Λόγια και σκέψεις της πυρκαγιάς

Λόγια και σκέψεις της πυρκαγιάς

Λόγια και σκέψεις της πυρκαγιάς

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 524 ΦΟΡΕΣ

Κάποτε, όταν πρωτοδιάβαζα τις περιγραφές των ξένων περιηγητών του 17ου, του 18ου και του 19ου αιώνα για τις ομορφιές και τα απέραντα παρθένα δάση της Ρόδου, είναι αλήθεια, πως απορούσα πού να βρίσκεται όλος αυτός ο επίγειος παράδεισος άραγε και δεν κρύβω πως είχα πάντα μια αμφιβολία μέσα μου μήπως υπάρχει εξωραϊσμός και υπερβολή στα γραφόμενά τους.

Όταν, όμως, άρχισα να περιδιαβαίνω και να ανακαλύπτω τους τόπους και τις απλόχερες ομορφιές, τότε είπα μέσα μου πως η φύση της Ρόδου είχε ευλογηθεί από τους θεούς από τότε που κατάφερε να βγει από τα βάθη των θαλασσών κι άρχισε να ταξιδεύει επιπλέουσα στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου.

Αυτή η εικόνα, λοιπόν, της Ρόδου από τους περιηγητές, μου έχει εντυπωθεί στο μυαλό και με στέλνει στους εφτά ουρανούς, κι ύστερα κάθε φορά που κάποιο χέρι δολοφονικό την πυρπολεί για να την ασχημύνει, να τη διαγουμίσει και να την κάμει σαν τα μούτρα του, ε, τότε δαιμονίζομαι, εξοργίζομαι κι όλα κι όλοι μου φταίνε κι η πίκρα κι η στεναχώρια ανεβαίνει ως το στόμα και γίνομαι θηρίο ανήμερο για τα απερίσκεπτα και υστερόβουλα καμώματα των ανθρώπων.

Και βάζω το μυαλό μου να θυμηθεί τις πρώτες φωτιές που έζησα στο νησί και σκέφτομαι εκείνη του 1974, όταν έφτασε από τη μέση του νησιού ως τη Νότια Ρόδο κι από τότε ως τα σήμερα δε λέει να φυτρώσει όχι δέντρο και δάσος, αλλά ούτε λουλούδι, αφού από τη μια βρίσκεται ο κακός δαίμονας της ανομβρίας κι απ’ την άλλη οι κακοί μαντράτορες και τα μαντριά της ελευθέρας βοσκής.

Αυτά σκέφτομαι και πικρογελώ, όταν κάθε φορά μετά την κάθε πυρκαγιά, μιλούμε μεγαλόστομα για αναδασώσεις, αντιπλημμυρικά έργα και εξωραϊσμούς. Κι όσο βλέπω τους Κρανίου τόπους και τις μαδάρες και τα γυμνά τοπία και τις πηγές που εξαφανίζονται και τα πηγάδια που στερεύουν και προπαντός τα λόγια τα παχιά κι άλλο τόσο τι βίλες που…αυτοφύονται στα απογυμνωμένα υψώματα (θέλουν και θέα οι…λύκοι των δασών), τόσο διαολίζομαι και πικραίνομαι για τη ρημαγμένη μου πατρίδα. Δεν την αντέχω την πατρίδα μου ν’ ασχημαίνει συνεχώς!

Κώστας Ε. Σκανδαλίδης

Διαβάστε ακόμη

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Πέτρος Κόκκαλης: Εθνική Πράσινη Συμφωνία για την ευημερία

Γιάννης Ρέτσος: Υπερτουρισμός: μύθοι και αλήθειες

Δημήτρης Κατσαούνης: Αυτές οι Eυρωεκλογές χτίζουν γέφυρα με τον Ελληνισμό της Διασποράς

Γιάννης Σαμαρτζής: Τα τεκμήρια διαβίωσης των φορολογουμένων και η δυνατότητα αποφυγής τους

Φίλιππος Ζάχαρης: Εσωτερικός κόσμος, εικόνες και ορισμός του χρόνου