Οδοιπορικό στα χωριά της ορεινής Ρόδου: Η έλλειψη ασθενοφόρου και συγκοινωνίας και η... διάβρωση ακτών!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 3383 ΦΟΡΕΣ
Μία νέα ενότητα εγκαινιάζει σήμερα «Η Ροδιακή» στην οποία επιχειρεί να προβάλλει τα χωριά μας και κυρίως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μόνιμοι κάτοικοί τους.
Στόχος μας στη στήλη αυτή είναι να φιλοξενηθούν εκπρόσωποι όλων των τοπικών κοινοτήτων και να μοιραστούν μαζί μας τον τρόπο ζωής, τις δυσκολίες αλλά και τις ομορφιές των χωριών μας!
Η σημερινή μας βόλτα ξεκινάει από τον Μονόλιθο με το πανέμορφο Κάστρο του, συνεχίζεται στο διπλανό χωριό του Αγίου Παντελεήμονος, τα Σιάννα, αλλά και στον ορεινό και με υψόμετρο 550 μέτρων, Άγιο Ισίδωρο. Συνεχίζει στον Έμπωνα, στο χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του Ατταβύρου και καταλήγει παραθαλάσσια στο Μανδρικό.
Μία καταπληκτική διαδρομή όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τον «πράσινο πλούτο» του νησιού μας, την άγρια ομορφιά της φύσης και να διαπιστώσει ότι η Ρόδος διαθέτει περιοχές για κάθε εποχή του χρόνου, για κάθε είδους προτίμηση.
Παρά το γεγονός ότι τα χωριά αυτά είναι αρκετά απομακρυσμένα από την πόλη της Ρόδου, εντούτοις κατοικούν αρκετά άτομα χειμώνα – καλοκαίρι.
Πόσο εύκολη όμως είναι η διαβίωση στα χωριά μας; Ζητήσαμε από τους προέδρους των Κοινοτήτων αυτών να μιλήσουν στη «Ροδιακή» και να μας αναφέρουν τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Χωρίς ασθενοφόρο
Το σημαντικότερο ίσως ζήτημα που τίθεται από τους κατοίκους των χωριών αυτών είναι η έλλειψη ασθενοφόρου.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει με δηλώσεις του στη «Ροδιακή» ο πρόεδρος της Κοινότητας Σιαννών κ. Ανδρέας – Γεώργιος Διακογεωργίου, το πρόβλημα αφορά και τα πέντε χωριά που υπάγονται στο Κέντρο Υγείας Έμπωνα.
Μάλιστα σύμφωνα με τον Κοινοτάρχη του Αγίου Ισιδώρου κ. Στέλιο Βονάκη, το αίτημα αυτό, δηλαδή να υπάρχει σταθμευμένο μόνιμα ασθενοφόρο στην περιοχή για να καλύπτει τις ανάγκες των κατοίκων, είναι χρόνιο.
«Αν χρειαστούμε ασθενοφόρο, μας στέλνουν ή από τον Αρχάγγελο ή από τη Σορωνή. Είναι πάρα πολλά χρόνια και δεν έχει επιλυθεί, δεν έχει γίνει τίποτα για το θέμα αυτό! Δηλαδή αν αυτή τη στιγμή ένας ηλικιωμένος στο χωριό μας πάθει κάτι, κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του μέχρι να έρθει ασθενοφόρο» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βονάκης.
Ο Κοινοτάρχης Αγίου Ισιδώρου εξηγεί ότι στο χωριό διαμένουν περί τα 120 άτομα μόνιμα και η πλειονότητα αυτών είναι ηλικιωμένοι. Διερωτάται λοιπόν σε περίπτωση οποιουδήποτε προβλήματος υγείας αντιμετωπίσει ένας εκ των κατοίκων, «ποιος θα του δώσει τις πρώτες βοήθειες αφού δεν υπάρχει αγροτικός γιατρός στο χωριό, παρά μόνο ορισμένες μέρες που έρχεται στην κοινότητα και γράφει τα φάρμακά τους. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι απροστάτευτοι οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού του Αγίου Ισιδώρου.
Σε θέματα υγείας έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα, γιατί θα πρέπει να μεταφερθεί ο ασθενής στο Κέντρο Υγείας Έμπωνα, να έχει δηλαδή κοντά του ένα παιδί, ένα εγγόνι για να τον μεταφέρει. Όμως οι ηλικιωμένοι δεν μένουν με τα παιδιά τους, τα παιδιά τους μένουν στη Ρόδο, οπότε είναι απροστάτευτοι» καταλήγει ο κ. Βονάκης.
«Είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι εμείς εδώ στην περιοχή, και το θέτουμε εδώ και χρόνια σε κάθε αρμόδιο, χωρίς όμως να έχει γίνει κάτι μέχρι σήμερα» δήλωσε και ο πρόεδρος του Έμπωνα και εκπρόσωπος Μανδρικού κ. Γάννης Χριστοφοράκης.
Το δίκτυο ύδρευσης και άρδευσης
Το θέμα της ύδρευσης είναι ένα εξίσου σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των ορεινών χωριών μας, είτε πρόκειται για τα νοικοκυριά τους είτε για τα χωράφια τους.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Έμπωνα και εκπρόσωπο και του Μανδρικού κ. Γάννη Χριστοφοράκη, «υπάρχουν περιοχές που έχουν πολύ λίγο νερό και πρέπει να γίνουν γεωτρήσεις διότι η περιοχή μας έχει μετρητές και πληρώνουν τα πάντα χωρίς να έχουν νερό για να κάνουν τη δουλειά τους».
Ο ίδιος δήλωσε στη «Ροδιακή» πως παρά τις απαιτήσεις των κατοίκων, η ΔΕΥΑΡ δεν προχωρά να κάνει γεωτρήσεις σε περιοχές που έχουν πρόβλημα.
Ο κ. Χριστοφοράκης μάλιστα ανέφερε ως παράδειγμα την περιοχή «Λαγκωνιά» η οποία είναι πολύ μεγάλη έκταση και το νερό που χρησιμοποιούν αυτή τη στιγμή για την άρδευση εκεί, είναι στα δύο κυβικά.
«Δεν έχει ποσότητα νερού, ο άλλος για να ποτίσει του δίνουν επτά ώρες νερό ενώ αν είχε περισσότερη ποσότητα θα μπορούσε να ποτίσει σε δύο ώρες.
Αν συνεχιστεί αυτό, του χρόνου αυτή η περιοχή θα νεκρώσει» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Χριστοφοράκης.
Αξίζει να σημειωθεί πως η «Λαγκωνιά» είναι η περιοχή ανάμεσα σε Μανδρικό και Αρχαία Κάμειρο προς την περιοχή της Σαλάκου. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Έμπωνα, «η περιοχή αυτή έχει τα πάντα, πυρηνόκαρπα, σουλτανίνα, έχει καλλιέργειες, ελιές κορωνέικες, τις οποίες οι πολίτες δεν μπορούν να ποτίσουν γιατί δεν υπάρχει επάρκεια νερού».
Πάντως η ΔΕΥΑΡ, σύμφωνα με τον κ. Χριστοφοράκη, αυτό το διάστημα προχωράει σε γεωτρήσεις για ύδρευση κατοικημένων περιοχών, όπως για παράδειγμα για την Κρητηνία η οποία υδροδοτείται από τον Έμπωνα.
Ο κ. Χριστοφοράκης παραδέχτηκε πως και αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα καθώς πρόκειται για ένα ολόκληρο χωριό το οποίο υδροδοτείται μέσα από ένα παλαιό δίκτυο, για το οποίο επίσης θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα.
Χωρίς βιολογικό ο Μονόλιθος
Εξίσου σημαντικό είναι και το πρόβλημα της έλλειψης βιολογικού που αντιμετωπίζει ο Μονόλιθος. Όπως δήλωσε μιλώντας στη «Ροδιακή» ο πρόεδρος του χωριού Διαμαντής Κονίσσης, «το έργο ξεκίνησε με την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης – αποχέτευσης, πριν από αρκετά χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα τα λύματα να καταλήγουν σε δύο βόθρους, οι οποίοι όμως ποτέ δεν έχουν αδειάσει και έτσι τα λύματα καταλήγουν ενδιάμεσα σε Μονόλιθο – Απολακκιά».
Σύμφωνα με τον κ. Κονίσση, ο οποίος διατελεί πρόεδρος για τρίτη τετραετία και είναι γνώστης των προβλημάτων της περιοχής, γίνεται προσπάθεια χρόνια τώρα για τη δημιουργία βιολογικού, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Ο ίδιος αναφέρθηκε και στο αρδευτικό ζήτημα το οποίο ξεκίνησε ο πρώην Αντιδήμαρχος κ. Νίκος Τσουκαλάς, όταν ακόμη ήταν δήμαρχος Ατταβύρου. Όμως επειδή δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, το θέμα επανήλθε και όπως τόνισε ο κ. Κονίσσης, έχει λάβει την υπόσχεση από τους αρμοδίους του Δήμου Ρόδου ότι θα προχωρήσει σύντομα το έργο αποπεράτωσης δικτύου ύδρευσης.
Ο κοινοτάρχης Μονολίθου σημείωσε τη σοβαρότητα του ζητήματος αυτού, η επίλυση του οποίου θα βοηθήσει και στην ανάπτυξη της ελαιοκομίας της περιοχής.
«Ο Μονόλιθος έχει γύρω στις 27.000 ελαιόδεντρα και τα Σιάννα γύρω στις 17.000 δέντρα και αυτοί βγάζουν τριπλάσια και τετραπλάσια ποσότητα ελαιολάδου διότι προβλέψανε επί κοινότητάς τους, να έχουν αρδευτικό.
Με λίγα λόγια ποτίζουν οι άνθρωποι και έχουν παραγωγή» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Κονίσσης.
Ο Κοινοτάρχης Μονολίθου αναφέρθηκε και στα έργα που έγιναν πρόσφατα από την Αρχαιολογία στο Κάστρο του χωριού, για τα οποία όπως είπε, «υπήρξαν αρκετά παράπονα ότι δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα», καθώς και στην αγροτική οδοποιία η οποία χρειάζεται μέριμνα στο χωριό τους, κάτι που δεν έχει γίνει όπως θα έπρεπε έως τώρα.
Χωρίς συγκοινωνία στα Σιάννα-το πρόβλημα με τα αδέσποτα
Η μη τακτική συγκοινωνία με την πόλη της Ρόδου είναι ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα για τους κατοίκους των Σιαννών, σύμφωνα με τον πρόεδρο του χωριού κ. Ανδρέα – Γεώργιο Διακογεωργίου, ο οποίος εξηγεί ότι δρομολόγιο υπάρχει μόνο μία φορά την εβδομάδα, κάθε Παρασκευή.
«Κάποιος που δεν έχει άλλο μέσο και θέλει να μεταβεί στην πόλη της Ρόδου, πρέπει να πάρει το λεωφορείο στις 6 το πρωί της Παρασκευής (φθάνει στις 9 στην πόλη) και να προλάβει να τελειώσει τις δουλειές του έως τις 12 το μεσημέρι ώστε και πάλι με το ίδιο να επιστρέψει στο χωριό, ή αλλιώς θα πρέπει να πάρει ταξί για να έρθει καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος».
Σύμφωνα με τον κ. Διακογεωργίου το πρόβλημα αυτό υπάρχει εδώ και τρία χρόνια, όπου σταδιακά από τρία δρομολόγια που ήταν εβδομαδιαίως, έμεινε ένα.
Ο πρόεδρος των Σιαννών αναφέρθηκε και σε ένα ακόμα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του χωριού, και το οποίο είναι τα δεκάδες αδέσποτα ζώα και συγκεκριμένα, γάτες και σκύλοι.
«Οι κάτοικοι είναι 80 και οι γάτες και οι σκύλοι πάνω από 200. Είναι μακριά το χωριό, τους έχω πάρει τόσες φορές τηλέφωνο είναι δικό μας πρόβλημα - οι άνθρωποι φταίνε, μου λένε»!
Ο κ. Διακογεωργίου είπε πως είχε επικοινωνία για το θέμα και με τη Φιλοζωική μήπως και υπάρξει λύση και του υποσχέθηκαν πως και από την πλευρά τους θα κάνουν ό,τι μπορούν.
Η κατάσταση, σύμφωνα με τον πρόεδρο του χωριού, χειροτερεύει ακόμα περισσότερο το καλοκαίρι καθώς με τις τροφές και τα περιττώματα των ζώων δημιουργούνται εστίες μόλυνσης για τη δημόσια υγεία.
«Μικραίνει» το Μανδρικό
Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το χωριό Μανδρικό είναι αυτό της διάβρωσης των ακτών. Πρόβλημα που σαφώς δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περιοχή, ωστόσο χρόνο με το χρόνο εντείνεται και δημιουργεί αρκετά ζητήματα για τους κατοίκους, αρκετοί εκ των οποίων ασχολούνται με την καλλιέργεια οπωροκηπευτικών σε θερμοκήπια.
Όπως τόνισε με δηλώσεις του στη «Ροδιακή» ο εκπρόσωπος του Μανδρικού και πρόεδρος Έμπωνα κ. Γιάννης Χριστοφοράκης «έχουν καταστραφεί και θερμοκήπια που ήταν κοντά στην ακτή και πλέον έχει έρθει το κύμα δίπλα τους»!
Ο ίδιος αναφέρθηκε και σε ένα γεφύρι που υπάρχει μέσα στο χωριό και το οποίο πρέπει να «ψηλώσει». Μάλιστα όπως πρόσθεσε, η Περιφέρεια έχει ήδη στείλει μηχανικούς για να επιλυθεί το ζήτημα.
Η πέτρα του Αγίου Ισιδώρου
Την πλήρη ικανοποίησή του για τη συνεργασία που έχει με τους εκπροσώπους της δημοτικής αρχής, δηλαδή τον αρμόδιο αντιδήμαρχο και τον Προϊστάμενο, οι οποίοι προέρχονται από τον Έμπωνα και γνωρίζουν τα προβλήματα της περιοχής, εξέφρασε με δηλώσεις του στη «Ροδιακή» ο πρόεδρος του Αγίου Ισιδώρου κ. Στέλιος Βονάκης.
Όπως είπε, «είμαστε σε πολύ καλή φάση, έχουμε συνεργασία γιατί βιώνουν τα προβλήματα».
Ο ίδιος πρόσθεσε πως «ο άνθρωπος εκεί στο χωριό θέλει να έχει το δρόμο του να πηγαίνει στο χωράφι, θέλει να έχει το νερό του, το φως του, αυτά είναι που απασχολούν τον ηλικιωμένο» και γίνονται έργα ως προς αυτά.
Ο κ. Βονάκης όμως «αποκάλυψε» και τις προσπάθειες που καταβάλλουν ως κοινότητα για την προβολή και ανάδειξη της πέτρας που υπάρχει στην περιοχή τους: «Τώρα εμείς ως κοινότητα έχουμε προχωρήσει και σε άλλα πράγματα, δηλαδή προσπαθούμε να αναδείξουμε την παραδοσιακή πέτρα με διάφορα τοιχία που κάνουμε στο χωριό, κάνουμε και διάφορα άλλα καλλωπιστικού χαρακτήρα κ.α.».
Είναι ήρεμα στα χωριά μας τούτη την περίοδο λόγω πανδημίας, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα που πριν, οι περιοχές αυτές γέμιζαν από νέους, έσφυζαν από ζωή και ενέργεια. Γιατί παρά το γεγονός ότι πρόκειται για απομακρυσμένα χωριά που κάποια απαιτούν ακόμη και μιάμιση ώρα διαδρομής για να φθάσεις, εντούτοις συνεχίζουν να ελκύουν όχι μόνο όσους κατάγονται από αυτά, αλλά και επισκέπτες που θέλουν να απολαύσουν λίγη από αυτή την υπέροχη ομορφιά τους.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
