Γιάννης Παρασκευάς: Εγκλήματα χωρίς τιμωρία

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Γιάννης Παρασκευάς

Θα πλήξετε και θα εκνευρισθείτε, ούτε το ύφος ούτε το περιεχόμενο αυτού που ακολουθεί, έχουν την όποια σχέση με το ντοστογεφσκικό αριστούργημα.

Ένα είναι το μόνο βέβαιο, τα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί, οι εγκληματίες, ανήκουν στις κατηγορίες των γνωστών αγνώστων ή στην κατηγορία των «φίλων του φίλου μου».

Υπάρχει μάλλον και κάτι κοινό, με το γνωστό ψυχόδραμα, το ψυχολογικό σασπένς, ταλαιπωρούνται οι υπεύθυνοι της εννόμου τάξεως, τους βασανίζουν ψυχολογικά προβλήματα, από τη μια το καθήκον, από την άλλη εκείνο το περίεργο συναίσθημα, που τους σπρώχνει και τους υπενθυμίζει, πως «ο φίλος τον φίλο», εύκολο σου φαντάζει να «κρεμάσεις», τον φίλο και τον κολλητό σου;

Κουβάρι μπερδεμένο, σκούζουν και φωνάζουν πολλοί, για το έγκλημα με τις παραλίες του νησιού και μάλιστα τις λεγόμενες τουριστικές.

Ποιος Μέγας Αλέξανδρος, να κόψει το κουβάρι. Ως Δημόσιο Αγαθό οι τουριστικές παραλίες (έχουν και ψαχνό) και λόγω του λίπους, οι εγκάθετοι της Εταιρείας ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΑΕ στη Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ και των θυγατρικών του, αποφάσισαν ότι αυτοί είναι ιδιοκτήτες και όρισαν τον δήμο, διαχειριστή άνομων συμφερόντων.

Να βάλω το χέρι στη φωτιά, δεν θέλω να το πιστέψω, ότι οι καλύτερες παραλίες έχουν από κάποιους καταληφθεί, πριν από κάθε δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος. Ότι έχουν γίνει εργασίες, έχουν γίνει, λένε οι κακές γλώσσες και καταγγελίες, αλλά οι κατέχοντες, καλά κρατούν.

Γιατί τόση, οσφυοκαμψία; Τι έχει να κερδίσει ο δήμος, με τη συναίνεσή του σε αυτό, το άνομο και αμαρτωλό καθεστώς, που δημιουργούν οι έξ Αθηνών υποτακτικοί των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων και των συμφερόντων της Α.Ε.;

Χρόνια βιώνουμε, αυτό το πλιάτσικο του Κράτους των Αθηνών, εις βάρος των νησιών μας και ειδικά της ΡΟΔΟΥ.

Οι μεγάλες αλλοιώσεις και καταστροφές ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΔΟΜΗΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ στο νησί μας, ήταν αποτελέσματα διάφορων κυβερνητικών αποφάσεων και πάντα, με την αιτιολογία της ανάπτυξης και της προόδου.

Αρνούμαι να δεχτώ και να καταλάβω, γιατί τόσα χρόνια δε δίνονται οι παραλίες στους δήμους, τι φοβούνται οι παράνομοι «παρακρατητές», μη τυχόν κάποιος παλαβός δήμαρχος, οικειοποιηθεί τις παραλίες και τις διεκδικήσει για τον εαυτό του;

Τα διάφορα σοφίσματα που ακολουθούν τη διαχείριση της ακίνητης Δημόσιας περιουσίας απο το ΤΑΙΠΕΔ, δεν έχουν ούτε ηθικό ούτε νομικό έρεισμα, κυβερνήσεις που να το πιστεύουν δεν είχαμε.

Όσα αρνητικά, μετά από κυβερνητικές αποφάσεις, εφαρμόζονται στα νησιά μας και ειδικά στη Ρόδο, με το πέρασμα των χρόνων, αφήνουν το δικό τους στίγμα, το δικό τους αποτύπωμα, στις πλάτες αυτών, που τοπικά είχαν την ευθύνη.

Πόσοι άραγε από εμάς ξέρουμε επακριβώς, «πόσα χιλιόμετρα παραλιών έχει το νησί μας» και πόσες από αυτές μπορούμε να απολαύσουμε;

Μια με το ένα, μια με το άλλο, όλο το παραλιακό μέτωπο ιδιωτικοποιήθηκε, κατά πάσαν πιθανότητα, παράτυπα, αν όχι παράνομα, πάντα στο όνομα της προόδου και της ανάπτυξης.

Δεν αρνήθηκα ποτέ και δεν αρνούμαι, την ορθολογική αξιοποίηση και των παραλιών και των αρχαιολογικών χώρων.

«Άλλο η ορθολογική και ενδεδειγμένη αξιοποίηση και άλλο ο βανδαλισμός και η καταστροφή».

Θα αναφέρω ένα παλιό μυστικό, από το 1983 (ειρήσθω εν παρόδω, τότε ήμουν πρόεδρος του ΛιμενικουΤαμείου) ξεκίνησε η προσπάθεια κατασκευής μαρίνας στο νησί μας.

Πέρασαν σαράντα χρόνια από τότε, κατασκευάστηκε η μαρίνα, ίσως σε μια θέση όχι και την πλέον κατάλληλη, (η πρώτη επιλογή στον κόλπο των γυμνιστών, τορπιλήστηκε, από άνομα συμφέροντα) αλλά ακόμα μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει, οι ενοικιαστές-διαχειριστές της, να τη λειτουργήσουν και να αποδίδει αυτά που θα έπρεπε.

Οι τελευταίοι, έχουν περάσει αρκετοί ως ενοικιαστές-διαχειριστές, μάλλον δεν ήλθαν και καμιά διάθεση δεν έχουν, να επενδύσουν για τη λειτουργία της μαρίνας και πρώτο μέλημά τους, ήταν η ενεργοποίηση μιας κατάπτυστης πρότασης, καταστροφής του εναπομείναντος παραλιακού μετώπου της πόλης, με την οικοδόμηση του περιβάλλοντος χώρου της μαρίνας.

Κτίζεται σχεδόν όλος ο χώρος, αυτός που τώρα είναι διαμορφωμένος σαν πάρκο, με τις ελιές και τα μονοπάτια, και το σχέδιό τους προβλέπει την κατασκευή μονοκατοικιών και πολυκατοικιών.

Στόχος των σημερινών διαχειριστών είναι αυτή η εκμετάλλευση, μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα και αφού οικονομήσουν όσα οικονομήσουν, θα μας μας πουν «αντίο» και θα πάνε σε άλλη γη, σε άλλα μέρη.

Αυτοί, τοπικοί μας άρχοντες όλων των επιπέδων και βαθμίδων -τους επενδυτές εννοώ- τη δουλειά τους κάνουν, επενδύουν κάποια λεφτά για να κερδίσουν. Εμείς τι θα κερδίσουμε, το κλείσιμο και την ιδιωτικοποίηση μιας ακόμα παραλίας της πόλης;

Υπάρχουν, λένε οι κακές γλώσσες, νομιμοποιητικές αποφάσεις συλλογικών οργάνων. Αν ισχύει, άξιος ο μισθός των συμφωνούντων, αν δεν ισχύει, ας αναμένουμε αντιδράσεις.

Έχει άραγες ανάγκη η πόλη από δέκα βίλες παραπάνω και κάποια διαμερίσματα;

Ας γινει κατανοητό, το παραλιακό μέτωπο της νέας μαρίνας, έχει όλες τις προϋποθέσεις, να γίνει ένα δεύτερο εμπορικό κέντρο με συγκεκριμένες στοχεύσεις.

Είναι ευκαιρία να αξιοποιηθεί η όλη περιοχή, με ανακαινίσεις των κτηρίων που μέρα με τη μέρα καταστρέφονται και γίνονται κουφάρια, με τη σύνταξη ειδικού κτηριοδομικού κανονισμού, να δοθεί στην περιοχή το δικό της χρώμα, εναρμονισμένο με τα χαρακτηριστικά της Πόλης.

Για το έγκλημα της ΔΕΗ θα αναφερθώ προσεχώς.