Κλιματική κρίση ή αλλαγή;

Rodiaki NewsRoom

Του Θανάση Καραναστάση

Δεν ξέρω ποια είναι η διαφορά μεταξύ κλιματικής κρίσης και κλιματικής αλλαγής. Δεν μας το έχει εξηγήσει κανείς ως τώρα, αλλά αυτό δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.

Με ενδιαφέρει όμως το γεγονός, ότι κάθε χρόνο, αυτή την περίοδο, αρχίζουν τα μοιρολόγια.
Όλα τα κακά του κόσμου αποδίδονται στην κλιματική αλλαγή. Ακόμη και η... κουτσή Μαρία έχει άποψη, επ’ αυτού ωσάν να επίκειται η συντέλεια του κόσμου!

Οι ειδικοί επιστήμονες μελετούν το θέμα αυτό και καλά κάνουν. Οι προειδοποιήσεις τους αποσκοπούν, νομίζω, στο να περιοριστιούν οι βλαπτικές για την ατμόσφαιρα και το φυσικό περιβάλλον δραστηριότητες του ανθρώπινου παράγοντα.

Άλλο είναι αυτό και άλλο το να αποδίδεται κάθε φυσικό φαινόμενο σε έντονη μορφή στην κλιματική αλλαγή.
Οι καύσωνες για παράδειγμα μας είναι γνωστοί από τα πανάρχαια χρόνια και εμφανίζονται πάντα στην καρδιά του καλοκαιριού. Συνακόλουθα, την ίδια περίοδο εκδηλώνονται και οι μεγάλες δασοπυρκαγιές.

Ο καθηγητής Νίκος Μάργαρης, για όσους τον θυμούνται, έλεγε και ξανάλεγε, ότι οι περισσότερες δασοπυρκαγιές συμβαίνουν σε περιοχές με ξηροθερμικό κλίμα, όπως αυτό της Ελλάδας.
Ταυτόχρονα όμως στηλίτευε την έλλειψη πολιτικής πρόληψης από την μεριά του κράτους, αλλά και την μεριά των πολιτών που ευθύνονταν ή προκαλούσαν την εκδήλωση των πυρκαγιών.

Με καμμένα δάση, με μπαζωμένα ρέματα, με τσιμεντοστρώσεις παντού, φυσικά επακόλουθα είναι οι πλημμύρες που κάθε τόσο πνίγουν διάφορες περιοχές.
Όλα αυτά τα αφήνουμε στην άκρη φορτώνοντάς τα στην κλιματική αλλαγή...

Ανέκαθεν υπήρχαν καύσωνες, φωτιές, πλημμύρες, λιμοί, πανδημίες και διάφορα άλλα. Αρκεί να προστρέξει κάποιος στις ιστορικές πηγές για να αντλήσει τις σχετικές πληροφορίες.
Για να δούμε και κάποια φαινόμενα που τα ζούμε κάθε χρόνο σχεδόν:
Οι τυφώνες στην Καραϊβική για παράδειγμα, προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή ή υπήρχαν ανέκαθεν;

Οι ανεμοστρόβιλοι στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ υπήρχαν πάντα ή εμφανίστηκαν στις μέρες μας ξαφνικά;
Το ίδιο και οι μουσώνες στην Ινδία. Και οι περίοδοι ξηρασίας υπήρχαν πάντα. Το ζήσαμε κι εδώ στη Ρόδο τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, ή το έχουμε ξεχάσει;

Βέβαια, η ξηρασία που βιώνει αυτό τον καιρό η κεντρική Ευρώπη είναι ασυνήθιστα ακραία. Αλλά και στο παρελθόν υπήρξαν εποχές ξηρασίας, πάντως όχι της ίδιας έντασης όπως η σημερινή.
Αν θυμάμαι καλά, το 1973 και το 1991 είχαν στερέψει πάλι τα ποτάμια και οι λίμνες στη Γερμανία και σε άλλες χώρες. Και αυτό που δεν μπορώ να εξηγήσω, είναι το πόσο γρήγορα εξατμίζονταιι τα επιφανειακά νερά, όταν για ένα μήνα υπάρχει ανομβρία σ’ αυτές τις χώρες.

Ευτυχώς σ’ εμάς, με τη μεγάλη περίοδο της ηλιοφάνειας, δεν συμβαίνει αυτό.
Ο Ρήνος, ο «πατέρας Ρήνος» όπως τον αποκαλούν οι Γερμανοί, κοντεύει ν’ αδειάσει παντελώς. Κι αυτό δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, αλλά και των γειτονικών μ’ αυτήν χωρών. Ο ένατος σε μήκος ποταμός της Ευρώπης, είναι ο παγκοσμίως πρώτος σε ναυσιοπλοΐα.

Χιλιάδες σκάφη, εμπορικά, φορτηγίδες, κρουαζιερόπλοια χρησιμοποιούν καθημερινά αυτόν τον υδάτινο δρόμο και τους παραπόταμούς του.
Τεράστιοι όγκοι εμπορευμάτων διακινούνται μέσω του Ρήνου προς διάφορους προορισμούς. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα όταν στερεύει αυτός ο συγκεκριμένος ποταμός. Αν σ’ αυτή την περίπτωση φταίει η κλιματική αλλαγή, δεν το ξέρω. Θα μας το πουν οι επιστήμονες, όχι οι αυτοχρισθέντες «οικολόγοι».

Υ.Γ.
1) Στη Λίνδο μια αυγουστιάτικη μέρα, το 1973, το θερμόμετρο έδειξε 51 βαθμούς! Το είδαν, δεν μου το είπαν. Εάν εμφανιστεί κάποια στιγμή ξανά μια τόσο υψηλή θερμοκρασία, θα οφείλεται στην κλιματική αλλαγή ή θα είναι απλώς μια ένδειξη της κλιματικής περιοδικότητας;

2) Στη θαλάσσια περιοχή της Λίνδου επίσης, πριν από μερικά χρόνια, μετρήθηκε θερμοκρασία 29 βαθμών! Έχει σχέση αυτό με την υπερθέρμανση των θαλασσών ή είναι καθαρά τοπικό φαινόμενο; Δεν ξέρω, αλλά δικαιούμαι να ψάχνω απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτω.