Ροδιακά: Για πόσο ακόμα θα θρηνούμε νεκρούς και τραυματίες εδώ στη Ρόδο;

Μιχάλης Μαστής

29 οι νεκροί και 935 οι τραυματίες στην άσφαλτο των νησιών μας! Ένας μακάβριος και ανατριχιαστικός πρωταθλητισμός που αντιστοιχεί μόνο σε εμπόλεμες ζώνες. Και στους δρόμους μας... δυστυχώς!

Από μόνοι τους οι δύο αυτοί αριθμοί για το 2022, θα έπρεπε να είχαν προκαλέσει κανονικά γενικό ξεσηκωμό:

Όλων εκείνων που μας εκπροσωπούν, σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο. Και των άλλων, που ορίζονται από το κράτος ως επικεφαλής σε υπηρεσίες και φορείς, έτσι ώστε να «φρενάρουν» αυτόν τον παραλογισμό.

Έναν παραλογισμό διαχρονικό, που δυστυχώς, δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Έχει όμως πολύ πόνο. Και κατά δεύτερο λόγο και τεράστια κόστη στο ίδιο το κράτος, από τη νοσηλεία των τραυματιών, από τη μεταφορά τους με το ΕΚΑΒ και τις δεκάδες αεροδιακομιδές που γίνονται από τα νησιά προς το κέντρο, τις εργατοώρες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, που θα μπορούσαν να αφιερωθούν στη νοσηλεία και την περίθαλψη άλλων περιστατικών στα νοσοκομεία μας.

Για μέτρα ακούμε τρεις δεκαετίες τώρα εδώ στη Ρόδο (γιατί η έξαρση και ο παραλογισμός των τροχαίων χρονολογείται τόσο δυστυχώς) και μέτρα δεν βλέπουμε.

Σε αντίθεση με τα ασθενοφόρα και τους διασώστες πυροσβέστες που βλέπουμε να συνδράμουν σε τροχαία ατυχήματα σχεδόν καθημερινά!

Τι άλλο περιμένουμε άραγε;

Μονόδρομος πλέον σε πρώτη φάση η ενίσχυση του Τμήματος Τροχαίας Ρόδου, με προσωπικό και στελέχη. Τα στοιχεία των θανάτων και των τραυματιών το ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ, ως επιτακτική ανάγκη. Για να ελέγχουν αυτούς που δεν ελέγχονται. Αλλά και τους άλλους που οδηγούν σαν να βρίσκονται σε πίστα του Μόντε Κάρλο. Τους άκρως επικίνδυνους που συμπεριφέρονται σαν τρομοκράτες της ασφάλτου, ζωσμένοι στις λαμαρίνες τους.

Ο θάνατος θερίζει. Διαλύει οικογένειες και κλείνει σπίτια.

Και ο πόνος είναι αβάσταχτος για εκατοντάδες οικογένειες κάθε χρόνο! Για πόσο ακόμα θα κλείνουμε τα μάτια και μοιρολατρικά θα δεχόμαστε ότι «έτσι είναι» κι «έτσι γίνεται»;