Τεράστια ταλαιπωρία για Ροδίτη με σοβαρά προβλήματα υγείας

Rodiaki NewsRoom

Στην εποχή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης κάποιοι κινούνται ακόμη με τον... αραμπά

Τα... γρανάζια της γραφειοκρατίας με τα μάτια του είδε ένας 60χρονος Ροδίτης όταν μετά από πολλές δεκαετίες που εργάστηκε ως επαγγελματίας, διατηρώντας δικό του τουριστικό κατάστημα στο Νιοχώρι, αποφάσισε και εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών να ξεκινήσει διαδικασία συνταξιοδότησης.

Έκανε όμως τους υπολογισμούς του χωρίς τον... ξενοδόχο (στην προκειμένη το επιτελικό και... ηλεκτρονικό κράτος) αφού εδώ και δύο περίπου χρόνια βρίσκεται σε μια διαρκή ταλαιπωρία και μια γραφειοκρατική ομηρία χωρίς προηγούμενο.

Πρόκειται για γνωστό συμπολίτη μας, ο οποίος μάλιστα εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια (του έχει αφαιρεθεί ο ένας νεφρός) έχει χαρακτηριστεί ως άτομο με ειδική αναπηρία σε ποσοστό της τάξης του 67%.

Ο ίδιος αλλά και η οικογένειά του, που αναγκάστηκαν σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα να ζουν με δανεικά, έχουν αγανακτήσει πλέον και αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν με ανοιχτή επιστολή τους το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν (προφανώς όχι μόνο οι ίδιοι αλλά και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας) μήπως έτσι και βρεθεί η πολυπόθητη λύση που εδώ και δύο χρόνια δεν έχει βρεθεί.

Η επιστολή απόγνωσης
Στην επιστολή της οικογένειας (τα στοιχεία τους στη διάθεση κάθε αρμόδιου φορέα που θέλει να βοηθήσει πραγματικά) αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Διατηρούσα μια επιχείρηση στο κέντρο της πόλης αλλά δούλευα περισσότερο με τουρίστες γιατί είναι τουριστική περιοχή. Έτσι μπορούσες να την χαρακτηρίσεις: εποχική γιατί τον χειμώνα έκλεινα.

Τον Μάρτιο του 2020, με την εμφάνιση του κορωνοϊού, δεν άνοιξα την επιχείρησή μου, την οποία και δούλευα με τη γυναίκα μου.

Είμαι με ένα νεφρό γιατί έχασα το άλλο από καρκίνο, δούλευα ακόμα 60 χρονών γιατί δεν μπορούσα να βγω σε σύνταξη. Είχα σκοπό να δουλέψω ακόμα 2 χρόνια και στα 62 να βγω με μειωμένη. Δυστυχώς με πρόλαβε ο κορωνοϊός.
Πήραμε μια ενίσχυση 800 ευρώ για τους 2 πρώτους μήνες που μείναμε κλειστά.

Έρχεται ο Μάιος, πιστεύαμε θα ανοίξουμ. Δυστυχώς όμως δεν έγινε έτσι. Και παραμείναμε κλειστά Μάιο και Ιούνιο του 2020, γιατί και τα ξενοδοχεία ήταν κλειστά τριγύρω.

Δυστυχώς ο ΚΑΔ μας ανήκε σε επιχειρήσεις που μπορούσαν να ανοίξουν με κάποια μέτρα προστασίας αλλά εμείς δεν ανοίξαμε γιατί δεν υπήρχε κόσμος τριγύρω. Επειδή στις πλατφόρμες τους όμως της ενίσχυσης δεν υπήρχε ειδικό κουτί για εποχικές επιχειρήσεις, δεν πήραμε άλλη ενίσχυση.

Κι έτσι τον Ιούνιο έκανα αίτηση για την επιστρεπτέα προκαταβολή, ως πληττόμενη επιχείρηση , πήρα 2000 τα οποία και θα επιστρέψω κάποια στιγμή και τέλος.

Όταν είδαμε ότι ακόμα και τον Ιούλιο που ανοίξαμε δεν κάναμε είσπραξη ούτε 1 ευρώ, αποφασίσαμε να κλείσουμε, δυστυχώς, το κατάστημα γιατί δεν βγαίναμε. Ούτε για τα ενοίκια ούτε να πληρώνουμε δΕη, ούτε καν τις υποχρεώσεις από τα προηγούμενα χρόνια δεν μπορέσαμε να βγάλουμε.

Είχαμε λοιπόν δόσεις στην εφορία που χάθηκαν, επιταγές που δεν καλύφθηκαν, προμηθευτές απλήρωτους! Πλήρες αδιέξοδο με λίγα λόγια σαν αυτό που βιώνει η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου!
Προσπαθώντας να αδειάσω το κατάστημα για να το παραδώσω και να κάνω παύση εργασιών, το άγχος ήταν τεράστιο, με αποτέλεσμα να καταλήξω στο νοσοκομείο με 900 ζάχαρο. Πρωτοφανές για το νοσοκομείο, δεν έχει καταγράψει πουθενά σε κανένα νοσοκομείο τόσο υψηλό ζάχαρο.

Νοσηλεύτηκα και όταν πηρά εξιτήριο, έπρεπε να πάω σε εξωτερικό γιατρό για θεραπεία, γιατί το νοσοκομείο δεν διέθετε διαιτολόγο.

Δανείστηκα λοιπόν χρήματα, μιας και αυτά που είχα πάρει ως ενίσχυση πήγαν στο ΕΦΚΑ και σε κάποιες δόσεις Εφορίας και άρχισε να με παρακολουθεί εξωτερικός γιατρός, με το να ρυθμίσω το ζάχαρο με ινσουλίνες. Έγινε η παύση της ταμειακής τέλος Ιουλίου και μετά περιμέναμε ραντεβού από την Εφορία για να καταθέσουμε τα χαρτιά για την παύση εργασιών

Εν τω μεταξύ επειδή είχα κριθεί, με 67% αναπηρια από το ΚΕΠΑ και είχαμε πάρει την απόφαση τον Ιούνιο, σκεφτήκαμε να καταθέσουμε χαρτιά για σύνταξη αναπηρίας.

Από την Εφορία μας είχαν πει ότι η σύνταξη αν βγει, θα ξεκινήσει από την ημερομηνία της παύσης και να μην ανησυχούμε. Τουλάχιστον αυτό μας μετέφερε ο λογιστής μας. Δυστυχώς άργησε πολύ από την Εφορία να βγει η παύση και πήραμε την απόφαση στις 16/10/2020.

Παίρνω λοιπόν την παύση και ό,τι άλλο δικαιολογητικό χρειαζόμουν και πάω στο ΕΦΚΑ της Ρόδου για να καταθέσω αίτηση για σύνταξη.

Εκεί βρήκαμε εμπόδια γιατί δεν μπορούσαν να βρουν την παύση μέσα από τα αρχεία του TAXISNET που γίνεται η διασταύρωση, με ταλαιπωρούσαν μια εβδομάδα «πήγαινε έλα», λέγοντάς μου ότι έχει θέμα το μηχανογραφικό τμήμα της Εφορίας και δεν μπορούν να μπουν στο προφίλ μου. Με έστειλαν στην Εφορία και πήγα μαζί με τον λογιστή να βρούμε τι γίνεται. Γίναμε μπαλάκι ανάμεσα στον ΕΦΚΑ και το TaxisNet. Το τι τραβήξαμε με αλλαγές κωδικών κ.λπ. δεν περιγράφεται!

Σκέφτηκε λοιπόν η γυναίκα μου για να μην χάνουμε κι άλλο τις ημερομηνίες, μπήκε και έκανε αίτηση ηλεκτρονικά, και έτσι υπήρχε τουλάχιστον σαν πρώτη ημερομηνία κατάθεσης αίτησης 23/10/2020

Αναγκάστηκαν λοιπόν στις 26/10 να παραλάβουν και όλα τα δικαιολογητικά, όπου ακόμα δεν μπορούσαν να μπουν από τον δικό τους υπολογιστή και να ολοκληρώσουν την αίτηση. Είπαν λοιπόν ότι θα τα στείλουν στην Αθήνα, μήπως και βγάλουν άκρη από κει, γιατί είχαν και άλλο θέμα με κάποια ένσημα πιο παλιά σε άλλο ταμείο, που δεν τα έβρισκαν στη Ρόδο. Φεύγει λοιπόν, όπως μας είπαν αίτηση για Αθήνα.

Ήξεραν βέβαια ότι έπρεπε να βγάλουν μια απόφαση γρήγορα γιατί η πιστοποίηση αναπηρίας έληγε στις 28 Φεβρουαρίου και αν δεν ανανεωνόταν έγκαιρα, δεν θα υπήρχε συνοχή και θα χανόταν η σύνταξη. Εγώ ξεκίνησα εντωμεταξύ να επισκέπτομαι τους γιατρούς που έπρεπε να συμπληρώσουν τους εισηγητικούς φάκελους για την επιτροπή του ΚΕΠΑ. Δυστυχώς άλλο πρόβλημα από κει με τα ραντεβού.

Λόγω κορωνοϊού, μου ακύρωναν συνέχεια ραντεβού και μου έδιναν νέες ημερομηνίες, με αποτέλεσμα να έχει έρθει τέλος Δεκεμβρίου και να μην έχω όλα τα χαρτιά των γιατρών για να καταθέσω στο ΚΕΠΑ. Έπρεπε, όπως μου είπαν, να καταθέσω 2 μήνες πριν από τη λήξη της πιστοποίησης για να πάρω ημερομηνία για την επιτροπή που χρειαζόταν το λιγότερο 2 μήνες για ραντεβού.

Έπαιρνα, εντωμεταξύ, τηλέφωνο για να μάθω πώς πάει η αίτηση μέσα στον Ιανουάριο για τη σύνταξη και μου έλεγαν ότι θα αργήσει γιατί έχει πάει στα γραφεία συνταξιοδότησης διαδοχικής ασφάλισης.

Η γυναίκα μου, βέβαια, έμπαινε και παρακολουθούσε την πορεία της αίτησης από τη σελίδα του ΕΦΚΑ και έβλεπε ότι δεν υπήρχε ενημέρωση.

Μετά από πιέσεις στο νοσοκομείο, να είμαι μέσα στα άτομα που θα έβλεπαν οι γιατροί, έβγαλα τους εισηγητικούς φακέλους, αλλά είχε περάσει πλέον η ημερομηνία και είχε λήξει η πιστοποίηση.

Όλο αυτό τον καιρό προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε με κάποιο γραφείο, αλλά, δυστυχώς, ούτε τηλέφωνα σήκωναν ούτε και στην καρτέλα μου υπήρχε κάποια ενημέρωση.
Μέχρι και παρατηρήσεις δεχθήκαμε επειδή, λέει, ήμασταν ανυπόμονοι!

Και επειδή έχουμε ένα παιδί με αναπηρία και είναι ασφαλισμένος επάνω μου, έπρεπε να ανανεωθεί και η δική του ασφάλεια για να μπορεί να έχει τη θεραπεία του.

Κατέθεσα, λοιπόν, όσα έγγραφα ήθελαν και περίμενα να ανανεωθεί η ασφάλιση.

Ανανεώθηκε η δική μου, αλλά όχι του γιου μου. Έπαιρνα, λοιπόν, τηλέφωνα για να βγάλω άκρη. Τίποτα. Έκλεισα δύο ραντεβού: ένα στο Μητρώο, για να φτιάξουν την ασφάλεια του γιου μου και ένα άλλο ραντεβού σε άλλο γραφείο για να βάλουν και τη γυναίκα μου ξανά, επειδή ούτε η δική της ασφάλεια είχε ανανεωθεί με τη δική μου.
Πάλι ξανά στα γραφεία, πάλι πάνω-κάτω, από όροφο σε όροφο.

Μιας και ήμουν, λοιπόν, εκεί, μπήκα να ρωτήσω και για την απόφαση της σύνταξης γιατί, εντωμεταξύ, με ενημέρωσε η γυναίκα μου ότι είχαν βάλει ένα ποσό στον λογαριασμό που είχα δηλώσει. Γύρω στα 900 ευρώ. Θεωρήσαμε, λοιπόν, ότι ήταν προκαταβολή.

Όταν ρώτησα στα γραφεία να μου πουν, δεν μπορούσαν γιατί δεν είχα κλείσει ραντεβού και είχαν πολλή δουλειά Έφυγα, πήγα σπίτι και πήραμε τηλέφωνο για να μάθουμε τι αφορούσε το ποσό. Δυστυχώς, δεν απαντούσε κανείς.
Την επομένη ημέρα άρχισε ξανά η γυναίκα μου από το πρωί να παίρνει τηλέφωνα ώσπου κάποια στιγμή απάντησε κάποια κυρία και αφού της είπε ότι δεν έχετε να παίρνετε άλλα χρήματα, η γυναίκα μου έκλεισε διαδικτυακά ραντεβού για να κατέβω στα γραφεία, να κάνω αίτηση για να ενημερωθώ αναλυτικά για το ποσό που λάβαμε.

Αφού, λοιπόν, έκλεισε ραντεβού και στο ΚΕΠΑ για να καταθέσω πλέον τα χαρτιά, πήγα πρώτα εκεί και μου είπε ότι τα χαρτιά των γιατρών που τους πήγα ήθελαν το γνήσιο της υπογραφής. Κάτι που κανένας γιατρός δεν μου είχε πει.

Πάω στο άλλο ραντεβού για να μάθω για τη σύνταξη. Μου λένε «δεν ξέρουμε, δεν έχετε πάρει την απόφαση;». Τους απάντησα αρνητικά. Πήγαινε, μου λέει, στον κάτω όροφο και θα στην δώσουν.

Πάω στον κάτω όροφο, έβαλε τις φωνές η άλλη υπάλληλος ότι δεν είχε κάτι εκείνη και ότι αυτό της κάνουν από το πάνω γραφείο και άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους.

Έφυγα για άλλη μια φορά άπραγος. Επέστρεψα την επόμενη ημέρα με όλη μου την ταλαιπωρία, με το μπαστούνι, με ένα νεφρό, διαβητικός, που θα έπρεπε να έχω κάνει την ινσουλίνη μου τόση ώρα, με ακράτεια ούρων, να τρέχω από γραφείο σε γραφείο.

Μπαίνω μέσα και μου λένε ότι δεν είναι εδώ ο υπεύθυνος γιατρός, αφήστε τα χαρτιά σας και ελάτε αύριο να τα πάρετε. Λέω «δεν πατέ καλά. Σήμερα θα τελειώσω. Φτάνει αυτή η ταλαιπωρία». Δεν τα κατάφερα ούτε εκείνη την ημέρα. Πάω σπίτι, κλείνω ραντεβού για την επόμενη ημέρα για να πάω στο ΚΕΠΑ.

Πάω ξανά να καταθέσω επιτέλους τα χαρτιά αλλά, όχι, δεν τα δεχόταν χωρίς την απόφαση συνταξιοδότησης. Χτυπάω στο γραφείο των συντάξεων, μήπως την βρήκαν, αλλά δεν δίνονταν, λέει, γιατί ανοίγουν μετά τις 11:00. Πάλι πίσω στο σπίτι.

Και σημειωτέον αυτό κάθε φορά συνεπάγεται 30 χιλιόμετρα να κατέβω στην πόλη κι αλλά 30 να γυρίσω σπίτι. Πέραν της ταλαιπωρίας και βενζίνες.

Κλείνει ραντεβού, λοιπόν, η γυναίκα μου στη γραμματεία του ΕΦΚΑ την επομένη ημέρα στις 09:00 για το γραφείο συντάξεων και στις 11:00 για το ΚΕΠΑ. Έχει φτάσει εντωμεταξύ 23 Μαρτίου. Πάω στις 09:00 στο γραφείο συντάξεων.
Η πρώτη εχθρική αντιμετώπιση. «Ποιος σας έκλεισε, κύριε, το ραντεβού;».

«Δεν ξέρω. Η γυναίκα μου το έκλεισε. Έχει και e-mail που της ήρθε από την υπηρεσία, ραντεβού του ΕΦΚΑ», τους απάντησα. Άρχισαν λοιπόν μια διαμάχη μεταξύ τους οι υπάλληλοι, εγώ στη μέση και να τσακώνονται για το ποιος έκλεισε ραντεβού στις 09:00 ενώ ανοίγουν τα γραφεία για το κοινό στις 11:00. Με τα πολλά και αφού δεν έβγαζαν άκρη, είπαν να ασχοληθούν και μαζί μου. Δυστυχώς, δεν έβρισκαν την απόφαση συνταξιοδότησής μου.

Πήραν τηλέφωνο ξανά στην Αθήνα και τους είπαν ότι έχει σταλεί στο σπίτι μου. «Πηγαίνετε, κύριέ μου, σπίτι σας και θα έρθει η απόφαση το πολύ μέχρι την Παρασκευή, αν δεν την πάρετε έως αύριο» μου είπαν. Η ημέρα ήταν Τρίτη.
Πήγα στο σπίτι μου και περίμενα μέχρι την Παρασκευή και τίποτα. Εντωμεταξύ, η γυναίκα μου έστειλε e-mail στις 24 Μαρτίου στα κεντρικά γραφεία συντάξεων στην Αθήνα, εξηγώντας όλο αυτό και ζητώντας τη βοήθειά τους για να βρεθεί η απόφαση.

Έρχεται κοινοποίηση στις 26 Μαρτίου ότι το αίτημά μας έχει μεταβιβαστεί στο τμήμα νομοθεσίας συντάξεων διαδοχικής ασφάλισης. Μέχρι τις 30 Μαρτίου δεν έλαβα καμία απόφαση και καμία απάντηση από το γραφείο συντάξεων.

Στο μεταξύ, η γυναίκα μου πάλι δεν περίμενε και για να μην χάνουμε ημέρες, έκανε και αίτηση για αντίγραφο ηλεκτρονικά στη σελίδα του ΕΦΚΑ. Όπου, για μαντέψτε! Ήρθε κοινοποίηση στις 31 Μαρτίου με e-mail στη γυναίκα μου ότι το αίτημα έχει μεταβιβαστεί στο γραφείο των συντάξεων της Δωδεκανήσου.

Άρα αυτοί έχουν την απόφαση και θα έπρεπε να μας την έχουν δώσει. Περνάει κι άλλη μια εβδομάδα και τίποτα.
Κλείνω και πάλι ραντεβού στις 8 Απριλίου αυτή τη φορά και τους πάω αντίγραφο των e-mail που μας έχουν σταλεί για να δουν ότι αυτοί θα πρέπει να μου δώσουν την απόφαση. Δεν τα κοίταξαν καν. Το μόνο που έγινε εκεί μέσα ήταν να ανέβει η πίεσή μου, το ζάχαρο, να κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό και αυτοί να εξακολουθούν να μου λένε ότι θα στείλουν το αίτημα στην Αθήνα, μαζί με τα αντίγραφα των e-mail που τους πήγα και να περιμένω να έρθει η απόφαση.

Πείτε μου τώρα εσείς, από τον Ιούλιο που έχει κλείσει η επιχείρηση, μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2021, που έληξε η πιστοποίηση αναπηρίας, μου είπαν ότι η σύνταξή μου είναι 974 ευρώ και τέλος.

Επτά ολόκληρους μήνες 974 ευρώ και δεν θα πάρω άλλα γιατί δεν έχω πιστοποίηση αναπηρίας σε ισχύ.

Ποιος φταίει γι’ αυτό.

Υποτίθεται ότι έγιναν όλα διαδικτυακά για να διευκολυνθούμε, για να μην εκτίθενται οι ευπαθείς ομάδες σε κινδύνους, για να σταματήσει η ταλαιπωρία μας!

Εσείς βλέπετε πουθενά διευκόλυνση ή περισσότερη ταλαιπωρία; Γιατί, δυστυχώς, αντί να μπουν νέα άτομα που ξέρουν να χειρίζονται τους υπολογιστές κολλάμε σε υπαλλήλους που δεν έχουν καμία διάθεση να εξελιχθούν και να εξυπηρετήσουν τον συνάνθρωπό τους. Αρκεί που πληρώνονται οι ίδιοι.

Και ρωτώ: πώς είναι δυνατόν η σελίδα του ΕΦΚΑ ηλεκτρονικά να δίνει ραντεβού τις ώρες που αυτοί εδώ έχουν κλειστά τις πόρτες για το κοινό; Όπως επίσης πώς είναι δυνατόν να μη σηκώνουν ούτε τα τηλέφωνα;
Ας μας πει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός μας που με καμάρι βγαίνει στις τηλεοράσεις και λέει ότι κανείς δεν έμεινε αβοήθητος, κανείς δεν ταλαιπωρείται πια και έχουμε μπει σε μια άλλη εποχή εξυπηρέτησης του πολίτη, ποιες υπηρεσίες βλέπει ο ίδιος που εξυπηρετούν;

Εμείς δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε καν τα δεδουλευμένα μας. 6.000 κάθε χρόνο πλήρωνα στο ΤΕΒΕ για 27 χρόνια και έρχονται να μου πουν 974 ευρώ για 7 μήνες και καλά σου είναι.

Ποιος, λοιπόν, θα μου πληρώσει εμένα όλη αυτή τη ζημία που έχω υποστεί από την αρχή της πανδημίας και ποιος θα μου πληρώσει όλους αυτούς τους μήνες σύνταξης που δικαιούμαι;

Με εκτίμηση
Γ.Π.
Ένας ταλαίπωρος, πρώην καταστηματάρχης».