Εκδήλωση για το παιδικό βιβλίο με τον συγγραφέα Νίκο Κωνσταντινίδη για τους μαθητές του Κολλεγίου Ρόδου

Rodiaki NewsRoom

«Μόνο με τη καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια».
«Μικρός Πρίγκηπας»
Αντουάν Ντε Σαίντ Εξιπερύ

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου), η Διεύθυνση του Κολλεγίου διοργάνωσε Διαδικτυακή εκδήλωση με τον εξαίρετο συγγραφέα κο Νίκο Κωνσταντινίδη. Ο Διευθυντής κος Σπύρου Σπύρο με τον Συντονιστή κο Βλάσση Θ. Ναπολέοντα παρουσίασαν τον συγγραφέα.

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε το 1966 στις 2 Απριλίου, ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού «Παραμυθά» Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2-4-1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το βιβλίο και το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλύτερων για το παιδικό βιβλίο.

Το μήνυμα για φετινή γιορτή βασίζεται στην Αμερικανοκουβανέζα ποιήτρια Μαργαρίτα Ένγκλ :
« Όταν διαβάζουμε το μυαλό μας βγάζει φτερά.
Όταν γράφουμε, τα δάχτυλά μας τραγουδούν.
Οι λέξεις είναι ήχοι….φλάουτα…όταν μοιραζόμαστε λέξεις οι φωνές μας γίνονται μουσική του Μέλλοντος….»

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Νίκος Κωνσταντινίδης, ο οποίος με το δικό του ξεχωριστό και Παιδαγωγικό τρόπο μίλησε μέσα από την καρδιά του, βασιζόμενος στο βιβλίο του «Άγγελος, μια ζωή σαν παραμύθι».

Ο συγγραφέας αναφέρθηκε στους πρωταγωνιστές του βιβλίου του , στον Καπτάν Νικόλα και στον Άγγελο, αλλά και στην εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα (’66 – ‘70΄), γ’αυτό επιδίωξε να κάνει μια απόπειρα προκειμένου η σκέψη των παιδιών να ταξιδέψει σε μια εποχή κατά την οποία δεν υπήρχε τηλεόραση, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και να εμβαθύνουμε στις εμπειρίες των παιδιών.

Ο Καπτάν Νικόλας είναι ο μεγάλος Παραμυθάς, είναι το πρόσωπο που μαγεύει με τα λόγια του, εμπνέει και συγκεντρώνει γύρω του όλα τα παιδιά, τα οποία τον σέβονται και κρέμονται απ’τα χείλη του γιατί τους έλεγε ιστορίες βασισμένες στις εμπειρίες του, αλλά πιο πολλές φορές αυτοσχέδιες και μοναδικές. Αυτόν τον κόσμο περιέγραψε ο Νίκος Κωνσαντινίδης με νοσταλγία και με ιδιαίτερη αγάπη. Από τη γλαφυρή και έντονα συναισθηματικά φορτισμένη αφήγηση του συγγραφέα δυο σημεία έκαναν εντύπωση.

Το πρώτο έχει σχέση με τον Σοφό Γέροντα και τον δάσκαλο, ο οποίος του ζήτησε : « με ποιο τρόπο θα φωτιστεί η σκέψη του», και ο Σοφός Γέροντας του είπε : «θα φωτιστεί η σκέψη σου μετά από μεγάλες βροχές… και η ψυχή σου είναι πόρτα με σκουριασμένη κλειδαριά». Μετά από μια μεγάλη βροχή ο Δάσκαλος πήγε στον Σοφό Γέροντα και του είπε πως δεν φωτίστηκε η σκέψη του, αυτός του είπε πως θα έρθουν πιο δυνατές βροχές. Ο Δάσκαλος μελέτησε ακόμη περισσότερο και πήγε στον Σοφό Γέροντα, ο οποίος του είπε ότι θα’ρθει κι άλλη βροχή και πριν πεθάνει του είπε τρεις λέξεις: «Ειρήνη, αγάπη, φώτιση».

Ο δάσκαλος έκλαψε τότε πάρα πολύ, εξιλεώθηκε η ψυχή του, πλημμύρισε η φαντασία του, ένιωσε την απέραντη γαλήνη. «Γιε μου αυτή η βροχή είναι αρκετή, δεν στην έδωσα εγώ αλλά ο εαυτός σου». Στο σημείο αυτό ο συγγραφέας ρώτησε τα παιδιά αν κατάλαβαν το νόημα και απάντησαν ότι η βροχή ήταν τα δάκρυα του Δασκάλου, η αυτογνωσία.

Τα δεύτερο σημείο ήταν το όνειρο του Αγγέλου, ο οποίος ονειρεύτηκε ότι έτρεχε ξυπόλητος να μπει στο παλάτι του Βασιλιά, προχώρησε, μπήκε στις αποθήκες και είδε θησαυρούς, είδε στολές. Έφτασε μπροστά στον Βασιλιά, ο οποίος του είπε να πάρει ότι επιθυμούσε.

Ο Άγγελος ρώτησε: «σε ποιον ανήκουν όλα αυτά τα πλούτη» και ο Βασιλιάς του είπε ότι ήταν όλα δικά του, και ο Άγγελος είπε στον Βασιλιά που φαινόταν κουρασμένος και στεναχωρημένος, «τότε διαλέγω εσένα». Ο Βασιλιάς χάρηκε, έσφιξε στην αγκαλιά του το παιδί και του είπε ότι από εδώ και πέρα όλα θα του ανήκουν.
Και ο Άγγελος φώναξε «παππού – παππού εσύ είσαι ο Βασιλιάς, ποτέ δεν θα σε αφήσω». Ήταν το πιο ωραίο όνειρο γιατί για πρώτη φορά κατάλαβε τα λόγια του παππού.

Επίσης, ο κος Κωνσταντινίδης ρώτησε τα παιδιά ποιος ήταν ο θησαυρός και αυτά απάντησαν «είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε», άλλο παιδί είπε : «είναι οι δικοί μας άνθρωποι», «είναι οι άνθρωποι που ζουν γύρω μας». Τελειώνοντας ο κος Κωνσταντινίδης πρότεινε στα παιδιά να ασχοληθούν με το γράψιμο και κάθε παιδί να γράψει τη δική του ιστορία για το αγαπημένο του πρόσωπο, ή για κάποιο συγγενικό του πρόσωπο ή το δάσκαλό του ή ακόμη πώς ονειρεύονται τον κόσμο, τους φίλου τους και τελείωσε με τη φράση: «ο πατέρας των γονιών είναι τα παιδιά τους».

Επίσης, ενημέρωσε τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τα παιδιά για το νέο του βιβλίο που τιτλοφορείται : «Τα πάντα είναι το τίποτα».
Μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες του εγκλεισμού ήταν μια πολύ ουσιαστική, ευχάριστη και εποικοδομητική εκδήλωση, που άρεσε ιδιαίτερα στα παιδιά διότι καλλιέργησε τη φαντασία, την αγάπη για το βιβλίο και το διάβασμα. Ειρήσθω εν παρόδω ότι στα Εκπαιδευτήρια Ρόδου «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ», έχει καθιερωθεί από το 2004 ο θεσμός των βιβλιοδρομιών για τις τάξεις Δ,Ε,ΣΤ που είναι Πανελλήνιος υπό την αιγίδα του ΥΠΕΘ και των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα, ενώ για τις τάξεις Α,Β,Γ υπάρχει ο θεσμός των Βιβλιοδρομιών που καθιέρωσε ο Επ. Σχολικός Σύμβουλος Θεόδωρος Παπανδρέου και τα παιδιά διαγωνίζονται κάθε Μάιο διαβάζοντας δύο ή τρία βιβλία.

Ο Πρόεδρος των Εκπαιδευτηρίων Ρόδου «Πυθαγόρας» κος Κωνσταντίνος Αντωνιάδης και η διεύθυνση του Κολλεγίου συγχαίρει θερμά τον εξαίρετο συγγραφέα κο Νίκο Κωνσταντινίδη για τη συμμετοχή του στην εκδήλωση και την παιδαγωγική του προσφορά στην καλλιέργεια της πολιτιστικής κληρονομιάς, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς και ιδιαίτερα τον Διευθυντή κο Σπύρο Σπύρου και τον κο Θανάση Χατζηγεωργίου, για την άρτια τεχνολογική οργάνωση.