Όταν αδειάζει το πορτοφόλι σκεφτόμαστε τα δικά μας παιδιά...

Rodiaki NewsRoom

Σαν πολύ να την έχουμε δει τελευταίως θιασώτες της ανάπτυξης κι αξιοποίησης των ταλέντων μας στο ποδόσφαιρο, αλλά κάτι δεν μου κολλάει, κάποιο κομμάτι λείπει από το παζλ αυτό.

Το «όπου ακούς για πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι» ταιριάζει κάπως, δεν είμαι όμως σίγουρος αν εφαρμόζει γάντι, γιατί οι περιπτώσεις είναι πολλές και τα κίνητρα διαφορετικά. Εκεί όπου υπάρχει θέληση ανάδειξης πιτσιρικαρίας, μήπως το πορτοφόλι είναι άδειο;

Εν πάση περιπτώσει, εδώ δεν είμαστε για να κάνουμε ερωτήσεις. Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή μπας και φτάσουμε στην άκρη, όποια κι αν είναι αυτή.

Εμείς (βάζω και τη συμπαθή τάξη των συναδέλφων κι αναδέλφων δημοσιογράφων) φταίμε για την κατάντια του δωδεκανησιακού ποδοσφαίρου και το ότι κάθε κουτσός, στραβός κι ανάπηρος (εννοώ ποδοσφαιρικά) ζητάει μισθό για να παίξει ακόμα και σε ομάδες της Γ’ Κατηγορίας.

Εμείς πάλι (ξανά βάζω κι εμένα μέσα) φταίμε για το ότι, όποτε ξεκίνησε προσπάθεια σε κάποια ομάδα με παιδιά από 17 έως 20 ετών, διέλυσε εξαιτίας της ματαιοδοξίας της διάκρισης, διότι οι μικροί δεν φτουράνε στην Α’ Κατηγορία.

Ε, τώρα τι φταίω εγώ (αυτή τη φορά μόνο εγώ, δεν βάζω κανέναν άλλο στο κόλπο) έτσι όπως σκέφτομαι και πράττω; Όποτε βλέπω πιτσιρίκια στην προετοιμασία λέω: εδώ δεν υπάρχει μία… Οι συνθήκες μ’ έκαναν να λειτουργώ έτσι, πάω ν’ αγιάσω και οι πειρασμοί δεν μ’ αφήνουν. Είναι λάθος παραγοντικά να ρίχνεις παιδιά στην εφηβεία αμέσως στα βαθειά, ώστε να δημιουργήσεις εντυπώσεις και μόνον.

Καλή είναι η ανάπτυξη αν αξίζουν και ξέρουν μπάλα τα λυκειόπαιδα, αλλιώς κλαφ’ τα. Με το που δουν τα δύσκολα θα πάρουν δρόμο κι άντε να έχεις κουράγιο και κότσια να τους κυνηγάς, ειδικά αν δεν είσαι συνηθισμένος σ’ αυτό.

Το κόλπο λοιπόν πιάνει όταν αξίζει τον κόπο κι όχι αν δεν έχουμε να πληρώσουμε μισθοφόρους. Και να σας πω κάτι: καλά να πάθουμε, γιατί εμείς τα οδηγήσαμε εκεί τα πράγματα. Όλοι εμείς…

ΤΣΑΜΠΙΚΟΣ ΠΑΤΣΑΪΣ