Η χαμένη «δημόσια αξία»

Η χαμένη «δημόσια αξία»

Η χαμένη «δημόσια αξία»

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 167 ΦΟΡΕΣ

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας

Αρχίσαμε και κόβουμε τους δεσμούς μας με το Πραγματικό αφού αυτό εναλλάσσεται όπως οι αντιφατικές ανακοινώσεις μέτρων στα δελτία ειδήσεων αλλά και οι αντιφατικές εξελίξεις με τα εμβόλια διεθνώς.

Καθημερινά συνεχίζουν να καθυποτάσσονται ένστικτα και επιθυμίες (ενώ μια ολόκληρη χώρα αναμένει αγωνιωδώς τους ξένους: μόνο με αυτό άλλωστε την έμαθαν να κερδίζει μια ζωή).

Αυτό που συμπιέζεται επίσης είναι ο φόβος. Όχι για τον ίδιο τον ιό (που ως απειλή κατέστη ως κάτι φυσιολογικό με την καθημερινή «θανατοστατιστική») αλλά για το αύριο. Η αβεβαιότητα είναι πιο ισχυρή από την πανδημία. Και αυτό γιατί η επιστήμη των εμβολίων και της εύρεσης θεραπείας σκοντάφτει στις «περιστρεφόμενες πόρτες» των Βρυξελλών όπου οι λομπίστες κατευθύνουν την Κομισιόν και αυτή τις κυβερνήσεις.

Για ακόμα μια φορά η Πολιτική είναι κατώτερη των περιστάσεων επειδή κυριαρχείται από την Αγορά. Πιο απλά: οι Πολιτικοί υπακούουν στο Κεφάλαιο.
Φυσικά για κάθε αναπνευστήρα και κρεβάτι εντατικής που λείπει έχουν παραγγελθεί εξοπλιστικά προγράμματα για να κοιμόμαστε ήσυχοι.

Για κάθε γιατρό και νοσηλευτή, που λείπουν από τα νοσοκομεία, έχουν προσληφθεί τεχνοκράτες στα ευρωπαϊκά υπουργεία για να βάλουν στο excel την ανάπτυξη που θα φέρουν τα πολλά δισ. των νέων Ταμείων.
Και κάπως έτσι, και με τη βιοπολιτική σε καθημερινή βάση, κάθε χώρα απλώς ελέγχει τον πληθυσμό της. Όχι την πανδημία. Και κάθε κυβέρνηση προμηθεύεται εμβόλια ανάλογα με την προσφορά και όχι με την επείγουσα ζήτηση.

Το αόρατο χέρι του θείου Adam, που θα ρύθμιζε την αγορά, δεν είναι παρά το αληθινό χέρι του γιατρού που ακουμπάει στο μέτωπο τους τυχερούς που βρήκαν κρεβάτι στις ΜΕΘ: η ζωή και ο θάνατος όμως δεν έχουν τιμή ισορροπίας, δεν είναι αγοραία σημεία που αυτορρυθμίζονται.

Σε όλη την Ευρώπη οι καθυστερήσεις στους εμβολιασμούς δεν είναι απλώς ζήτημα γεωπολιτικής και διπλωματίας: είναι ευθεία συνάρτηση των κερδών που θα γράψουν οι φαρμακοβιομηχανίες επειδή οι πατέντες είναι ιδιωτικές/κλειστές καινοτομίες με πηγαίους κώδικες που λειτουργούν ως θεματοφύλακες ιδιωτικών κερδών (για μεγαλομετόχους και όχι για απλούς ερευνητές).

Προκειμένου να ξορκίσουμε όμως το κακό που μας βρήκε πρέπει να ανοίξουμε την καινοτομία για «αντισώματα» κάθε είδους, για τεχνολογία και τεχνογνωσία προστασίας της ζωής με επιστημονικές ανακαλύψεις και πατέντες μέσα από παραγωγή δημόσιας αξίας για το πλέον πολύτιμο δημόσιο αγαθό: τη ζωή...

Διαβάστε ακόμη

Θάνος Ζέλκας: Μέτρα. Όχι ημίμετρα

Αγαπητός Ξάνθης: Ο κος Ζαχαριάδης, ένας ακάματος εργάτης της Δημοσιογραφίας και εκπομπής ήθους

Ηλίας Καραβόλιας: Το μέλλον που δεν βλέπουμε

Γιάννης Παρασκευάς: Μία βόλτα στη Λίνδο

Μανώλης Κολεζάκης: Σελίδες από την πολεμική ιστορία της Ρόδου

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;