Θεοδοσία Ντόκου: Η Ροδίτισσα πιανίστας με την παγκόσμια καριέρα!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Η Θεοδοσία Ντόκου, εκ των κορυφαίων ερμηνευτών σ’ όλο τον κόσμο, μιλάει για τη ζωή και την πορεία της

Αν είναι να μιλήσουμε για «διεθνή καριέρα», θα πούμε για τη Θεοδοσία Ντόκου! Που την αγάπησε η Ευρώπη, που τη λατρεύουν στην Κίνα, που κυκλοφόρησε το CD της από τη Warner, εν μέσω κορωνοϊού, κι αυτό έχει τη σημασία του, που όταν εμφανίζεται στο Ηρώδειο και το Μέγαρο Μουσικής, δεν πέφτει καρφίτσα.

Έχει μοναξιά η κορυφή, αλλά και μεγαλείο! Πόση μελέτη καθημερινά, πόσα ταξίδια ανά δύο μέρες παντού στον κόσμο, από το Βερολίνο όπου εδώ και χρόνια επέλεξε να είναι η βάση της.

Και τώρα, που βρίσκεται στη Ρόδο είναι μεγάλη η χαρά μας που ο ΔΟΠΑΡ την έκλεισε μαζί με το δικό της σχήμα, για δύο συναυλίες στο Καστέλο στις 29 και 30 Ιουλίου.

Πέρασαν κάποια χρόνια από την πρώτη φορά που τη συνάντησα, σ’ αυτό το ίδιο μέρος που επιλέξαμε να βρεθούμε για να κάνουμε κι αυτή την κουβέντα.

Θαυμάζω την ορμή της μαζί με τον επαγγελματισμό με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πάντα, αυτό το κορίτσι που δοξάζει την Ελλάδα, τη Ρόδο και απολαμβάνει το χειροκρότημα όλων των λαών!

Έφτασες μέχρι την Κίνα!

Προς το παρόν, μου λέει. Στην Κίνα τα τελευταία χρόνια έχω κάνει αρκετά tour, κι έχω παίξει σε πάνω από 48 πόλεις. Ούτε στην Ελλάδα δεν έχω παίξει σε πάνω από 48 πόλεις.

Σ’ αγαπάνε οι Κινέζοι!

Έχουν μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα. Μας αποκαλούν «ο άλλος πολιτισμός». Είναι ένας επιπλέον λόγος το ότι είμαι Ελληνίδα που η καριέρα μου πάει τόσο καλά εκεί. Και μία απόδειξη είναι ότι μου έκαναν πρόταση για τη δημιουργία του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου στο Guangzhou το οποίο διοργανώνω ήδη επί τρία χρόνια στο Opera House που βρίσκεται στην πόλη Καντόν. Το συγκεκριμένο είναι ένα από τα δέκα καλύτερα στον κόσμο. Στο Φεστιβάλ αυτό κάθε χρόνο καλώ και έρχονται τα μεγαλύτερα ονόματα απ’ όλο τον κόσμο.

Έπαιζες με τη Royal Philharmonic of London, επέλεξες να ζεις στο Βερολίνο… Γιατί στο Βερολίνο, θεωρείς ότι από εκεί οι πόρτες για έναν καλλιτέχνη ανοίγουν για όλο τον κόσμο;

Μπορώ να μείνω οπουδήποτε αρκεί να έχει ένα διεθνές αεροδρόμιο. Το Βερολίνο βέβαια είναι μία μουσική μητρόπολη, μία πόλη πολυπολιτισμική με πολύ ωραία ενέργεια και την επιλέγουν πολλοί καλλιτέχνες ως βάση τους. Η αλήθεια είναι ότι έφυγα μικρή από τη Ρόδο μόνο και μόνο για να είμαι μέσα στα δρώμενα. Από το Βερολίνο, ανά δύο μέρες, ταξιδεύω σε διαφορετική χώρα για συναυλίες.

Κουραστικό; Δύσκολο;

Αυτή η ζωή δεν είναι μόνο λάμψη. Αυτό που απολαμβάνεις είναι 10 λεπτά χειροκρότημα. Όλο το υπόλοιπο διάστημα είναι πολύ σκληρή δουλειά και άγχος. Έχω ως αφετηρία μου το Βερολίνο, πέραν του τελευταίου χρόνου όπου λόγω της πανδημίας περνάω αυτό το διάστημα στην αγαπημένη μου Ρόδο γιατί δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι σε μία τέτοια κατάσταση θα βρισκόμουν μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Η Ρόδος άλλωστε δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μία όμορφη πόλη του εξωτερικού.

Βρισκόμαστε τώρα εδώ μαζί στο “Kontiki”, στο ίδιο μέρος που είχαμε συναντηθεί και πριν από μερικά χρόνια για να κάνουμε την κουβέντα μας και χαίρομαι που σε βλέπω, σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το ωραίο αφιέρωμα, που είσαι πάντα πρόθυμη να μιλήσουμε για τη δουλειά μου και όλα τα ωραία πράγματα που μου έχουν συμβεί από τότε που έχουμε να τα πούμε.

Στην Ελλάδα πόσο συχνά εμφανίζεσαι;

Προσπαθώ να έρχομαι όσο περισσότερο μπορώ. Η τελευταία φορά που έπαιξα ήταν στο Μέγαρο Μουσικής με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τον προηγούμενο Οκτώβρη, εκείνη την εβδομάδα που η Ελλάδα «άνοιξε» και έκλεισε πάλι μετά για καραντίνα. Η προηγούμενη απ’ αυτήν ήταν στο Ηρώδειο, ως καλεσμένη του Φεστιβάλ Αθηνών, και ήταν Sold out. Στο Ηρώδειο ειδικά είχαν έρθει πάρα πολλοί Ροδίτες στο σύνολο των 7.500 θεατών.

Και αυτές τις μέρες το κοινό της Ρόδου θα έχει τη χαρά να σε απολαύσει σε δύο συναυλίες στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στις 29 και 30 Ιουλίου με ελεύθερη είσοδο!

Πράγματι, πρόκειται για μία διοργάνωση του ΔΟΠΑΡ, σ’ ένα ανάλαφρο πρόγραμμα που θα αρέσει πολύ στο κοινό της Ρόδου και στόχος του προέδρου του Αλέξανδρου Κολιάδη, αλλά και δικός μου είναι να αποτελέσει θεσμό και να γίνει το Summer Music Horizons. Ευχαριστώ πολύ τον ΔΟΠΑΡ και τον πρόεδρό του καθώς κι όλη την ομάδα του Οργανισμού για την καταπληκτική οργάνωση και προσπάθεια που κατέβαλαν προκειμένου να πραγματοποιηθούν αυτές οι συναυλίες και θα χαρώ πολύ να τις απολαύσει το κοινό της Ρόδου.

Μία ακόμα τεράστια επιτυχία σου είναι το συμβόλαιό σου με τη “Warner” και το CD σου που κυκλοφόρησε πριν από τρεις μήνες!

Κάποια στιγμή θα γινόταν. Βέβαια έγινε εν καιρώ κορωνοϊού, μέσα στο 2020, όταν όλα ήταν κλειστά, κι εγώ να βρίσκομαι στο στούντιο της Ραδιοτηλεόρασης της Ελβετίας, με το συνεργείο της Warner, να ηχογραφώ. Αυτό δεν ήταν αναμενόμενο. Το CD αποτελείται από τα καλύτερα μουσικά έργα του Μπετόβεν, κι έγινε για τα 250 χρόνια του. Παίζω σόλο την “Tempest” Καταιγίδα του Μπετόβεν και Μουσική Δωματίου, με φιλική συμμετοχή της μέντορός μου Martha Argerich του ζωντανού αυτού θρύλου του πιάνου. Το CD έχει κυκλοφορήσει πριν από τρεις μήνες κι έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές από το BBC, τη L.A. Times, τη New York Times, ενώ μόλις πριν από λίγο καιρό έλαβε υποψηφιότητα για Best Chamber Music Albums στα Opus Klassik Awards που είναι τα πιο διάσημα βραβεία της Γερμανίας.

Είσαι τόσο ψηλά σ’ ένα παγκόσμιο επίπεδο, για τόσο πολλά χρόνια! Τι χρειάζεται για να γίνει αυτό;

Κάθε χρόνο κι ένα σκαλί, Ροδούλα. Και δεν είναι μόνο να φτάσεις, είναι να κρατηθείς στην κορυφή. Εμείς είμαστε όπως οι αθλητές. Τα χέρια πρέπει να είναι για ώρες κάθε μέρα πάνω στο πιάνο. Αλλιώς θα βγούμε εκτός φόρμας. Είμαστε όπως οι αθλητές που εξασκούνται κάθε μέρα κι ας μην έχουν αγώνα. Είναι πρωταθλητισμός.

Την ευχαριστώ γι ‘αυτή την κουβέντα στο τέλος, δεν έχει συχνά την ευκαιρία κανείς να μιλά μ’ έναν διεθνούς φήμης καλλιτέχνη! Η Θεοδοσία που είναι ντίβα, η Θεοδοσία που αλλάζει κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας και γίνεται άμεση, γλυκιά, μια Ροδίτισσα που μου μιλάει για ό,τι εισπράττει από τη Ρόδο κατά την παραμονή της εδώ. Και σκέφτομαι πώς μπορεί αυτό το κορίτσι να το καλούν απ’ όλο τον πλανήτη και να το χειροκροτούν παρατεταμένα, λεπτά ολόκληρα! Πόσο ταλέντο και πόσο σθένος χρειάζεται για να σταθεί σε μια τέτοια σκηνή!