Η τελευταία διεθνής διάσκεψη για το κλίμα στη Γλασκώβη και οι αντανακλάσεις της

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης, Αρχιτέκτονας

Η τελευταία διάσκεψη για το κλίμα στη Γλασκώβη (COP26) κατέθεσε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για το παγκόσμιο περιβάλλον. Ουσιαστικά καθόρισε το διεθνές μοντέλο διαχείρισης στο πεδίο του άνθρακα, των ορυκτών καυσίμων, των εκπομπών, της προστασίας των δασών και τον ανάλογο περιορισμό του μεθανίου.

Το όλο εγχείρημα επενδύθηκε με τη θετική συγκατάθεση, όχι δέσμευση, της Κίνας και των ΗΠΑ, χώρες με τις μεγαλύτερες εκπομπές του CO2.

Αυτός ο παγκόσμιος συμβιβασμός που γενικά αναφέρεται στον περιορισμό της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου χωρίς βέβαια αυτή η πρόκληση να λύνει το πρόβλημα της κλιματικής κρίσης, εμφανίζεται να επηρεάζει δυναμικά την παγκόσμια οικονομία, τις μεταφορές, τον ιδιωτικό τομέα και γενικά τα περιβαλλοντικά καθεστώτα.

Όμως η παντελή δέσμευση για τη σχετική χρηματοδότηση αφήνει κενά στην αποτελεσματικότητα των αποφάσεων. Μάλιστα ήταν οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Ε.Ε. το τρίγωνο των χωρών που εναντιώθηκε επίμονα ώστε να μην ληφθούν καθορισμένες χρηματοδοτικές ροές με τον φόβο των αγωγών και των αιτημάτων για οικονομικές σχετικές αποζημιώσεις.

Ειδικά ο κίνδυνος της κλιματικής αλλαγής παρουσιάζεται έντονα στη ΜΕΣΟΓΕΙΟ η ονομαζόμενη και “HOTSPOT” του κλιματικού κινδύνου όπου η θερμοκρασία αυξάνεται συνεχώς σε διπλάσιο βαθμό από τις άλλες θάλασσες. Το πλήθος των επικείμενων προβλημάτων είναι μπροστά μας σε πολλούς τομείς δράσεις, ακόμη και στον τουρισμού της Μεσογείου.

Οι στόχοι που έχει θέσει η Ελλάδα ακολουθούν τους ευρωπαϊκούς περί μείωσης των εκπομπών του CO2 κατά 55% έως το 2030. Αλλά αυτό συνδυάζεται μ’ ένα πλήθος μέτρων στην ηλεκτροκίνηση, στην απο-λιγνιτοποίηση, στην απαγόρευση καυστήρων παλαιάς τεχνολογίας, στον σχεδιασμό για το «εξοικονομώ» στα κτήρια όπου επιδιώκεται ειδικά η μείωση της ενέργειας τουλάχιστον του 60%.

Η προσδοκία για εξοικονόμηση ενέργειας σε 1.000.000 νοικοκυριά μπορεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα στο ενεργειακό «καυτό» σημερινό αποτύπωμα.
Η κεντρική ιδέα για πράσινα νησιά, αλλά και πράσινες μεταφορές με την αύξηση χρήσης των συμβατών με το περιβάλλον ΑΠΕ, όπως είναι ο ήλιος και η θάλασσα, θα επιφέρουν μια καινούρια κατεύθυνση στο ενεργειακό τοπίο, πολύτιμο οδηγό για τη χώρα μας.

Η ενιαία αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής σε παγκόσμια κλίμακα είναι αναγκαία λαμβάνοντας υπόψη ότι η σύγχρονη απειλή δεν γνωρίζει σύνορα, φυλές, γλώσσες και θρησκείες.
Ο οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ονομαζόμενος και «πράσινος» από τις αρχές του ’90 είχε διατυπώσει έντονα την «κλιματική αμαρτία» σε όλους τους τόνους υποστηρίζοντας την αειφόρο ανάπτυξη και στους κόλπους της Εκκλησίας.

Ουσιαστικά διατυπώνεται από όλους η συγγενική προσέγγιση της κλιματικής αλλαγής με τη φύση και με «ανάδοχο» τον άνθρωπο. Η φύση διακατέχεται από μία ευταξία και το παραγόμενο δομημένο περιβάλλον έρχεται να ενορχηστρώσει τη συμφωνία «φύση – άνθρωπος» σε ένα ρυθμό υποχρεωτικής προστασίας του δευτέρου εφόσον η πρώτη λειτουργεί ισόρροπα και ανθεκτικά με τον δεύτερο παράγοντα.

Η διεθνής κοινότητα οφείλει να αφήσει τις περιστροφές και να λειτουργήσει συγκαταβατικά και ελεγκτικά στις προκλήσεις του πλανήτη-γη αφήνοντας πίσω συμφέροντα, εθνικές στρατηγικές και ανταγωνιστικές επιδιώξεις με συγκεκριμένες χρηματοδοτικές υποστηρίξεις από τους «μεγάλους» προς τους «μικρούς».

Η κλιματική καταστροφή είναι εδώ και η πανδημία που διατρέχουμε σήμερα είναι ο προπομπός του ανήσυχου και αγωνιώδους συνολικού «μέλλοντος» της υφηλίου.
Μπορεί η πανδημία του COVID-19 ήλθε για να φύγει, η κλιματική αλλαγή ήλθε για να μείνει. Αυτή η «πανδημία του κλίματος» είναι σαν την υγρασία στο σπίτι. Εάν δεν την «πιάσεις» αρχικά στο σπίτι, αυτό θα διαβρωθεί και θα καταρρεύσει.

Στην πρόσφατη εσπερίδα της Ένωσης Διευθυντών Ξενοδοχείων Δωδεκανήσου στη Ρόδο διαφάνηκε η μεγάλη σημασία που παίζει το «πράσινο ξενοδοχείο» και η οικολογική ευαισθησία στον τομέα του τουρισμού υπογραμμίζοντας τη συνύφανση με το περιβάλλον και κατ’ επέκταση με το κλίμα και την απειλή που δέχεται αυτό από την κακή (υπερ)χρήση της ενεργείας και των σχετικών της.

Η κλιματική αλλαγή αποτελεί την «κοινή γλώσσα» της δημόσιας σφαίρας που οφείλουμε να την εκφράσουμε μέσα από την επαναστατική σκέψη και το σύνολο (νέων) συμπεριφορών στον δρόμο της αειφορίας και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Αυτή η καταθέτουσα «ίδια γλώσσα» θα μας σώσει. Αλλιώς χανόμαστε.