Δημήτρης Κρεμαστινός, ο «ανθρώπινος γιατρός» μας…

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Αγαπητός Ξάνθης*
Αρχιτέκτονας

Σε μια κατάμεστη αίθουσα παρουσιάστηκε το βιβλίο–αφιέρωμα στη ζωή του Δημήτρη Κρεμαστινού. Ένα πολυεπίπεδο πόνημα του κ. Απόστολου Αποστολίδη που άγγιξε κυρίως τρείς τομείς δράσεις που διέκριναν το εκλιπόντα: την Ιατρική, την Κοινωνία και την Πολιτική.

Στέκομαι με σεβασμό στο πρόσωπο του καθηγητή πρώτα ως έχων την εμπειρία της διάσωσης της ζωής μου τον Ιανουάριο του 2006 από καρδιολογικό νόσημα στο «Αττικό», αλλά κυρίως ως μια οντότητα με πολυσχιδή ενεργητικότητα.
Είναι από το άτομα που έχω γράψει στην ευγενική εφημερίδας σας άλλες τρεις φορές. Στις 5 Ιουνίου του 2011 σχετικά με το βιβλίο του «Μπορούμε να νικήσουμε τις Καρδιοπάθειες», στις 13 Μαΐου του 2018 με τίτλο άρθρου: «Δημήτρης Κρεμαστινός, ο αρχιτέκτονας της καρδιολογίας» σχετικά με ομιλία του για βιβλίο του, και τέλος, στις 14 Ιουλίου 2019 με τίτλο: «Ο Δημήτρης Κρεμαστινός, ο γιατρός της καρδιάς μας» την εποχή που ο ίδιος σκεπτόταν την απόσυρσή του από τον πολιτικό στίβο. Πράγμα που δεν έγινε τελικά εκτιμώντας ότι «δεν θα γίνει ρίψασπις παρά τις δυσκολίες εκλογής στη θέση του βουλευτή στον νόμο Δωδ/σου» (σ. 264).

Βεβαίως ο χρόνος απέδειξε την ωμή πραγματικότητα της διαδικασίας και δεν εξελέγη τελικά στις τελευταίες εκλογές. Και όπως επισημαίνω στο τελευταία μου άρθρο: «Η πικρία της μη εκλογής του στο σημερινό κοινοβούλιο, δεν αποτελεί κριτήριο συρρίκνωσης της πολιτικής εμβέλειας και της μέγιστης αξιοσύνης του».

Αυτή η αξιοσύνη και η πολιτική του εμβέλεια φανήκαν στη σύναξη της παρουσίας του βιβλίου για τη διαδρομή του από φίλους που τον εκτίμησαν αλλά και τον πίστεψα. Μάλιστα στο τόπο που μεγάλωσε, που αφιερώθηκε, που αγωνίστηκε για την ανάπτυξή του, στη Ρόδο. Υπάρχει ειδικό πλούσιο κεφάλαιο για έργα του εκλιπόντος για τον νομό Δωδ/σου (σσ. 220, 236) με ξεχωριστό σταθμό τον Αρχάγγελο, τόπο που λάτρεψε ιδιαίτερα.

Δεν μπορώ να μην αναφέρω την ατόφια εκπρόσωπο αυτού του χωριού, την κυρία Αναστασούλα Πατσάη (σ. 236) που ακόμη και σήμερα θυμάμαι να ραντίζει με το καννί τους/τις προσελθόντες στην κηδεία του αείμνηστου, εκείνο το γκρίζο απόγευμα έξω από τον ναό του Ευαγγελισμού της Ρόδου.

Όλο το βιβλίο είναι γεμάτο από αναφορές, χαρακτηρισμούς, σχέσεις για την πολύμορφη προσωπικότητα του. Δυο πυλώνες κρατώ: Άνθρωπος και Γιατρός, ή και αντίστροφα. Σχετικά αναγράφεται ενδεικτικά: «κάλος γιατρός μονό ένας καλός άνθρωπος μπορεί να γίνει» (σ. 269). Θα προσπαθήσω μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου, που ευχαριστούμε για την προσφορά του, να «σηματοδοτήσω» την ονομασία «ΤΖΙΜΗΣ» (σσ. 235, 283, 287) που τον διέκρινε στη λαϊκή και στη ζεστή σχέση με τους ανθρώπους του.
Τ= Τόπος, Ταξιδευτής, Ταλαντούχος
Ζ= Ζωογόνος, Ζωόφιλος, Ζην
Ι= Ιατρική, Ισότητα, Ιδανικά
Μ= Μάθηση, Μάστορας, Μαχόμενος
Η= Ήπιος
Σ= Συναινετικός, Στοχαστής, Σαμαρείτης.

Αυτό το τόλμημα να παρουσιάσω με δικές λέξεις το «Γιατρό της καρδιάς μας» είναι μια δοκιμασία του λόγου, της πράξης αλλά και της εκτίμησης σε μερικά προσώπου που έχουν γράψει την δικής τους ιστορία στον τόπο μας με χρυσά γράμματα. Το τόλμησα με το ρίσκο της προσωπικής στάσης.

Αναφέρεται ο εκλιπόν στο βιβλίο ως «Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ», (σ. 26) και παρακάτω ότι «οι συμβουλές του σαν γιατρός, σαν οδηγητής και ακαδημαϊκός θα μείνουν στην ΙΣΤΟΡΙΑ της Ιατρικής στον τομέα υγείας» (σ. 245), για να τονίσουν τη διάρκεια των πράξεων αλλά και την άσβεστη μνήμη του.

Αληθές, γατί το επιδίωκε από μικρός να γίνει Ιατρός και αυτό παρουσιάζεται έντονα στην «έκθεση ιδεών» που στα μαθητικά του χρόνια σχετικά συνέταξε (σ. 84) αφιερωμένη στην απόλυτη κοινωνική του ευαισθησία (σ. 57) και στο ενδιαφέρον του για τη νεολαία πρεσβεύοντας έτσι τον πυρσό της δημιουργίας (σ. 11). Τα μεγαλόπνοα σχέδια του πολλά, οι αποκλίνουσες σκέψεις ατελείωτες, άλλες πραγματοποιήθηκαν, άλλες όχι. Αυτό που έμεινε όμως… ως ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στο αναφερόμενο βιβλίο είναι ο Τομέας -Ζ’-, όπου κανείς ανακαλύπτει την αυτοφυή απεικόνιση της υστεροφημίας του ανδρός από τους στενούς φίλους του (σσ. 240-272). Όμως και η υπηρέτηση του λειτουργήματος της Ιατρικής (του) κάτω από τη σκοπιά «των ιπποκρατικών και δογματικών αντιλήψεων» (σσ. 63, 177) τον έκανε γλυκό, φιλοσοφημένο και μετρημένο και πρώτα και πάνω απ’ όλα –ΑΝΘΡΩΠΟ- (σ. 259). Για μένα προσωπικά με καλύπτει η αποστροφή του βιβλίου που αφορά μια ιατρική προτροπή που βρήκε έδαφος στην περιπέτειά μου στο Αττικόν Νοσοκομείο.

«Η Καρδιολογία είναι σε θέση να νικήσει τις καρδιοπάθειες κι ότι το διακηρύσσει αυτό με το τίτλο του το εν λόγω βιβλίο» (σ. 78). Αυτό συνέβη σ’ εμένα και μέσα από τις επιστημονικές θέσεις του βρήκα το νοσηλευτικό μου διέξοδο.

Δυστυχώς, η ύπουλη πανδημία του ιού Covid-19 που τόσο τον ξόρκιζε με την επιστημονική του θέση (σ. 137) τον «άρπαξε» άτσαλα από τη γήινη παρουσία για να τον μεταφέρει στο άλμπουμ των αθάνατων του τόπου μας.
Αλησμόνητος και τον ευχαριστούμε που πέρασε από το διάβα μας.

• Ο Αγαπητός Ξάνθης είναι μεταδικατορικός υπότροφος του πανεπιστημίου Αιγαίου, σε θέματα διεθνών σχέσεων, γεωοικονομίας, περιβάλλοντος και αειφόρου ανάπτυξης των νησιών και μέλος του Εργαστηρίου Μεσογειακής Πολιτικής του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών.