Το ξεκίνημα του Κολοσσού και οι «κερκιδαίοι» προπονητές…

Rodiaki NewsRoom

Εντάξει, χάσαμε τον πρώτο παιχνίδι στο πρωτάθλημα με τη Λάρισα εκτός έδρας, δεν είναι και για να μας πιάνει πανικός, ούτε ν’ απελπιζόμαστε για τη συνέχεια συμμετοχής μας σε μια πιο ανταγωνιστική Basket League.

Σειρά έχει ο Απόλλων Πάτρας στην Καλλιθέα, ως μια προσπάθεια να δείξει ο Κολοσσός ένα καλύτερο πρόσωπο, όπως τόνισε μετά τον αγώνα στη θεσσαλική πόλη και ο Ηλίας Καντζούρης. Την προηγούμενη φορά τα είπαμε για το… μεταφυσικό φαινόμενο των ηττών στα τελευταία δευτερόλεπτά της κανονικής διάρκειας ή της παράτασης και δεν λέει να κουραζόμαστε περισσότερο.

Σημασία έχει να δούμε όπως πρέπει κι όσο γίνεται με περισσότερο καθαρό μυαλό τη συνέχεια, για να μη βρεθούμε προ εκπλήξεως. Στο μυθιστόρημά του «Η πανούκλα», ο Αλμπέρ Καμύ έλεγε ότι, η συνήθεια της απελπισίας είναι κάτι πολύ χειρότερο κι από την ίδια την απελπισία.

Το ότι έχει δίκιο είναι κάτι παραπάνω από φανερό και δεν χρειάζεται σε καμία περίπτωση να προστρέξουμε σε βιβλιογραφία για να το διαπιστώσουμε… Όλα αυτά ως πρόλογος αναφοράς ενός φαινομένου επαναλαμβανόμενου που έχει να κάνει με τον Κολοσσό και βοηθούν στην ανάπτυξή του αρκετοί που έχουν ξεκινήσει ήδη τις υποθέσεις, αναπτύσσοντας παράλληλα και σενάρια συνωμοσίας.

Πού θα καταλήξει, λοιπόν, η ομάδα, με ποια θέση πρέπει να ‘μαστε ευχαριστημένοι και τι αλλαγές θα πρέπει να γίνουν από… χθες μήπως και κάνουμε το μεγάλο άλμα; Καλό είναι να ξέρουμε έως πού φτάνει η σκιά μας και να επενδύουμε αναλόγως σε όνειρα θερινής ή, καμιά φορά, και φθινοπωρινής νυκτός.

Δεν χρειάζεται ο πανικός εξαιτίας των ηττών και πολύ περισσότερο η απελπισία λες και ανακαλύψαμε πριν από μερικές ημέρες, κάτι που μοιάζει με την Αμερική, χωρίς μάλιστα να έχουμε τα ανάλογα… καθρεφτάκια. Η πορεία τόσων ετών στην κορυφαία επαγγελματική κατηγορία της χώρας αποδεικνύει ότι η ομάδα βρίσκει «αυτομάτως» τον δρόμο της και δεν χρειάζεται τους «κερκιδαίους» προπονητές ή κριτές. Ψυχραιμία…

ΤΣΑΜΠΙΚΟΣ ΠΑΤΣΑΪΣ