Η Ροδίτισσα που οδεύει με φόρα στο Χόλιγουντ!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Η Καλλιόπη Χάσκα γυρίζει ταινίες στο Λος Άντζελες και σκέφτεται τη Ρόδο

Πολλή λάμψη έχει αυτή η Ροδίτισσα που μέχρι στο Λος Άντζελες έφτασε να γυρίζει ταινίες, μια γειτονιά μακριά από το μυθικό Χόλιγουντ δηλαδή που -πού ξέρεις- αύριο τι μπορεί να γίνει για εκείνην. Άλλωστε, το 50% είναι τύχη και για το υπόλοιπο ετοιμάζεται σκληρά ώστε να είναι έτοιμη να το κατακτήσει.

Η Καλλιόπη Χάσκα, κόρη της Ελένης Σκούρτου, καθηγήτριας στο πανεπιστήμιο, με μπαμπά πολιτικό μηχανικό, είχε άλλα όνειρα για τη ζωή της. Αλλά κι η μαμά την ήθελε χαρούμενη και την άφηνε να δοκιμάζει ό,τι την ευχαριστεί. Έτσι έφτασε με υποτροφία σ’ ένα από τα διασημότερα μουσικά πανεπιστήμια της Αμερικής, γι’ αυτό τον λόγο παίρνει πρωταγωνιστικούς ρόλους ήδη σε ταινίες σημαντικές μετέχοντας σε οντισιόν, μια διαδικασία για γερά νεύρα!

Είναι ζεστή η φωνή που ακούω στο τηλέφωνο, κι έχει πολλά χρώματα. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς άλλωστε…

«Το χειρότερο για εμένα αυτή την περίοδο είναι ότι δεν μπορώ να έρθω στην Ελλάδα» μου λέει. «Δεν θέλω να μένω πολύ καιρό μακριά από τη Ρόδο. Ξεκινήσαμε με lockdown από τα μέσα Μαρτίου, ανοίξαμε αργότερα, ξεκίνησαν τα γυρίσματα, και αυτό που συμβαίνει είναι το «είμαστε ανοιχτά», αλλά η σύσταση είναι «μη βγεις». Έχουμε ξεκινήσει γυρίσματα, με την ελπίδα ότι δεν θα σταματήσουν. Υπάρχει ένα στιβαρό Σωματείο Ηθοποιών στο Λος Άντζελες, το οποίο κάνει συστάσεις οι οποίες πρέπει να τηρούνται, όπως είναι οι αποστάσεις και πολλά ακόμα. Δεν βγαίνω έξω, δεν βγαίνουμε έξω, μόνο για καμιά βόλτα στο τετράγωνο, αλλά ας μην γκρινιάζουμε ότι έχουν σταματήσει οι ζωές μας αφού αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε καλά στην υγεία μας, εμείς και οι άλλοι άνθρωποι».

Πάντα στο Λος Άντζελες ήθελες να βρίσκεσαι;
Ή Νέα Υόρκη ή Λος Άντζελες. Αυτές είναι οι δύο μεγάλες βιομηχανίες του θεάματος. Αποφάσισα να έρθω στο Λος Άντζελες για τον καιρό του που μου θυμίζει της Ρόδο. Τώρα όταν το λέω αυτό ότι το Λος Άντζελες μου θυμίζει τη Ρόδο δεν το συμμερίζεται κανείς. Όμως εγώ θέλω να το βλέπω έτσι. Αν μεγαλώνοντας είσαι κάπου που σου αρέσει να ζεις και δεν είναι μόνο για τη δουλειά σου που είσαι εκεί, αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Εγώ θέλω να γυρίζω ταινίες και να μου αρέσει εκεί που ζω. Ακόμα και η Νέα Υόρκη έχει πολύ κρύο από τον Ιανουάριο ενώ και η Βοστώνη στην οποία ζούσα πριν, φτάνει και μείον 20 βαθμούς.

Πώς φτάνει κανείς στη βιομηχανία του θεάματος, ποια ήταν η δική σου διαδρομή;
Επειδή στην οικογένειά μου υπάρχουν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι νόμιζαν ότι κι εγώ κάτι τέτοιο θα ακολουθήσω. Όμως η μαμά μου πάντα μου έλεγε: «να κάνεις αυτό που σε κάνει εσένα ευτυχισμένη», κι αυτό προσπαθώ. Στη Ρόδο είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε επαφή με την τέχνη. Ένα παιδί μπορεί να μάθει μουσική, χορό, δημιουργική γραφή, θέατρο, κι αυτό έκανα. Ό,τι ήθελα, η μαμά μου μ’ έβαζε να το δοκιμάσω. Είπα «θέλω κολύμπι, θέλω να μάθω ντραμς», δεν μου είπε ποτέ όχι. Ήθελα να δοκιμάζω και ποτέ, ακόμα κι όταν έλεγα ότι θέλω τώρα να σταματήσω, δεν μου έλεγε «όχι, θα συνεχίσεις αφού το ξεκίνησες»... Ήταν εμπειρίες στην εκπαίδευση αυτές που τώρα καταλαβαίνω πόσο καλό μου έκαναν. Έτσι από την Ακαδημία που φοίτησα στο Δημοτικό Σχολείο, κι από την Καπνοβιομηχανία από όπου αποφοίτησα το 2012, πήγα στην Αθήνα να δουλέψω ως τραγουδίστρια και ηθοποιός, έπαιξα το 2015 στο μιούζικαλ «Σικάγο», έχοντας τον δεύτερο πρωταγωνιστικό ρόλο, υποδυόμενη τη Ρόξυ Χαρτ, είχα μία ακόμα εμφάνιση στο σήριαλ «Ταμάμ», έκανα παράλληλα μαθήματα φωνητικής και μπαλέτου, κι έφτασα στη Βοστώνη με υποτροφία στο Berklee College of Music, ένα από τα πιο γνωστά πανεπιστήμια της Αμερικής το οποίο τότε συγχωνευόταν με ένα ακόμα γνωστό πανεπιστήμιο που είχε ως βάση το θέατρο, κι είμαι πολύ τυχερή που ωφελήθηκα κι από αυτό.

Δεν έμεινες όμως στη Βοστώνη, είχες πιο μεγάλα όνειρα!
Τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές παραγωγές εκεί. Πολλοί γνωστοί παραγωγοί κάνουν τις ταινίες τους στη Βοστώνη. Ξεκίνησα τις οντισιόν, ξεκίνησα να παίρνω ρόλους σε ταινίες και κάποιοι ήταν πρωταγωνιστικοί. Η Βοστώνη μου έδωσε ευκαιρίες, γνώρισα πολύ κόσμο και τώρα πολλοί από αυτούς που γνώρισα όπως κι εγώ, μετακομίσαμε στο Λος Άντζελες. Ήρθα το φθινόπωρο στο Λος Άντζελες και μέχρι τα Χριστούγεννα ήμουν συνεχώς σε οντισιόν. Στο Λος Άντζελες, βρίσκονται οι περισσότεροι ηθοποιοί στον κόσμο. Κάθε δεύτερος άνθρωπος που γνωρίζεις είναι ηθοποιός. Θα ακούσεις δέκα «όχι» για να πάρεις ένα «ναι». Ωραίο το «ναι», το «όχι» πώς το διαχειρίζεσαι;

Εσύ λοιπόν πώς διαχειρίζεσαι τα «όχι» που εισπράττεις, κι είναι λογικό να τα εισπράττεις;
Όταν είσαι καλλιτέχνης πρέπει να είσαι σε απόλυτη σύνδεση με την ψυχή σου και τα συναισθήματά σου. Ανοιχτή καρδιά. Όμως πρέπει ταυτόχρονα να είσαι τελείως «σκληρό καρύδι» που λέμε στην Ελλάδα. Αυτός ο συνδυασμός «βούτυρο με σκληρό καρύδι», είναι μαγικός.

Πέτυχες πάρα πολλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Μέχρι και σενάριο έγραψες!
Λέω τώρα τις επιτυχίες, δεν λέω τις αποτυχίες. Το 50% είναι τύχη. Προσπαθώ να κάνω αυτά που περνάνε από το χέρι μου ώστε όταν έρθει η τύχη να είμαι έτοιμη. Πρώτη φορά έγραψα ένα ολοκληρωμένο σενάριο. Δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα ότι θα το κάνω, και βρήκε ανταπόκριση. Να γράφεις γι’ αυτά που ξέρεις καλύτερα να μιλήσεις, μου έχει πει κάποιος. Θα ήθελα να γράψω για τη Ρόδο και να παίξω. Οι ιστορίες που μ’ αρέσει να λέω είναι αυτές που ξεδιπλώνουν χαρακτήρες και όσα συμβαίνουν στις ζωές και στις ψυχές των ανθρώπων και τους κάνουν να εξελίσσονται.

Το Χόλιγουντ των αστέρων πώς είναι, έχει τόση λάμψη από κοντά;
Το Χόλιγουντ στην πραγματικότητα είναι μια τουριστική γειτονιά, με τα γνωστά αστέρια στον δρόμο που βλέπετε στην τηλεόραση, κάθε φορά. Με πολύ πλούτο και πολλή φτώχεια αφού είναι πολλοί οι άστεγοι εκεί. Πήγα τη μαμά μου και κάποια στιγμή μου λέει «το είδαμε, πάμε να φύγουμε τώρα;»...

Πού θέλεις να φτάσεις;
Μέσα στη βαθειά κρίση της δεκαετίας που πέρασε, η μαμά μου έλεγε: «τι να πω στο παιδί μου, να γίνει φιλόλογος, δικηγόρος; Δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα πια». Κι απευθυνόμενη σ΄ εμένα, έλεγε «Κάνε, ό,τι σε κάνει χαρούμενη»... Το πήρα απόφαση κι εγώ και προχωρώ. Θέλω λοιπόν να ζω τη ζωή μου ως ηθοποιός, να κάνω ταινίες. Όταν έχεις plan B, είναι πιο εύκολο να το ακολουθήσεις. Όταν δεν έχεις, πρέπει να βασιστείς στο plan A, να το παλέψεις περισσότερο. Θέλω να είμαι εδώ και να παλεύω. Και στην Ελλάδα όμως γίνονται πολύ αξιόλογα πράγματα. Υπάρχουν πολύ αξιόλογοι άνθρωποι κυρίως στην Αθήνα. Νιώθω περήφανη για τον Γιώργο Λάνθιμο, για τον Κεκάτο που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα, στις Κάννες...

Χαίρεσαι να συζητάς μαζί της, αργά το βράδυ στην Ελλάδα, μεσημέρι στο Λος Άντζελες. Ωραία στόφα νέων ανθρώπων έβγαλε το νησί, περήφανοι γινόμαστε κάθε φορά που ανοίγει κάποιος τα φτερά του, με βάσεις που πήρε εδώ και με πρόσωπα αγαπημένα, από τα οποία παίρνει δύναμη για να παλεύει εκεί. Στη βιομηχανία του θεάματος που όση λάμψη έχει άλλη τόση σκληρότητα κρύβει πίσω από τη σκηνή.