Υπό εξέταση οι πολιτικές ταμπέλες

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Αγαπητός Ξάνθης
Αρχιτέκτονας

Οι συνεχόμενες κρίσεις υπόστασης, περιβάλλοντος, οικονομίας και σήμερα υγειονομικής διάστασης αφήνουν ελάχιστα περιθώρια κομματικής προσέγγισης και στείρων επιλογών.

Οι κλασικές διαχωριστικές έννοιες αριστερά και δεξιά έχουν αποχαρακτηριστεί εκ των πραγμάτων απειλούμενες παράλληλα από έναν λαϊκισμό λόγου και πράξεων που θέτει σε κίνδυνο τους θεσμούς της Δημοκρατίας. Εξάλλου η εκτροφή του λαϊκισμού είναι η μάχη που δίνει η ποιότητα της Δημοκρατίας με τον εαυτό της.

Η ανησυχία της συμμετοχής των πολιτών και της γνήσιας έκφρασης αυτών στα τεκταινόμενα με δημιουργικό τρόπο για το κοινό καλό δεν μπορεί να αφήνει περιθώρια για να κρεμιούνται ταμπέλες με φωνές με εθνικιστικά συνθήματα. Οι εμμονές για κυρίαρχες θέσεις από τις αναπτυγμένες και μόνο χώρες δεν μπορούν πλέον να βρουν γόνιμο έδαφος επιβολής γατί τα προβλήματα της υφηλίου έχουν διεθνικά χαρακτηριστικά και μάλιστα θίγουν και τη γενικότερη ανθρώπινη υπόσταση.

• Το μεταναστευτικό δεν μπορεί να λυθεί μονομερώς.
• Η κλιματική αλλαγή.
• Η σημερινή πανδημία.
• Το ενεργειακό ζήτημα.
• Ηθικά θέματα της τεχνητής νοημοσύνης.

Δεν γίνεται να προβάλλει κανείς την πολιτική του ταυτότητα ως εργαλείο επίλυσης των θεμάτων χωρίς να τοποθετείται στο διαμορφούμενο πλέγμα προβλημάτων που δεν γνωρίζουν πλέον χρώματα και σημαίες.
Η «καταραμένη» παγκοσμιοποίηση κατά άλλους έφερε πλούτο σε μερικούς, ευημερία σε πολλούς αλλά και έκτισε και χάσματα σε όσους δεν την παρακολούθησαν μέσα από τις τρομακτικές διαθρωτικές αλλαγές που όφειλαν όμως να γίνουν συγχρονισμένα και ισόρροπα.

Η ποιότητα της δημοκρατίας, η αειφόρος ανάπτυξη, η εδαφική συνοχή, το κράτος δικαίου, η ελευθεροτυπία, η παιδεία, η υγεία, η ισότητα των φύλων, η απασχόληση, η δυνατότητα ψυχαγωγίας, το κατοικείν δεν ανήκουν στη σφαίρα του νεοφιλελευθερισμού ή της αριστερής γραμμής, αλλά τοποθετούνται στον ευρύτερο πολιτικό χώρο της φιλελεύθερης σχολής.
Επίσης, η κλιματική έκρηξη, οι κανόνες στην εκθετική τεχνολογία, οι αξίες του ευ ζην, η ανισότητα, ο φόβος του άγνωστου εχθρού, οι ασύμμετρες απειλές δεν μπορούν να κουβαλούν στίξεις κομματικών υποσημειώσεων.

Όλα οφείλουν να ερμηνεύονται με κανόνες πλανητικής θεωρίας και διεθνικής πολιτικής με πολλαπλές διαστάσεις ισότητας και ισονομίας.
Από αυτή τη σκοπιά η πολιτική ισότητα ξεκινά από την ενεργό πολιτική της πόλης, η οποία επιδιώκει τον πολλαπλασιασμό των δημόσιων χώρων και πραγμάτων και την εξασφάλιση αυξημένης κοινωνικής ανάμειξης1.
Ουσιαστικά μιλάμε για νέες έννοιες που προσδιορίζουν το προοδευτικό ή το συντηρητικό ή ακόμη και το κοινωνικά υπεύθυνο με όρους αλληλεγγύης.
Μιλάμε πλέον για εκείνη τη διάσταση η οποία είναι ενταγμένη στη «βιοπολιτική», στην οποία εξορθολογίζονται τα προβλήματα με όρους κοινωνικού συμφέροντος και όπου το κράτος συνεργάζεται με τον πολίτη σε μια διαρκή διακυβερνησιμότητα με βάση την όλη κοινωνία2.

Αυτός ο πολίτης οφείλει να είναι γεμάτος από πολιτική ειλικρίνειας απέναντι στα σύγχρονα ζητήματα με την αντίληψη ενός ατόμου που ενώνει το τοπικό με το παγκόσμιο, χωρίς υστεροφημίες και κομπλεξισμούς. Να είναι πολίτης που βλέπει διορατικά, που νιώθει το φορτίο της συμμετοχής στις αποφάσεις που τον αφορούν, που μιλάει και δεν χειραγωγείται από τα «παπαγαλάκια». Η κομματική ταξινόμηση που υπήρχε πρέπει να μετατραπεί μια στάση γνώσης και αλτρουισμού, σε μια πολιτική πεποίθησης και συνεκτίμησης για το αειφόρο μέλλον απέναντι στην πολιτική της εικόνας, της εγωπάθειας, της μηχανιστικής αντίληψης.

Οι κομματικές ταμπέλες πέθαναν, ζήτω ο ενεργός πολίτης.

1. Βλ. σχετ. Rosanvallon, P., (2014). «Η κοινωνία των ίσων». Μτφρ. Α. Κιουπκίολης. Αθήνα: Πόλις, σ. 329
2. Βλ. σχετ. Faucault, M., (2020). «Η γέννηση της βιοπολιτικής». Μτφρ.Β. Πατσογιάνης. Αθήνα: ΠΛΕΘΡΟΝ, σ. 301