώργο

Rodiaki NewsRoom

Με μια σεμνή και συγκινητική επιστολή που απέστειλε στη «ΡΟΔΙΑΚΗ» ο Γιώργος Κρεσταινίτης γιος του ξενοδόχου Στάθη Κρεσταινίτη που έχασε πρόσφατα τη ζωή του, την ώρα που κολυμπούσε, περιγράφει τη ζωή και τον αγώνα του πατέρα του, σε όλους εμάς που δεν τον γνωρίζαμε.

Αναφέρει συγκεκριμένα:
«Δύο λόγια για τον πατέρα μου Στάθη Κρεσταινίτη. Τον Στάθη που αρκετοί από σας γνωρίσατε.
Τον άνθρωπο που από πέντε χρονών έχασε τον πατέρα του και στα έξι του κουβαλούσε ψωμί στους Γερμανούς, στον Πύργο Ηλείας, για να του δώσουν μισό καρβέλι.
Αυτόν που τελείωσε το γυμνάσιο, δουλεύοντας παράλληλα και μαζί με τη μάνα του πήγαν στην Αθήνα.

Για αρχή κουβαλούσε δοχεία με λάδι, κάπου στον Πειραιά. Μετά από λίγο, διορίστηκε στον τότε ΟΤΕ. Ανήσυχος καθώς ήταν, τα παράτησε αμέσως.
Κι έτσι άνοιξε το πρώτο του μαγαζάκι με ηλεκτρολογικό υλικό, κοντά στην Ομόνοια.
Και όλα άρχισαν...

Δεν ήξερε να μεταφράσει ούτε το αγγλικό yes! Κι όμως, έγινε πρωτοπόρος στις εισαγωγές προϊόντων ηλεκτρολογικού υλικού, γεμίζοντας την Ελλάδα απ' άκρη σ’ άκρη, με κορυφαία προϊόντα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 αποφασίζει να εμπλακεί με τον τουρισμό, χτίζοντας το πρώτο του ξενοδοχείο. Χωρίς να γνωρίζει καν πώς «λειτουργεί» το σύστημα! Χωρίς «μία» στην τσέπη, τηρουμένων των αναλογιών!

Τον «έζησα» 53 χρόνια. Από τη στιγμή που άρχισα να τον καταλαβαίνω, μέχρι χθες, ήταν ο ίδιος. Γνήσιος. Αγνός, σε σημείο που καμιά φορά άγγιζε την αφέλεια. Κάθε άλλο! Απλά, είχε αυτό το ανεξήγητο ειδικό βάρος το οποίο σε καθήλωνε!

Τα τελευταία εννιά...δέκα χρόνια δυσκολευόταν να κατανοήσει τις αλλαγές που έφερε η κρίση στις εμπορικές συναλλαγές. Κάθε φορά που έπρεπε να προμηθευτούμε κάτι και μας ζητούσαν προκαταβολή ή προεξόφληση, μου έλεγε ....«να τον πάρεις και να του πεις πως είμαι 70 χρόνια στην πιάτσα...μπορεί να ρωτήσει και να μάθει»... Τις περισσότερες φορές το τηλέφωνο αυτό, το έκανε ο ίδιος!

Και αυτό έχει εξήγηση. Ό,τι είχε κάνει στην ζωή του το είχε κάνει με λόγο τιμής. Και δεν «πούλησε» ποτέ κανέναν!
Δίπλα του, 55 χρόνια πάντα και σε όλα, η μητέρα μου, η Καίτη.

Το παρήγορο είναι πως έφυγε κάνοντας το κέφι του, όρθιος και παλεύοντας.
Αυτή τη φορά με τα κύματα...
Το κλασικό "My way" του Σινάτρα θα το ακούω πια μόνο για τον Στάθη».

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ ΡΟΔΟΥ
Το ύστατο χαίρε είπαν την Πέμπτη συγγενείς, φίλοι και γνωστοί στον ξενοδόχο Στάθη Κρεσταινίτη που πέθανε την περασμένη Κυριακή ξαφνικά ενώ κολυμπούσε σε παραλία του νησιού μας.

Η κηδεία του έγινε στην Αθήνα και παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων οι βουλευτές Βασίλης Υψηλάντης και Ιωάννης Παππάς, ο πρώην δήμαρχος Ρόδου Γιώργος Γιαννόπουλος και ο πρόεδρος της Ένωσης ΞΕνοδόχων Ρόδου Μανώλης Μαρκόπουλος, ο οποίος σε σχετική ανακοίνωση αναφέρει τα εξής: «Είναι πάντα βαρύ, δύσκολο και επώδυνο καθήκον ο αποχαιρετισμός σε ανθρώπους, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για τον Ελληνικό τουρισμό, όπως ο Στάθης Κρεσταινίτης.

Ο Στάθης Κρεσταινίτης ανήκει στους άξιους της Ξενοδοχίας. Σε αυτούς που αναδείχθηκαν μέσα από τον συνεχή αγώνα και την αδιάκοπη προσπάθεια για την τουριστική ανάπτυξη της Ρόδου.

Ακόμα μεγαλύτερη αξία δίνει στο παράδειγμά σου, το γεγονός ότι η Ρόδος ήταν η δεύτερη πατρίδα σου όπως αποκαλούσες και όχι η αφετηρία της ζωής σου. Είναι δύσκολο για κάποιον να διαπρέπει ξεκινώντας από το μηδέν, αυτοδημιούργητος, και εσύ το κατάφερες και μακριά από τον τόπο καταγωγής σου αλλά και σε δύο διαφορετικά επαγγέλματα.

Μαχητής της ζωής, Πέτυχες καταξίωση επαγγελματική, κοινωνική με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, αλλά και οικογενειακή αφού αφήνεις πίσω δύο άξιους συνεχιστές την Ελένη και τον Γιώργο.

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου αλλά και όλων των Ξενοδόχων του νησιού σου απευθύνουμε το ύστατο χαίρε. Θα λείψεις στους συναδέλφους σου, που σε αγαπούσαν όλοι και αποζητούσαν πάντα την παρέα σου. Θα λείψεις στους εργαζόμενούς σου που σε εκτιμούσαν τόσο πολύ. Θα λείψεις Στους φίλους σου, αλλά κυρίως Στους ανθρώπους της οικογένειάς σου.

Αιωνία η μνήμη σου,

Η ιστορία του Ροδιακού τουρισμού θα σε έχει πάντα στις πιο λαμπρές σελίδες της».