Η ηχώ της οικονομικής ορθοδοξίας

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Hλίας Καραβόλιας

«Το πολύ χρήμα θα διαφθείρει τα ήθη»: ούτε ο Θωμάς ο Ακινάτης το είπε ούτε ο Μαξ Βέμπερ. Το έγραψε πριν από λίγες ημέρες στο Project Syndicate ο «αρχιερέας» της σύγχρονης προτεσταντικής ηθικής στην ευρωπαϊκή οικονομία, ο Βόλφανγκ Σόιμπλε, αναφερόμενος στα χρέη που δημιουργούνται και στο χρήμα που κόβεται λόγω της πανδημίας.

Κρούει τον γνωστό κώδωνα του κινδύνου (το φάντασμα της Βαϊμάρης, τον πληθωρισμό) και μιλάει για απώλεια μελλοντικής «χρηματοοικονομικής ευελιξίας» στα κράτη, οπότε και λέει ότι έτσι θα «αυξηθεί το χάσμα πλουσίων και φτωχών».

Αδυνατώ να συλλάβω τον συλλογισμό του ισχυρού αυτού ανδρός. Ειδικά όταν εμπλέκει με αυτό τον τρόπο τις ανισότητες (και όχι μέσω της αληθινής αιτίας που τις προκαλεί) στην επικείμενη πανδημία του χρέους. Η αλήθεια είναι ότι στο τέλος του άρθρου του παραθέτει μια προτάση βγαλμένη από την αμερικανική (!) Ιστορία (1792 -Σύμφωνο Χάμιλτον για εξόφληση χρεών των Πολιτειών).

Το μείζον όμως στον δικό μου προβληματισμό είναι ότι ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του ορθοό-φιλελευθερισμού και της δημοσιονομικής ορθοδοξίας δεν επικαλείται τις κοινωνίες αλλά τα κράτη. Και δεν επικαλείται τους πολίτες γενικώς ως οικονομικά υποκείμενα αλλά μιλάει για πλούσιους και φτωχούς.

Κοιτάξτε. Εδώ έχουμε μια πασιφανή δήλωση παράστασης του ίδιου του νεοφιλελεύθερου συστήματος: να σταματήσει η έκδοση χρήματος προς τους πολίτες εν ονόματι της μακροπρόθεσμης δημοσιονομικής ισορροπίας. Και ότι φυσικά μόνο οι επενδύσεις των ιδιωτών θα γεννήσουν δουλειές, εισόδημα, μισθούς, δημόσια έσοδα (αποσιωπάται το ολιγοπωλιακό κέρδος). Με λίγα λόγια: το ίδιο τροπάριο δεκαετίες τώρα αφού αυτό διδάσκεται σε πανεπιστήμια, αυτό εκπέμπουν τα ΜΜΕ και αυτό τελικά μοιάζει ορθολογικό.

Ας το συνδυάσουμε όμως με ένα δεδομένο που δημοσιεύθηκε στον Τύπο. Στις Βρυξέλλες οι 50 μεγαλύτεροι Ελληνικοί ομιλοι θα παρουσιάσουν επενδυτικά σχέδια για 5G, ηλεκτροκίνηση, ψηφιακούς μετασχηματισμούς και ανανεώσιμη ενέργεια, ώστε να απορροφήσουν τα 32 δις του Ταμείου Ανάκαμψης(και φυσικά αυτό θα κάνουν οι κορυφαίες εταιρείες από κάθε χώρα της ΕΕ).

Άραγε, αναρωτιέμαι τώρα, γιατί δεν μπορεί μαζί με τους 50 εταιρικούς κολοσσούς να παρουσιάσει το μικρό επιχειρηματικό του πλάνο και ένας νέος αρχιτέκτονας που ιδρύει ένα γραφείο με λογισμικά ψηφιακών κατασκευών ή ένας νεός αγρότης που ξεκινάει να καλλιεργεί με αυτοματισμούς για βιολογικά προϊόντα τη γή του; Ένας αρτοποιός που θέλει να εκσυγχρονίσει τους φούρνους του; Μια μικρομεσαία εταιρεία που θέλει να εφαρμόσει καινοτομίες και τεχνολογίες αιχμής στην τυποποίηση προϊόντων με ονομασία προέλευσης; Ένας νέος γιατρός που θέλει να φτιάξει ιατρείο με ρομποτικά συστήματά θεραπείας και χειρουργικής;
Θέλετε την απάντηση;

Είναι ουσιαστικά αυτό που έγραψε ο χερ Σόιμπλε: «το πολύ χρήμα θα διαφθείρει τα ήθη». Ο καπιταλισμός της πλατφόρμας στη μετα-κορωνοϊού εποχή (του 5G και της ηλεκτροκίνησης, των φωτοβολταϊκών και της απεξάρτησης από το πετρέλαιο) δεν διευκρινίζει -μέσω του γερμανικού πολιτικού εκπροσώπου του - πώς ακριβώς αυτές οι αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο θα δώσουν πελάτες σε όσα εστιατόρια θα ανοίξουν μετά την πανδημία, σε όσα συνοικιακά καταστήματα με ρούχα αντέξουν, σε όσα μικρομεσαία γραφεία και μαγαζιά μείνουν όρθια.

Δεν διευκρινίζεται ποτέ πώς ακριβώς θα ωφεληθεί, από τα χιλιάδες megawatts σε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, αυτός που έχει μαγαζί με τουριστικά στο νησί ή αυτός που φτιάχνει κοσμήματα. Όλα στον αυτόματο πιλότο της δήθεν σίγουρης διάχυσης της ωφέλειας από την τεχνολογία αιχμής που ποτέ δεν προσδιορίζεται πώς θα κατέβει ως πραγματικό εισόδημα στους μικρούς από τους ισολογισμούς και τα κέρδη των μεγάλων.

Ημαρτον. Η οικονομία της πανδημίας δεν είναι κανονική. Δεν θα αναδιανείμει έτσι εύκολα κέρδη και εισοδήματα για τους περισσότερους.
Το Great Reset είναι με μαθηματική ακρίβεια στοχευμένη αναδιάρθρωση κερδοφορίας υπέρ του ολιγοπωλιακού κεφαλαίου που μονοπωλεί τις τεχνολογίες αιχμής σε κλάδους όπως πληροφορική, ενέργεια, βιομηχανία, τράπεζες.
Γι’ αυτό και ο χερ Σόιμπλε έχει δίκιο τελικά ! Δεν πρέπει να «συνηθίσουν» οι κοινωνίες στο σύνολό τους σε πολύ χρήμα αφού αυτό «προκαλεί» επιθυμίες και χρέη λόγω υπερκατανάλωσης( και τελικά θα διαφθείρει τα ήθη!)