Ο Μητροπολίτης Απόστολος Τρύφωνος επιβεβαίωσε αρχικά τη διαθήκη του Λίνδιου Βασιλείου Διάκου, Σπύρου Καρασλάνη και αργότερα συμπεριελήφθη και ο Ζίγδης
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 234 ΦΟΡΕΣ
Γράφει ο Κυριάκος Ι.Φίνας
Για την ανέγερση του νέου Σχολείου της Λίνδου είχαν εντοπισθεί δύο θέσεις: η μία στην περιοχή «Άγιος Στέφανος», πλησίον του μικρού λιμανιού, όπου υπάρχει και η μικρή εκκλησία του Αποστόλου Παύλου και η άλλη θέση ήταν αυτή όπου βρίσκεται τώρα το σχολείο του «Μεγάλου Γυαλού».
Ο αλησμόνητος πατέρας μου μού είχε διηγηθεί τα εξής: «...Ο Μεγάλος Ευεργέτης Βασίλειος Διάκου, (αδελφός της γιαγιάς μου από τη Μητέρα μου, η μακαρίτισσα Δομνούλα Διάκου, σύζυγος Βασιλείου Μίγκου), προτίμησε τη δεύτερη θέση, ως ναυτικός καραβοκύρης που ήταν, ήθελε να καμαρώνει το Σχολείο, τη δωρεά του, όταν θα περνούσε από τα ανοικτά της θάλασσας της Λίνδου... ».
Το ύψος του ποσού, στο οποίο ανήλθαν οι δαπάνες για την αποπεράτωση του σχολείου, δεν είναι γνωστό. Το βέβαιο είναι ότι, ενώ αρχικά η επιθυμία του Β. Διάκου ήταν να παραδώσει σε λειτουργία το σχολικό κτήριο με δική του αποκλειστική προσωπική χρηματική προσφορά, αργότερα και αφού προχώρησαν προς το τέλος οι οικοδομικές και ξυλουργικές εργασίες, ζητήθηκε η επικουρική συνδρομή και άλλων Λινδίων. Ανάλογα με το ποσό που προσέφερε ο καθένας, έγινε και η κατάταξη «Μεγάλοι Ευεργέτες Δωρητές».
Όλοι μνημονεύονται στην εκκλησία κατά την ετήσια εορτή των Τριών Ιεραρχών, σύμφωνα με τον πίνακα που υπήρχε αναρτημένος στην αίθουσα τελετών του σχολείου και ο οποίος, δυστυχώς, δεν διασώζεται.
Μεγάλοι ευεργέτες ήταν: Βασίλειος Διάκος και Σπύρος Καρασλάνης, οι φωτογραφίες των οποίων είναι τοποθετημένες σε περίοπτη θέση στην αίθουσα του σχολικού κτηρίου. Από το 1997, προστέθηκε και τρίτος Μεγάλος Ευεργέτης, ο Γ. Ζίγδης, που λόγω της δωρεάς του, να ανεγερθεί στη Λίνδο σύγχρονο Πνευματικό Κέντρο, η λειτουργία του οποίου άρχισε το 2009.
Στην προμετωπίδα της Διάκειου Σχολής υπάρχει εντοιχισμένη μαρμάρινη πινακίδα, στην οποία είναι χαραγμένα:
ΔΙΑΚΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ
Οικοδομηθείσα εν έτει Σωτηρίω 1932
(Είναι η ημερομηνία που αποπερατώθηκαν οι εργασίες του κτηρίου).
Ο Σπύρος Καρασλάνης συνεισέφερε σε ξυλουργικές εργασίες και το σχολείο άρχισε να λειτουργεί. Εδώ θα πρέπει να μνημονευθεί, επίσης, ότι και οι δαπάνες για την περίφραξη, αναστήλωση κ.λπ. του σημερινού νεκροταφείου στην Κοινότητα, καθώς και για την ανακαίνιση του εκεί ιερού (η «Φανερωμένη»), έγιναν το 1934 από δωρεές των Αδελφών Φιλήμονα και Νικολάου Καρασλάνη. Τέλος, το Προξενείο Ρόδου με το υπαρ. 1315/Δ/24.10.1932 έγγραφο προς το υπουργείο Εξωτερικών γνώρισε ότι στις 03.10.1932 έγιναν τα επίσημα εγκαίνια στη Λίνδο του νέου σχολικού κτηρίου («Διάκειος Σχολή»).
***
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1937, ημέρα της εβδομάδας Παρασκευή, ο Βασίλειος Σάββα Διάκου, εμποροπλοίαρχος στο επάγγελμα, γεννήθηκε στη Λίνδο της Ρόδου, και κάτοικος της πρωτεύουσας της Ρόδου, στη Συνοικία του Αγίου Γεωργίου (Άνω), στην παρ. 4 οικία, Χριστιανός Ορθόδοξος, υπήκοος υπό Ιταλική προστασία, έχοντας σώας τας φρένας, ως και το άδηλον του θανάτου του, καθόσον δεν είχε αναγκαίο κατιόντα, ούτε ανιόντα, με οικεία βούληση και προαίρεση αποφάσισε να συντάξει την παρούσα μυστική διαθήκη του, με την οποία διέταξε τα ακόλουθα:
Α) «Εγκαθιστώ πληρεξουσίους και εκτελεστές...» (Στη συνέχεια, παραθέτω σε πλήρη αντιγραφή τα όσα αναφέρει ο αείμνηστος Μητροπολίτης Ρόδου Απόστολος Τρύφωνος).
«...Α’ Εγκαθιστώ πληρεξουσίως και εκτελεστής της παρούσης διαθήκης μου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτην Ρόδου και της κατά καιρόν Εκκλησιαστικής Επιτροπής Λίνδου, απάσης της κινητής και ακινήτου περιουσίας μου του Μητροπολίτη Ρόδου και της κατά καιρόν Εκκλησιαστικής Επιτροπής Λίνδου, απάσης της κινητής και ακινήτου περιουσίας μου, και παρακαλώ αυτούς όπως αμέσως μετά τον θάνατόν μου ενημερώσωσι και εκτελέσωσι τα διατασσόμενα.
Β’ Η σημερινή περιουσία μου είναι η εξής γεγραμμένη: Ακίνητα, τρεις οικίαι (3) ελεύθεραι παντός χρέους και υποθήκης, η μία ευρισκόμενη εν συνοικία Αγίου Γεωργίου της Πρωτευούσης Ρόδου, αρ. 4 και έταιραι δύο εις Πειραιά, η μία θέσιν λεωφόρου Φαλήρου αρ. 100 και η άλλη οδός Πραξιτέλους αρ. 13 Πειραιώς, ενοικιαζόμεναι και αι δύο, ελεύθεραι παντός χρέους υποθήκης. Δέκα (1) ελαιόδενδρα εις Λίνδον, εις άνω και Βλυχά, καθώς και εν τρίτον του μεριδίου μου από την πατρική μας. οικίαν.
Γ’ Κινητά, εξήκοντα πέντε χρυσά εικοσίφραγκα, μέσω Ομολογίαν, Κρεδί Φονσιέ αρ. 011679 και μίαν Ομολογίαν της Ηλεκτρικής Εταιρείας Ρόδου ΣΙΕΡ αριθ. 2321-Νο 2330, και όσα έχω να λαμβάνω από διαφόρους, όπου θα οδηγηθώσιν αι εκτελεσταί της διαθήκης μου εκ του βιβλίου του ευρισκομένου εν τη οικία μου.
Δ’ Παρακαλώ τους πληρεξουσίους μου και εκτελεστάς της παρούσης διαθήκης μου, μετά τον θάνατον λόγω κληροδοτήματος χορηγήσωσι τα ακόλουθα πρώτον εις την σύζυγόν μου Ασπασίαν το γένος Στυλιανού Καζακοπούλου, την εν Άνω Αγίω Γεωργίω αριθ. 4 μεταξύ των οικιών Μαριγούλας Σαμαρά και Κυριακής Κων/νου Νομικού ευρισκομένην οικίαν μου μεθ’ όλων των επίπλων και σκευών αυτής, καθώς και όσα εκ των χρυσών νομισμάτων και κοσμημάτων ιδικών μου και ιδικών της, καθώς και όλα τα αργυρά σκεύη να είναι τελεία οικοκυρά και ανενόχλητο, από τους συγγενείς μου, υποχρεουμένη η σύζυγός μου Ασπασία να μετρήση τα εξής ποσά εις τους συγγενείς μου ως ακολούθως.
Εις την αδελφήν μου Δόμναν Βασιλείου, αφού της χαρίση το χρέος της τα εις το βιβλίον αποδεικνυόμενα επτακόσια φράγκα να της μετρήση και διακόσια φράγκα Ιταλικά, αν ευρίσκεται εν τη ζωή, ει δε εις τους κληρονόμους αυτής.
Εις τους κληρονόμους του αποβιώσαντος αδελφού μου Παναγιώτου Διάκου, αφού τοις χαρίσωσι τα προς εμέ πατρικόν χρέος των εκ φράγκων περίπου τριών χιλιάδων (3) φράγκων Ιταλικών να τοις μετρήση και τριακόσια (300) Ιταλ. Φράγκα. Επίσης και εις τους κληρονόμους του αποβιώσαντος αδελφού μου Αγαπητού Διάκου, τριακόσια (300) Φράγκα Ιταλικά.
Ε) Εις την Φιλόπτωχον Αδελφότητα πεντακόσια φράγκα.
Ζ) Την εν Πειραιεί οικίαν μου εις θέσιν Σχιστό Λεωφόρος Φαλήρου αριθ. 100, δωρίζω εις την Εκκλησίαν Λίνδου η Κοίμησις της Θεοτόκου, ελευθέραν παντός χρέους και υποθήκης, να εισπράττη τα ενοίκια αμέσως μετά τον θάνατόν μου χωρίς όμως να έχη το δικαίωμα η κατά καιρόν Επιτροπή να το πωλήση, παρά να το επισκευάζη και επιδιορθώνη και να το ασφαλίζη εις μίαν καλήν ασφάλειαν δια να υπάρχη εις αιώνα αιώνων.
Η) Την δε άλλη οικίαν μου την ευρισκομένην επίσης εν Πειραιεί, οδός Πραξιτέλους αριθ. 14 αφήνω εις την σύζυγόν μου Ασπασίαν να εισπράττη τα ενοίκια εφ’ όρου ζωής, χωρίς να έχη το δικαίωμα ούτε να τα πωλήση, ούτε να το δωρήση και μετά τον θάνατόν της να το παίρνη το Γηροκομείον Πειραιώς εις μνήμην μου.
- Θ΄.) Τα δέκα (10) ελαιόδενδρα τα ευρισκόμενα εις Λίνδον εις θέσιν άνω και κάτω Βλύχα, δωρίζω εις την σύζυγον του ανεψιού μου Βαγγέλη Σάββα Αγαπητού, το γένος Νικολάου Γιακουμή να με μνημονεύη. 9) Θερμώς παρακαλώ τους κυρίους εκτελεστάς της διαθήκης μου όπως μετά τον θάνατόν μου φροντίσουν περί της ακριβούς και ανελλιπούς εκτελέσεως των εν τη παρούση μυστική διαθήκη μου διαταττόμενα, και εις ένδειξιν έγραψα και υπέγραψα ιδία χειρί εν των τέλει και ενεκάστη σελίδι και επιθυμώ όπως αύτη έχη πλήρες το κύρος και την ισχύν εν παντί τόπω δικαιοσύνης. (Ρόδος τη 10 7/βρίου 1937) Υπ.. Βασίλειος Διάκου.
Ακριβές αντίγραφον εκ του πρωτοτύπου (Εν τη Ι. Μητροπόλει Ρόδου τη 13 Απριλίου 1938.
Ο Γραμματεύς
(Τ.Σ.) Υπογραφή Δυσανάγνωστος
Την ως άνω Διαθήκην, ούσαν σύμφωνον προς του ενταύθα ισχύοντας Νόμους, δημοσιεύομεν σήμερον, και κηρύττομεεν έγκυρον και εκτελεστήν (Εν τη Ι. Μητροπόλει Ρόδου τη 13 Απριλίου 1938).
(Τ.Σ.) Ο Ρόδου Απόστολος
Αριθ. Βιβλ. Ελεγ. 818
Αριθ. Βιβλ. Επι. 3287
Βεβαιούται το γνήσιον της άνω υπογραφής του Μητροπολίτου Ρόδου Κου Αποστόλου, ως και το αυθεντικόν της σφραγίδος της Ι. Μητροπόλεως Ρόδου.
Εν Ρόδω τη 2α Αυγούστου 1938
Ο Πρόξενος
(Τ.Σ.) Θ. Κοντόπουλος
Η ανάπτυξη της Λίνδου
Η Λίνδος, ευτύχησε τη δύσκολη εκείνη εποχή να έχει έναν Άξιο και ανάλογης Παιδείας Ιερωμένο, τον Αρχιμανδρίτη Θεοδόσιο Αναστασιάδη-Τσούκο. Στενός συνεργάτης του Μητροπολίτη Ρόδου Αποστόλου Τρύφωνος, ορίστηκε ως υπεύθυνος λειτουργίας του Κατηχητικού της Λίνδου. Με αθόρυβο και αποτελεσματικό τρόπο πρόσφερε σημαντικές Υπηρεσίες στη Λινδιακή Εκπαίδευση και αναδείχθηκε Ιερωμένος αντάξιος Εκείνων του Γένους των Ελλήνων.
Κατά ευνοϊκή συγκυρία, στο έργο τους, τόσο ο Παπαθεοδόσης στη Λίνδο, όσο και οι λοιποί Κατηχητές, ακούσια διευκολύνονταν και από τον Φασίστα Κυβερνήτη De Vecchi, καθόσον, όπως γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Μητροπολίτης Απόστολος Τρύφωνος, στο αίτημά του για τη λειουργία των Κατηχητικών, ο δικτάτορας του απάντησε:
«...Εν τη εκκλησία σου και με τους Κληρικούς σου ό,τι θέλεις κάνε. Δεν εννοώ, όμως αναμίξεις λαϊκούς...». Το βασικότερο από τα θέματα που αντιμετώπισα από την ανάληψη των προεδρικών μου καθηκόντων από 01.01.1995 έως 31.12.1998 στην κοινότητα Λίνδου, ήταν η δρομολόγηση και τουριστική αναβάθμιση της γενέτειράς μου.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
