To Εθνικό Θέατρο Ρόδου στο πολιτιστικό επίκεντρο του νησιού

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Αγαπητός Ξάνθης
Αρχιτέκτονας

Δεν καταπιάνομαι με θέματα που δεν γνωρίζω το βάθος τους. Όμως το Εθνικό Θέατρο της Ρόδου αποτελεί τοπόσημο και έχει απασχολήσει χρόνια τώρα την κοινή γνώμη του νησιού και όχι μόνον.

Παραμένει σε προβληματική εμφάνιση ταπεινώνοντας όλο εκείνο το μεγαλείο που έχει μέσα στο σώμα του.

Πράγματι, ακούστηκαν στο παρελθόν σειρά σφαλμάτων και παραλείψεων για το σημερινό καθεστώς, γράφτηκαν ότι υπάρχουν μελέτες και απομένουν μόνο εκείνες που είναι ειδικές του φωτισμού και της ακουστικής (πιθανόν να υπάρχους και αυτές). Υπήρξαν υποσχέσεις για την ένταξη του έργου σε κάποια εθνικά προγράμματα, συγκρατώ το ποσόν των 8,0 εκατ. ευρώ, αλλά το βάσανο του ιστορικού κτηρίου παραμένει ισχυρό, εκτός από κάτι μικροπαρεμβάσεις στις όψεις για δήθεν καλλωπισμό.

Έγιναν κινητοποιήσεις από το ροδιακό κοινό, παρουσιάστηκαν αρχιτεκτονικές μελέτες στο Ακταίον και ακόμη και τώρα υπάρχει η αγωνία του αύριο του Θεάτρου της Πόλης μας με έκδηλη την ανησυχία από μερίδα δημοτών.
Η περίφραξη με το πλέγμα που παραμένει αρκετά χρόνια σηματοδοτεί το όποιο «φίμωμα» της πνευματικής τάξης της πόλης, μιας και το κτήριο εμπνέει και διδάσκει σ’ όλους μας τη συγκροτημένη και διαρκή μνήμη του τόπου μας.

Σε μια συζήτηση με τον βουλευτή κ. Βασίλη Υψηλάντη φάνηκε αμέσως το ειλικρινές ενδιαφέρον του για την εξέλιξη του ζητήματος. Μάλιστα ήταν το πολιτικό άτομο που πριν από πολλά χρόνια πρότεινε την υιοθέτηση του Θεάτρου της Ρόδου από το ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου σε συνέχεια εκείνου του «Φαληρικού Όρμου» και της Λυρικής του Σκηνής. Η υιοθέτηση αυτή θα είχε ένα αμοιβαίο όφελος για το Ίδρυμα αλλά και για τη Δωδεκάνησο στα πρότυπα των μεγάλων διεθνών σκηνών.

Ο ίδιος μάλιστα βουλευτής, πρόσφατα συνάντησε την υπουργό Πολιτισμού αναθερμαίνοντας το θέμα με την επιτακτική ένδειξη της επίλυσης του χρόνιου αυτού προβλήματος που ταλανίζει όλη τη Δωδεκάνησο.

Οι υποσχέσεις από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, ακόμη και εκείνης της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου προς σύνταξη της προσπάθειας και της ολοκλήρωσης παραμένουν στο τραπέζι με την ελπίδα να αντιστοιχίσει στις προσδοκίες των δημοτών.

Σίγουρα η αποκατάστασή του θα επιφέρει και μια υπεραξία και στον ροδιακό τουρισμό προσφέροντας ένα μοναδικό χώρο που θα μπορεί να αποτελέσει το «βαγόνι» και του χειμερινού τουρισμού, που τόσο πολύ επιθυμούμε και προλέγουμε.

Η παρέμβασή μου δεν έχει μέσα της σχολιασμό για το χθες, αλλά μια «βουτιά» για το αύριο νικώντας γραφειοκρατίες και αναστολές στη βάση των υπαρχόντων στοιχείων και σχεδίων τα οποία πριν από καιρό παρουσιαστήκαν στο Ακταίον και ίσως να χρήζουν επικαιροποίησης ή και ακόμη επανασχεδιασμού.

Όπως η «Γέφυρα του Μάκαρη» στο Χαράκι με τις παράπλευρες υποστηρικτικές της εργασίες και εξυπηρετήσεις αποδείχθηκε πρότυπο κατασκευής, ταχύτητας, οργάνωσης αλλά και ανακούφισης για το νησί, εκτιμώ ότι και στο γενικότερο πλάνο της περιφέρειας έχοντας και την τεχνογνωσία και την οικονομική διαβούλευση είναι σε θέση να ξεκινήσει το έργο «σταθμό» για τον τόπο μας… Η ευχή μου είναι η δική μου «γενιά» να απολαύσει το πρώτο θεατρικό έργο μετά από μία και πλέον εικοσαετία ώστε να αποκατασταθεί η πολιτιστική τάξη πραγμάτων, που τόσο έχει συρρικνωθεί, τουλάχιστον ως προς τον κατάλληλο χώρο εκδήλωσης.

Το προσφερόμενο Δημοτικό Θέατρο δεν μπορεί να αντικαταστήσει το «μέγεθος» και την αίγλη του Εθνικού γι’ αυτό όλοι μαζί, βουλευτές, περιφέρεια, δήμος αλλά και πολιτστικοί σύλλογοι οφείλουν στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του καθενός να ενισχύσουν την προσπάθεια για να μετατραπεί το χρονοδιάγραμμα πράξης και απόδοσης στους Ροδίτες και τις Ροδίτισσες σε έργο εφαρμογής.

Το οφείλουμε σ’ εμάς και τα στα παιδιά μας, στην επόμενη γενεά, η οποία προσμένει ένα κόσμο καλύτερο, ανιδιοτελή, αληθινό, δημιουργικότερο από τον δικό μας… Ο Πολιτισμός είναι σαν ένας Οργανισμός που συνεχώς ανανεώνεται, κινείται, δεν σταθμεύει, είναι ένα αέναο ταξίδι στο χωρόχρονο… Αυτό θέλουμε το ταξίδι στη ζωή επιθυμούμε να κατακτήσουμε με την αναζωογόνησης του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΡΟΔΟΥ…
Το «πρέπει» ανήκει σ’ όλους μας…