Μητροπολίτης Ρόδου Κύριλλος: Ο Αναστημένος Χριστός έρχεται ως νικητής της έχθρας και της αντιπαλότητας

Rodiaki NewsRoom

Στο πασχαλινό μήνυμά του, ο μητροπολίτης Ρόδου κ.κ. Κύριλλος, υπογραμμίζει τα εξής:

«Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
«Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται». Λαμπροφόρος και κοσμοχαρμόσυνος ανέτειλε η ημέρα της Αναστάσεως και εμείς, ο Ορθόδοξος λαός, πανηγυρίζουμε εόρτια «εν Εκκλησία μεγάλη» και εξαγγέλουμε τα νικητήρια, εκφράζοντες τη διαχρονική αυτοσυνειδησία της πίστεως. Οι καμπάνες των Ναών μας διακηρύσσουν μέσα στην ανοιξιάτικη νύκτα το γεγονός ότι «ανέστη ο Κύριος όντως». Ο νικηφόρος παιάνας «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας...» αντηχεί στις καρδιές μας και ανεβαίνει χαιρετισμός χαράς, ελπίδας και ειρήνης στα χείλη μας.

Όμως, οι ταραχές και οι πόλεμοι που συγκλονίζουν τη σημερινή ανθρωπότητα, σε όλα τα επίπεδα της ζωής, προκαλούν την οξύμωρη εντύπωση ότι, στην πραγματικότητα, ζούμε μια συνεχόμενη Μεγάλη Παρασκευή. Στα μέσα ενημερώσεως διαρκώς προβάλλονται απάνθρωπα γεγονότα, ανεπανόρθωτες καταστροφές, φόνοι και διάφορα είδη συρροής εγκλημάτων. Σε κοινωνικό επίπεδο, ο κόσμος φαίνεται να χωρίζεται σε διάφορες παρατάξεις που εκφράζουν ακραίες και αντιμαχόμενες απόψεις, ενώ, σε οικογενειακό και προσωπικό επίπεδο, βιώνεται μια ένταση που εκφράζεται με τρόπους που υπονομεύουν την εμπιστοσύνη, την επικοινωνία και την ενότητα μεταξύ των συνανθρώπων.

Όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί την απορία περί της σημασίας του εορτασμού αυτής της λαμπράς πανηγύρεως. Ακούγοντας το χαρμόσυνο μήνυμα της νίκης κατά του θανάτου, της αιώνιας ζωής, της αγάπης και της ειρήνης, διερωτάται κανείς πως μπορεί αυτό το μήνυμα να εισχωρήσει στις καρδιές των ανθρώπων, ώστε να αλλάξει και να γαληνεύσει ο κόσμος. Για να λύσουμε αυτή την απορία, πρέπει πρώτα να ανατρέξουμε στον Σταυρό, και μετά να πορευθούμε, μαζί με τις μυροφόρες γυναίκες, στον Τάφο του Κυρίου.

Η δυσκολία να κατανοήσουμε και να βιώσουμε το μήνυμα της Αναστάσεως σχετίζεται με τον λανθασμένο τρόπο που βιώνουμε τη Σταύρωση. Συνήθως βιώνουμε τη Σταύρωση σαν ένα μελοδραματικό γεγονός, παραμένοντας θεατές μιας τραγωδίας, με τον ίδιο τρόπο που βλέπουμε από απόσταση τα λυπηρά γεγονότα που προβάλλονται καθημερινά στις οθόνες μας. Επιπλέον, ταυτίζουμε τα πάθη του Εσταυρωμένου Ιησού με τις ατομικές μας δυσκολίες, αγνοώντας τη σημασία που έχει η θυσιαστική αγάπη Του και λυτρωτική ενέργειά Του για ολάκερη την κτίση. Έτσι, ο Σταυρός γίνεται το σύμβολο μιας ατομικής προσπάθειας, μιας ιδεολογίας η ενός κινήματος που μάχεται για ένα κοινωνικό «δίκαιο» η μια ατομική δικαίωση που δεν σχετίζεται με τη δικαιοσύνη του Θεού.

Πράγματι, ο Σταυρός είναι το σύμβολο της ταπείνωσης, του πόνου, της μοναξιάς και της αδικίας, αλλά είναι και η έσχατη ένδειξη της δικαιοσύνης του Θεού, μιας δικαιοσύνης που βασίζεται στο έλεός Του, στη θέλησή Του να αποκαταστήσει τον κόσμο στην αρχέγονη κατάστασή του, ώστε όλη η ανθρωπότητα να βιώνει μια ζωντανή σχέση με τον Τριαδικό Θεό. Γι αὐτό, ο Σταυρός είναι και το σημείο της Ανάστασης, της συμφιλίωσης και της ενότητας των πάντων.

Το τραγικό γεγονός της Σταύρωσης είναι ότι ο Χριστός υπέφερε στον Σταυρό επειδή ο κόσμος δεν τον δέχθηκε. Δεν αναγνώρισε τη θεϊκή Του φιλανθρωπία και δεν θέλησε να συμφιλιωθεί και να ενωθεί γύρω από τη δική Του αγάπη. Τότε, το σκοτάδι σκέπασε όλη τη γη. Όταν υποφέρουμε και ζούμε τραγικά γεγονότα, όπως αυτά που ζούμε σήμερα, φανερώνεται η σκοτεινή πραγματικότητα της ανθρωπότητας, ότι ο κόσμος συνεχίζει να εναντιώνεται στην αποκαταστατική δικαιοσύνη του Σταυρού· ότι αρνείται να συμφιλιωθεί και να ενωθεί γύρω από τον Θεό.

Διαρκώς σταυρώνουμε τον Χριστό και προσπαθούμε να θανατώσουμε τη Ζωή του κόσμου, αλλά ο Ζωοδότης δεν μπορεί να περιορίσει και να τερματίσει την αγάπη Του για τον κόσμο. Διαρκώς θυσιάζεται, για να μας φανερώσει την αγάπη Του. Στον Σταυρό, απλώνει τα χέρια Του πλατιά και μας καλεί να Τον συναντήσουμε. Κατεβαίνει στον ατομικό μας Άδη, όπου σκύβει να μας σηκώσει από τον τάφο της κενής μας καθημερινότητας και, μετά, μας ανασταίνει σε μια νέα ζωή, ώστε να ζήσουμε ενωμένοι και πεπληρωμένοι στην αγάπη του Πατρός και στην Αιώνιά Του Βασιλεία.

Το βράδυ της Αναστάσεως, βλέπουμε τις μυροφόρες να πορεύονται μέσα στο σκοτάδι προς τον τάφο του Ιησού για να «συναντήσουν» το νεκρό Του σώμα. Θεωρώντας ότι ο αγαπημένος τους ήταν θύμα μιας τραγικής αδικίας, φέρουν μαζί τους αρώματα για να καλύψουν την ασχήμια του θανάτου και να τιμήσουν το σώμα Του, ώστε να είναι έτοιμο για να παραδοθεί στη φθορά του θανάτου, αλλά η προσπάθειά τους πέφτει στο κενό.

Εκεί, ο Άγγελος τους μηνύει ότι δεν πρέπει να αναζητήσουν τον Κύριο «μετά των νεκρών» με μάταιες τυπολατρικές πράξεις. Ανέστη Χριστός! Πρέπει να τρέξουν για να Τον συναντήσουν, αλλά πρώτα πρέπει να ενωθούν με τους μαθητές Του και να πάνε μαζί σε έναν άλλο τόπο. «Εκεί αυτόν όψεσθε», θα ακούσουν.

Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
Το σκοτάδι των τραγικών γεγονότων που βιώνουμε σήμερα, το διαπερνά το φως της Αναστάσεως. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και η γη, και τα καταχθόνια». Όλη η κτίση αποκαθίσταται εκ νέου. «Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονεν καινά τα πάντα». Το φως του Χριστού φωτίζει το σκοτάδι του κόσμου και δίνει μια άλλη διάσταση στη ζωή. Ο Αναστημένος Χριστός έρχεται ως νικητής της έχθρας και της αντιπαλότητας.

Έρχεται για να μας συναντήσει, ώστε να γίνουμε κοινωνοί της Θείας Φύσεως. Ζητάει να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε· να αφήσουμε πίσω μας τις νεκρές πράξεις, που μόνο θλίψη φέρουν· να Του επιτρέψουμε να μας αναστήσει· να μας χαρίσει την ειρήνη που παρέχει· να μας ντύσει με το φωτεινό ένδυμα της Αναστάσεως· να συμβιώσουμε μαζί Του στην καινή του Βασιλεία. Στη συνέχεια, θα μας αναθέσει τη «διακονία της καταλλαγής», το να αναγγείλουμε το γεγονός της συμφιλίωσης σε όλο τον κόσμο. Τότε, τα γεγονότα του κόσμου τούτου δεν θα δεσπόζουν στην καρδιά μας, αλλά θα δεσπόζει το Φως του Αναστάντος Χριστού.

Χριστός ανέστη, αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω. Ευχόμαστε τούτο το φως, το ανέσπερο φως της Αναστάσεως να λάμψει στις καρδιές μας, να κατακλύσει την οικουμένη και να διαλύσει κάθε σκοτάδι που ταλαιπωρεί τη σύγχρονη ανθρωπότητα. Χρόνια πολλά και ευλογημένα, πλήρη αναστασίμου φωτός και πασχάλιας χαράς.
Άγιον Πάσχα του δισχιλιοστού και εικοστού δευτέρου σωτηρίου έτους
Διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα ευχέτης πάντων ημών.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ».