Ελληνισμός και ελληνάρες

Η συζήτηση ήταν πιο καυτή από τον ήλιο και δεν μπορούσα να απεγκλωβιστώ από την καρέκλα μου.

Ήμουν τις προάλλες με παρέα σε μια παραλία. Δεν έκανα μπάνιο. Η συζήτηση ήταν πιο καυτή από τον ήλιο και δεν μπορούσα να απεγκλωβιστώ από την καρέκλα μου. Ο ένας της παρέας ήταν ξεναγός μουρλαμένος με τη δουλειά του, 68 χρόνων, ο οποίος έφερε το θέμα;- το έφερα;- δεν καλοθυμάμαι, στο δάχτυλο της Αφροδίτης της Μήλου. «Είναι αισχροί, έλεγε, οι Γερμανοί. Έρχονται για ξενάγηση και όταν τους δοθεί η ευκαιρία πετάνε και τη σπόντα τους για το Focus». «Και τι σε πειράζει, βρε Φάνη;», τον ρώτησα. «Η σπόντα ή το δάχτυλο;». «Είναι ασεβείς, δεν έχουν το δικαίωμα να μας χλευάζουν» απάντησε… Όλοι στην παρέα συμφώνησαν μαζί του. Και από κει ξεκίνησε το καυτό του θέματος. «Είναι απλώς βλάκες, χωρίς αίσθηση του χιούμορ. Έχουν και ένα στόχο να εξευτελίσουν τον ελληνισμό- όχι τον Έλληνα, αυτός τα καταφέρνει περίφημα και μόνος του. Γιατί θα έπρεπε να με πειράξει τόσο και να γίνει τέτοιο θέμα η Αφροδίτη με το δάχτυλο σε προέκταση ή το χέρι του επαίτη; Ο καθένας μπορεί να λέει και να κάνει ό,τι θέλει, κυρίως δε, όταν δεν θα πληρώσει για τις μπούρδες που λέει, αποδεσμεύεται ευκολότερα και η βλακεία του. Οι Γερμανοί πέταξαν ένα δόλωμα και οι Έλληνες ‘τσίμπησαν’. Αυτό είναι όλο. Αν νιώθουμε πραγματικά θιγμένοι, ας αποφασίσουμε να μη δεχτούμε κόσμο στην Ελλάδα από τη Γερμανία. Ας τους τιμωρήσουμε για το λάθος τους. Ας τους κάνουμε να πληρώσουν. Ειδάλλως, όλα τα άλλα είναι προς εντυπωσιασμό και επιφανειακή ευθιξία» είπα, κανείς δεν συμφώνησε μαζί μου κι έμεινα να σκέφτομαι για πολλοστή φορά: ποιος είναι πιο βλάκας, ο βλάκας ή ο κουτοπόνηρος που δεν σκέπτεται τι λέει και τι κάνει ή εκείνος που απαντά στον βλάκα ή κουτοπόνηρο που δεν σκέπτεται τι λέει και τι κάνει. Δηλαδή, παίζει το παιχνίδι του σπαταλώντας χρόνο και σκέψη. Δηλαδή, ματαιοπονεί. Η Αφροδίτη της Μήλου είναι αποτέλεσμα μιας σπουδαίας εποχής και δεν μπαίνει ούτε σε διαπραγμάτευση, ούτε σε αμφισβήτηση. ʼντεξε στο χρόνο και κέρδισε εσαεί την αθανασία της. Όσον αφορά στους Έλληνες, ναι φοβόμαστε να μη μας προσβάλλουν και μας υποτιμήσουν, γιατί κρυφτήκαμε πίσω από τον ελληνισμό που ελάχιστοι εξ ημών διαθέτουμε. Γνωρίζουμε την ανεπάρκειά μας και αυτό μας προσβάλλει ακόμα περισσότερο, γιατί ο έλληνας έχει και φιλότιμο. Το δυστύχημα είναι ότι στην πορεία το φιλότιμό μας κάπου το παρκάραμε για να κάνουμε τις λαμογιές μας. Ας θυμηθεί, λοιπόν, ο καθένας μας πού το άφησε και, αν ακόμα τα κλειδιά του δικού μας ‘οχήματος’ δεν έχουν σκουριάσει, ας το ξαναθέσουμε σε λειτουργία. Και ας ξεκαθαρίσουμε επιτέλους, άλλο ελληνισμός και άλλο Έλληνας. Ο ελληνισμός μπορεί να ξεπηδήσει από κει που δεν το περιμένεις. Ο ελληνισμός είναι αδιαπραγμάτευτη αξία και έχει αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, ο Έλληνας ούτε ταξινομείται, ούτε και κατατάσσεται. Κυρίως, όταν έχει ξεχάσει τι σημαίνουν και ποιες αξίες διατυμπανίζουν η Ακρόπολη της Λίνδου, ο Παρθενώνας, οι Δελφοί, η Επίδαυρος, το Ηρώδειο, η Αφροδίτη της Μήλου και ο Ερμής του Πραξιτέλη. Ο ευφυής δεν κάνει αστεία με την αλήθεια γιατί είναι μία και μοναδική και τη σέβεται, ο βλάκας κάνει αστεία με όλες τις αληθοφανείς εκδοχές της αλήθειας και νιώθει και περήφανος για την βλακεία του. * Της Τζίνας Δαβιλά (πηγή: www.protagon.gr)