Καταπιεσμένος θυμός...

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαρία Καρίκη, Ψυχολόγος, Msc

Ποια είναι άραγε η διαδρομή του κάθε «θυμού» που κουβαλάμε;

Πόσο πίσω και πόσο βαθιά πάει; Πόσο άκαμπτος και συσσωρευμένος έχει γίνει;

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται μια μόνιμη ένταση μέσα τους, που άλλοτε γίνεται αντιληπτή ως νεύρα και εκνευρισμός κι άλλοτε ως βαθιά θλίψη και λύπη.

Ο θυμός, είτε δικαιολογείται, είτε όχι, είναι τοξικός.

Λιμνάζει μέσα μας και επηρεάζει τη στάση μας και την ερμηνεία μας απέναντι σε όλους και όλα, απέναντι και στον εαυτό μας. Μας διαποτίζει, μας μπλοκάρει και μας κατευθύνει.

Τι μπορεί να είναι, όμως, ο καταπιεσμένος θυμός; Από πού πηγάζει; Είναι…

- Όλα τα «όχι» που θέλαμε να πούμε, αλλά δεν είπαμε.

- Όλες οι φορές που δεν υπερασπιστήκαμε τον εαυτό μας και την αλήθειά μας.

- Όλες οι επιλογές που κάναμε και δεν μας βγήκαν σε καλό.

- Όλοι οι άνθρωποι που μας απογοήτευσαν και μας πλήγωσαν.

- Όλα τα όνειρα και οι στόχοι που εγκαταλείψαμε.

- Όλοι οι συμβιβαμοί που αναγκαστήκαμε να κάνουμε για να «κρατήσουμε» τα κεκτημένα.

- Όλες οι απογοητεύσεις και τα κακά απρόοπτα που προέκυψαν.

- Όλα τα βάρη, τα έξτρα, που επωμιστήκαμε για να ευχαριστήσουμε όλους τους άλλους.

- Όλα τα αδιέξοδα που βιώσαμε και όλη η αβεβαιότητα που απορροφήσαμε.

- ‘Ολοι οι κόποι μας που δεν αναγνωρίστηκαν και δεν ευδοκίμησαν.

- Όλες οι καταπιέσεις και οι περιορισμοί που δεχτήκαμε.

- Όλες οι κακοποιητικές μας σχέσεις που επιτρέψαμε να υπάρχουν στη ζωή μας.

- Όλη η ανοχή που δίξαμε σε «χαμένες» υποθέσεις, ενώ δεν έπρεπε.

- Όλη η εμπιστοσύνη που δίξαμε σε άτομα που την καταχράστηκαν.

- Όλα τα προβλήματα που κληθήκαμε να λύσουμε, ενώ δεν ήμαστε εμείς που τα δημιουργήσαμε.

- Όλα τα ψέματα και οι εξαπατήσεις που ανακαλύψαμε.

- Όλες οι «θυσίες» που θελήσαμε να κάνουμε, αλλά τελικά θεωρήθηκαν υποχρέωση ή αυτονόητα από τους άλλους.

- Όλες οι δύσκολες σχέσεις με γονείς και συγγενείς που αντέχουμε μια ζωή και μας φθίρουν και μας αγανακτούν, αλλά δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε.

- Όλες οι φορές που παραμελήσαμε τον εαυτό μας και τα «θέλω» μας για κάτι άλλο ή κάποιους άλλους.

Είναι κι άλλα πολλά που «τρέφουν» και συντηρούν τον καταπιεσμένο θυμό μας.
Αθόρυβα και υπόδηλα μας ελέγχει και μας απομυζά. Οφείλουμε να τον αναγνωρίσουμε, να τον αποκωδικοποιήσουμε και να «δουλέψουμε» με τον εαυτό μας προκειμένου να ανατρέψουμε την κυριαρχία του πάνω μας.

Δεν μπορούμε να βρούμε εσωτερική γαλήνη, ούτε να προχωρήσουμε στην αυτοβελτίωση και την αυτοπραγμάτωση όσο κουβαλάμε ένα τόσο τοξικό συναίσθημα παρατεταμένα, για χρόνια.

Πάντα κάτι θα μας κάνει να εκραγόμαστε, πάντα κάτι θα υπονομεύει την ψυχική μας ισορροπία με την κάθε αφορμή και ευκαιρία.

Δεν θα μπορούμε να το ελέγχουμε, γιατί έχουμε πολλά καταπιεσμένα, απωθημένα «γιατί»…
Για όσο καιρό απλά «κουβαλάμε» τον θυμό, θα είμαστε έρμαιά του.

Ακόμα κι αν πολλά δεν αλλάζουν ή δεν λύνονται, θα πρέπει να βρούμε άλλους συναισθηματικούς χειρισμούς που θα οδηγήσουν στις αναγκαίες συνειδητοποιήσεις και αφυπνίσεις, προκειμένου να «αποβιβαστούμε» από τον φαύλο κύκλο του θυμού…

Όσο δίκιο και να νομίζουμε ότι έχουμε, αν δεν κάνουμε κάτι, παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε ό,τι μας έχει πονέσει, πικράνει και πληγώσει…