Έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «Μαστρο-Πέτρος Γ. Χαλκίτης: Ο καραβομαραγκός της Ρόδου»

Rodiaki NewsRoom

Το απόγευμα της Πέμπτης στον χώρο του καρνάγιου

Το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης στον χώρο του καρνάγιου έγινε η παράσταση του βιβλίου του Γεωργίου Π. Χαλκίτη με τίτλο «Μαστρο-Πέτρος Γ. Χαλκίτης. Ο καραβομαραγκός της Ρόδου». Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι της Περιφέρειας, του Δήμου, του ΕΟΤ Δωδεκανήσου, του Λιμεναρχείου, του ΕΒΕΔ και άλλων άρχων.

Για μια ακόμα φορά, τονίσθηκε η αναγκαιότητα ενός Μουσείο παραδοσιακής ναυπηγικής και μάλιστα υποδείχτηκε το κτήριο των παλιών σφαγείων.
Αναφέρθηκε ακόμα η συμβολή αλλά και το ήθος των παλιών μαστόρων που σιγά σιγά φεύγουν από τη ζωή ενώ η Πολιτεία δεν διευκολύνει όσους ήθελαν να μάθουν τη τέχνη αυτή.

Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε ο συγγραφέας Κυριάκος Μιχ. Χονδρός, ο οποίος στην αρχή είπε πως «μας παραδίδεται ένα πλούσιο κείμενο και με φωτογραφικό υλικό ικανό για να κατανοήσουμε ολόκληρο το φάσμα της τεχνικής και πνευματικής δημιουργίας» και συνέχισε: «Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα εργασία που σκοπό έχει να παρουσιάσει τη διαδρομή και το έργο του πατέρα του και την αξία και τη συμβολή που έχει το ναυπηγείο στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας, συνδέοντάς την με την ιστορία και την οικονομική ανάπτυξη.

Το περιεχόμενο είναι σε απλή γλώσσα και μας γεμίζει εικόνες από το παρελθόν καθαρές χωρίς λογοτεχνικές ωραιοποιήσεις».
Χαρακτήρισε «σημαντικές καταγραφές με την ονοματολογία των παραδοσιακών στοιχείων, όπως η λεπτομερής περιγραφή της ναυπήγησης και των παραδοσιακών εργαλείων και ακόμα η διαδικασία ανέλκυσης και καθέλκυσης». Και συνέχισε:

Η τέχνη του καραβομαραγκου είναι από τις δυσκολότερες χειρονακτικές εργασίες καθώς αποτελεί μια χρονοβόρα διαδικασία.
Γι’ αυτούς τους επαγγελματίες άκουσα στη Σύμη την ακόλουθη παροιμία:
«Οι μαραγκοί γνωρίζονται από σαράντα μίλια,
γιατί ‘ναι τα μαλλάκια τους γεμάτο ροκανίδια».

Αλλά από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία έχω καταγράψει τούτο:
Ανάθεμα τους μαραγκούς που φτιάχνουνε καΐκια που ταξιδεύουνε παντού και αφήνουν τα κορίτσια.
Ο ομιλητής στο δεύτερο μέρος της παρουσίασης του βιβλίου, αναφέρθηκε σε σοβαρά ζητήματα του αφορούν τον Τόπο και τον Χρόνο, μελετώντας με αφορμή το συγκεκριμένο βιβλίο.

Ο Κυριάκος Χονδρός, καταμέτρησε τις «πληγές» της Ρόδου, λέγοντας:
«Πρώτο πλήγμα που υπέστη η παραδοσιακή καραβομαραγκοσύνη ήταν το κομματιάσματα και η ολική καταστροφή των σκαφών, πολλά από τα οποία ήταν έργα τέχνης και τεχνικής.

Δεύτερο πλήγμα η απαγόρευση και η παύση λειτουργίας του παραδοσιακού καρνάγιου Ρόδου στην Ακαντιά.
Τρίτο πλήγμα η έλλειψη ενός σύγχρονου μουσείου με σκάφη, εργαλεία φωτογραφικό υλικό και ντοκιμαντέρ που θα προβάλλει την εξέλιξη της κατασκευής ενός σκάφους.

Πρόταση: Το άλλοτε κτήριο των σφαγείων να μετατραπεί σε Σύγχρονο Μουσείο Ναυπηγικής Τέχνης και Τεχνικής.
Στην Κάσο σε συνέδριο για τον Τουρισμό, φέτος, αναφέρθηκε ίδρυση Σχολής καραβομαραγκών στο ηρωικό αυτό νησί σε επίπεδο ΙΕΚ.

Εμείς εδώ στη Ρόδο τι κάνουμε;
Μια Ρόδο που κάποτε είχε λιμάνια, νεώρια, καρνάγια, ένα ολόκληρο στόλο…
Η προσωπική μου αντίληψη είναι πως το κακό είναι γενικό. Γιατί και άλλες μορφές Τέχνης έχουν ποδοπατηθεί ή αν θέλετε πιο κομψά αγνοηθεί.

Ακόμη περιμένουμε την ίδρυση Μουσείου Κεραμικής Τέχνης με έργα του Κώστα Νεοφύτου που τα προσφέρει δωρεάν!
Χρόνια τώρα διαπιστώνω από τα χρόνια της επάρατης εφταετίας ότι υπάρχει μια βαθιά πληγή που πυορροεί όλο και περισσότερο.
Παρακμή;
Αδιέξοδο;

Ποιοι παίρνουν αποφάσεις για τον λαό και ποιοι σχεδιάζουν;
Οι πολιτικοί ή οι ειδικοί όπως είναι οι πολεοδόμοι, οι αρχιτέκτονες, οι πολιτικοί μηχανικοί, οι καλλιτέχνες.
Ο κάθε εξουσιαστής θα πρέπει πρώτα να βλέπει τον Άνθρωπο και μετά το τσιμέντο. Να βλέπει το πρόβλημα του αύριο και να σχεδιάζει τη λύση για μεθαύριο, με προτάσεις, με νέες αναγνώσεις, με σεβασμό στον Άνθρωπο, στον Τόπο, στον Χρόνο, στο Μνημείο».

Και κατέληξε λέγοντας:
«Θίγουμε σοβαρά ζητήματα όχι άσχετα με το βιβλίο. Το βιβλίο είναι το σκάφος που μας οδηγεί στο αύριο, στο μέλλον και θα πρέπει να το εκτιμήσουμε διπλά για όσα πολύτιμα έχει χάσει και ακόμη χάνει η Ρόδος».

Στη συνέχεια, τον λόγο έλαβε ο αρχιμάστορας καραβομαραγκός Μικές Φιλντανζίδης, ο οποίος από 11 χρονών άρχισε να εργάζεται στο ναυπηγείο και να γνωρίζει το αρχιμάστορα Πέτρο Γ. Χαλκίτη, τον οποίο αποκάλεσε πατέρα του και δάσκαλό του. Ζήτησε από την Πολιτεία να δώσει βάρος και να προσέξει τους ελάχιστους καραμομαραγκούς. Ο ίδιος σήμερα που είναι συνταξιούχος συγκινήθηκε και δάκρυα κύλισαν από τα μάτια του.

Ο Γεώργιος Π. Χαλκίτης, τέλος, εξιστόρησε την πορεία, τον αγώνα και τα χαρίσματα του πατέρα του καθώς και την ιστορία του ναυπηγείου και την έξωση και απομάκρυνση με ολέθρια αποτελέσματα για την τέχνη, για τον τόπο και για τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί.
Καθώς ο συγγραφέας μιλούσε δεκάδες παλιές και νέες φωτογραφίες προβάλλονταν σε οθόνη.
Η εκδήλωση που στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία, έκλεισε με πλούσιο μπουφέ και μουσική.