Διαγραφή χρεών; Μια απόφαση που θα αμφισβητηθεί εξ αρχής, από την κοινωνία και τις επιχειρήσεις

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου

Θα σας πω μια αληθινή ιστορία. Τα συμπεράσματα και οι κρίσεις δικές σας.

Από το 1960 μέχρι το 2010 ζω στην Καστοριά, έχω κατάστημα πώλησης ηλεκτρικών οικιακών συσκευών και άλλων ειδών γενικού εμπορίου. Είμαι πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου εκεί. Γνωρίζω σχεδόν όλες τις οικογένειες του Νομού, πολλοί είναι πελάτες μου και διατηρώ άριστες σχέσεις με όλους, εμπορικές, κοινωνικές.

Στη διάρκεια της περιόδου 1960-1970, υπήρχε η ΑΤΕ, η Αγροτική Τράπεζα, την οποία ίδρυσε αν δεν κάνω λάθος ο παππούς Γεώργιος Παπανδρέου, με πρόεδρο και διοικητή τον αείμνηστο Αδαμάντιο Πεπελάση, οικονομολόγο, αλλά και διακεκριμμένο καθηγητή της ΑΣΟΕΕ, Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών, ο οποίος στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού και απόδοσης της γεωργίας τότε, κατήρτισε ειδικό αναπτυξιακό πρόγραμμα το οποίον μέσω μακροχρόνιου χαμηλότοκου δανεισμού, μπορούσε ο αγρότης να αποκτήσει γεωργικά μηχανήματα, τρακτέρ και άλλα εργαλεία.

Τότε, πολλοί αγρότες της περιοχής του νομού Καστοριάς έσπευσαν στην Αγροτική Τράπεζα και με τον ισχύοντα προνομιακό δανεισμό απέκτησαν τρακτέρ και άλλα εργαλεία αφού διέθεταν μεγάλες εκτάσεις, κυρίως για σιτοκαλλιέργεια. Όμως ένας φίλος μου καλός, νοικοκύρης, εργατικός και οικονόμος, κάτοικος του χωριού Πενταβρύσου με μεγάλη σε έκταση ιδιόκτητη καλλιεργήσιμη γη, αγόρασε τρακτέρ και θεριζοαλωνιστική μηχανή, πρωτοπόρος, όμως για να αποφύγει τόκους και επιτόκια, είχε χρήματα, οικονομίες, τα αγόρασε όλα τοις μετρητοίς.

Ήλθε η δικτατορία και όπως θα θυμάσθε όλοι, ο τότε δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος για να βοηθήσει τους ταλαίπωρους γεωργούς, αποφάσισε εν μια νυκτί να χαρίσει όλα τα χρέη των αγροτών που είχαν από μηχανήματα και εργαλεία στην Αγροτική Τράπεζα και βέβαια ευνοήθηκαν όσοι χρωστούσαν.

Το μαρτύριο του φίλου μου αγρότη που τα αγόρασε μετρητοίς, άρχισε όταν η σύζυγός του, χαρούμενη και αυτή τον ρώτησε, πόσα χρωστούσε και πόσα κέρδισε από τη διαγραφή. Εκείνος όμως με δυσκολία της είπε «Τίποτε». Όμως η γυναίκα του επέμενε για να της πει πως πάντα και αυτή η ίδια ήθελε να μην χρωστούν τίποτε για να κοιμούνται ήσυχοι, τα πλήρωναν μετρητοίς.

Όμως ο φίλος μου κ. Παύλου, γεωργός στην Πεντάβρυσο με οικογενειακή προέλευση την περιοχή Γράμμου, δεν κοιμήθηκε για μήνες από τη συνεχή και καθημερινή γκρίνια της γυναίκας του, έφτασε στα όρια της τρέλας και του χωρισμού, μου ζήτησε να τον βοηθήσω και το έκανα, έζησε, ζούσε όπως μου είπε μια πραγματική τυραννία για πολύ καιρό. Εσείς τι λέτε;