Η ελληνικότητα του Αιγαίου και το ανιστόρητο “Turkaegean”!

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Κώστας Σκανδαλίδης

Αυτή η καταχώρηση του όρου "Turkaegean" μέχρι το 2031 για την προσέλκυση τουριστών στις παραλίες της από την Τουρκία, και η επικύρωσή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εμένα πολύ με πείραξε και με πείσμωσε.

Κι ο λόγος είναι ένας και μοναδικός. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν να παραχαράσσει, όχι μόνον διεθνείς συνθήκες αλλά και αυτή την ίδια την ιστορία του Αιγαίου, χιλιάδων ετών.

Το Αιγαίο, μπορεί να το ορέχτηκαν πολλοί και διάφοροι, αλλά είναι και παραμένει ελληνικό και μόνον ελληνικό. Και το διακηρύσσουν τόσο οι φιλολογικές πηγές, όσο και η αρχαιολογική σκαπάνη ακόμη και στις ακατοίκητες νησίδες και βραχονησίδες με χιλιάδες επιγραφές και άλλα ανασκαφικά ευρήματα που αποδεικνύουν την ελληνικότητα και μόνον του Αρχιπέλαγου.

Θέλοντας να καταθέσω και τη δική μου ταπεινή άποψη, πήρα την πένα μου και προσπάθησα μέσα από τον αφαιρετικό λόγο της ποίησης να συμπυκνώσω όλη την ιστορία του Αιγαίου, στις αράδες του πονήματός μου. Ήταν στις αρχές της νέας, τότε χιλιετίας, περίπου το 2000 ή ίσως και λίγο μετά. Σαν το ολοκλήρωσα, το παρέδωσα στον δάσκαλό μου -πού αλλού;- τον Φώτη Βαρέλη για να πάρω τη γνώμη του. Κι εκείνος μου είπε λόγια γλυκά που με έκαναν να αναθαρρήσω και να το συμπεριλάβω αργότερα, το 2004, στην πρώτη μου ποιητική συλλογή, με τον γενικό τίτλο «Χωρίς πυξίδα».

Τα λόγια του παραμένουν εκεί, καρφωμένα στον μυαλό και την καρδιά μου:

-Βρε συ, πολύ μ’ αρέσει! Κατάφερες να περάσεις όλη την ιστορία του Αιγαίου μέσα από τους στίχους σου. Μπράβο σου.
Έτσι, το 2005, έστειλα το ποίημά μου σ’ ένα διαγωνισμό της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος (Ο.Τ.Ο.Ε.), βραβεύθηκε και συμπεριλήφθηκε στον τόμο των βραβευμένων κειμένων (πεζών και ποιητικών) υπό τον τίτλο «ΚΕΙΜΕΝΑ 2005 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΖΑ», ΟΤΟΕ, εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 2007.

Σήμερα, με την «επιχείρηση» και πάλι της παραχάραξης της ιστορίας του Αιγαίου, αυτής της ίδιας της ελληνικότητας του Αρχιπέλαγου, την οποία ανέλαβε εργολαβικά η καλή μας γειτόνισσα, πολύ θα ήθελα να διαβαστεί και πάλι το ποίημα αυτό, στο οποίο με τη συντομία του ποιητικού λόγου προσπαθώ να περάσω μέσα από τις αράδες του την αδιαμφισβήτητη ελληνικότητα, που κανείς, μα κανείς, δεν νομιμοποιείται να τη διαστρεβλώνει και να την παραχαράσσει.

Επιτέλους, ας προβάλλουμε, συνεχώς και αδιαλείπτως, την ίδια την ιστορία μας. Η ιστορία είναι με το μέρος μας. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και κανέναν. Εμείς οι κατοικούντες, χρόνους αναρίθμητους, στα ασπρογάλανα κύματα του Αιγαίου, δεν είμαστε ούτε έποικοι, ούτε άποικοι, ούτε καταληψίες, ούτε πειρατές που το κούρσευαν και ξώμειναν στην περιοχή. Είμαστε Έλληνες από τα γεννοφάσκια μας και βάλε. Είμαστε οι πρωτοκατοικήσαντες και οι νυν και αιέν κατοικούντες στα ασπρογάλανα κύματα του Αιγαίου.

Άσμα Αιγαίου
«Και τὰ μεγάλα κύματα,
αἶγες ἐν τῇ συνηθεῖᾳ λέγομεν...
Καὶ τὸ φοβερότερον πέλαγος
Αἰγαῖον λέγεται...»
(Ἀρτεμίδωρος, Ὀνειροκρ. 2,12)

Ι
Μάρτυς μου και Θεός μου
το Αιγαίο
Το Αρχιπέλαγος
Το Αγιοπέλαγος
Η πανάρχαια μήτρα των νησιών
και των βραχονησίδων
Η κολυμβήθρα των ιερών
και των ανθρώπων του μόχθου
Η γεννήτρα των ανέμων
των πελαγινών
Η ταξιδεύτρα του Οδυσσέα
και των ψαράδων
των μαυριδερών
και των ξερακιανών
Η θάλασσα των Ελλήνων
Η θάλασσα των λαών
Η θάλασσα της Ειρήνης
Το λίκνο των πολιτισμών
με τ’ αναρίθμητα νησιά
των ωραίων ανδρών
και των όμορφων γυναικών
των αρχοντικών
και των αρχαίων θεών
και των ιερών
των αφιερωμένων
στους αγίους
τους ριζωμένους των βράχων
Το πέλαγος των δελφινιών
και της φώκιας της μικρής
και των σφουγγαριών
και των πουλιών
και των μύθων
και των φιλοσόφων
και των δημιουργών
και των ταπεινών ποιητών
Το Αρχιπέλαγος των δρόμων
των θαλασσινών
της Οδησσού και του Βοσπόρου
της Θράκης και της Κρήτης
και της Αιγύπτου
και της Παλαιστίνης
και της Φοινίκης
και της Κύπρου
και της Μάλτας
και της Ρόδου
και των άλλων νησιών
των Δωρικών
και της γης της Ιωνίας.

ΙΙ
Μάρτυς μου και Θεός μου
το Αιγαίο
Ο μικρόκοσμος της θαλασσινής μοναξιάς
Η πολιτεία η διάσπαρτη
στην επιφάνεια την υγρή,
η Υετούσα, η Μαρθακούσα,
η Τευτλούσα, η Τραγούσα,
η Ευλιμενία του Πλίνιου,
η Ρώγη, η Πηγανούσα,
η Φαρμακούσα, η Κίναρος,
η Λέβιθα, η Τέλενδος,
η Σειρήνα,
η Αντελέουσα,
η Περγούσα.
Πύργοι και τείχη πελασγικά
Και κτίσματα αρχαία θολωτά
Και βυζαντινές παρουσίες
Και ψηφίδες προγόνων
παλμοί τεκτονικοί,
πανιά φουσκωτά
άγκυρες στους βυθούς
πεύκα στις θάλασσες
σπίτια στο φως
πέτρες λευκές
γεωμετρικοί αμφορείς
στην αρμονία των αιώνων
Και νυν και Αεί.

Χαίρε Λητώ και Απόλλωνα Χαίρε
Χαίρε Άρτεμις Εφεσία
και Δήμητρα
και Αθηνά
και σεις μυστήρια των Καβείρων
και του Βάκχου
και του Ορφέα
Χαίρε Δήλος, η πλέουσα
στο Αρχιπέλαγος.

ΙΙΙ
Μάρτυς μου και Θεός μου το Αγιοπέλαγος
των αγαλμάτων και των γλυπτών
των αγγείων και των επιγραφών
των κτερισμάτων
και των χρυσών στεφανιών
και των κότινων των αθλητών
και των αρχαίων ιπποδάμειων οδών
των αρχαίων πόλεων
και των αρχαίων τειχών
των αρχιτεκτόνων
των ρητόρων
των ιστορικών
των ποιητών και των φιλοσόφων
των ναυπηγών
των αστρονόμων και των ιατρών.
Γη και νερό της επαγγελίας
των μύθων πηγή
Αρχιπέλαγος του Αιγαίου
των βράχων και
των βραχονησίδων
των κρίνων
των υακίνθων
των ασφοδίλων
της αλόης
των αθανάτων
των κυπαρισσιών
της ρίγανης
του θυμαριού
και των μελισσών.

IV
Μάρτυς μου και Θεός μου
το Αιγαίο
Η εικόνα μου και η γλώσσα μου
Οι αναλλοίωτες και οι ανέπαφες
στους αιώνες των αιώνων
και με Φοίνικες
και με Κάρες
και με Πελασγούς
και με Αχαιούς
και με Λύκιους
και με Μινώους
και με Μινύες
και με Πέρσες
και με Ρωμαίους
και με Σαρακηνούς
και με Μπαρμπερίνους
και με Γενοβέζους
και με πειρατές
Τουνεζιάνους,
Αλγερινούς,
Μαροκινούς,
Τούρκους, Γάλλους, Ιταλούς,
Ισπανούς και Σκλαβούνους.

Μάρτυς μου και θεός μου
το Αιγαίο
Το Αρχιπέλαγος
Το Αγιοπέλαγος
Η πανάρχαια μήτρα των νησιών
Το πέλαγος της θαλασσινής
μοναξιάς
Το Αρχιπέλαγος των Ανθρώπων.