Ν. Φραζής: Κάτι ψήνεται στα ελληνοτουρκικά μετά τις εκλογές πίσω από κλειστές πόρτες σε βάρος των νησιών μας;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o Nίκος Φραζής
υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στα Δωδεκάνησα

Το τελευταίο διάστημα, και ειδικά μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία προσπαθούν να μας πείσουν πως το κλίμα στα ελληνοτουρκικά άλλαξε, πως τώρα υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την επίλυση των ελληνοτουρκικών «διαφορών». Προσπαθούν να μας πείσουν πως τώρα είναι η ώρα να διασφαλιστεί η ειρήνη.

Αυτά τα ακούμε και από τις δύο μεριές του Αιγαίου τόσο από την ελληνική κυβέρνηση όσο και από την τουρκική.
Ξαφνικά περάσαμε από τις απειλές και τις καθημερινές παραβιάσεις των εναέριων και θαλάσσιων συνόρων της χώρας μας με αερομαχίες και άλλα επεισόδια, σε ύμνους για την συνεργασία και τις καλές σχέσεις των δύο χωρών.

Ξαφνικά, από το θα έρθουμε μια νύχτα, θα πλήξουμε την Αθήνα με πύραυλο TYFUN, το «Μητσοτάκης YOK» και πολλά ακόμα που έλεγε καθημερινά ο τούρκος πρόεδρος, φτάσαμε στις αγκαλιές Δένδια – Τσαβούσογλου.

Αντίστοιχα έχει αλλάξει και η ρητορική της ελληνικής κυβέρνησης που τα στελέχη της καθημερινά τονίζουν πως τώρα είναι η ώρα να βρεθεί λύση στα ελληνοτουρκικά, μετά τις εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία.

Σε αυτή την κατεύθυνση ομονοούν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ όπως φυσικά σε όλα τα στρατηγικά ζητήματα. Για αυτό τον λόγο ειδικά για τα ελληνοτουρκικά αυτή την περίοδο ενώ έχουμε εξελίξεις, δεν ακούγεται κιχ από τα κόμματα του συστήματος.

Τι συμβαίνει όμως πραγματικά και τι κρύβεται πίσω από τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα»; Το επιχείρημα πως ο σεισμός στην Τουρκία άλλαξε την ατζέντα πραγματικά δεν το πιστεύουν ούτε μικρά παιδιά.

Η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού στον τουρκικό λαό δεν έχει καμία σχέση με τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται πίσω από κλειστές πόρτες από τις κυβερνήσεις, τις ΗΠΑ το ΝΑΤΟ και άλλους παίκτες. Δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική φιλία των δύο λαών που εκφράζεται σε κάθε δύσκολη στιγμή.

Οι διεργασίες για επίτευξη συμβιβασμού στα ελληνοτουρκικά, δεν ξεκίνησαν με το σεισμό στην Τουρκία, αλλά πολύ νωρίτερα. Αυτές οι διεργασίες μάλιστα επιταχύνθηκαν με την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.

Απλά σήμερα προσπαθούν οι κυβερνήσεις να εκμεταλλευθούν την εκδήλωση της φιλία και την αλληλεγγύη των δυο λαών λόγω του σεισμού. Πρακτικά επιχειρούν να πιαστούν από το momentum, για να προωθήσουν αυτό που ήταν προαποφασισμένο.

Δηλαδή να επιταχυνθεί η επίτευξη συμβιβασμού στα ελληνοτουρκικά. Ποιοι όμως πιέζουν και γιατί να επιτευχθεί άμεσα συμβιβασμός Ελλάδας –Τουρκίας; Σήμερα βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών έχουν περάσει σε άλλη πίστα.

Γίνεται μια μάχη σε όλο τον κόσμο για το αν θα είναι νέα υπερδύναμη η Κίνα ή αν θα παραμείνουν οι ΗΠΑ στην θέση τους. Σε αυτή την διαμάχη ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μεγάλα στρατόπεδα στο δυτικό (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ ,ΕΕ κ.α.) και στο υπό διαμόρφωση ευαρασιατικό (Κίνα, Ρωσία κ.α.).

Σε αυτή την παγκόσμια μάχη είναι πολύ σημαντικό για του «συμμάχους» μας (ΕΕ και ΝΑΤΟ), η Τουρκία να μείνει στο δυτικό στρατόπεδο, αφού η Ελλάδα είναι δεδομένος σύμμαχος όπως τονίζει ο κύριος Μητσοτάκης.

Βέβαια, αυτός ο γεωπολιτικός προσανατολισμός είναι δεδομένος και για το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών μετά το Μαξίμου συναντήθηκε με τον κύριο Τσίπρα.

Η οικονομική ολιγαρχία της Τουρκίας, διαπραγματεύεται με βάση την ισχυρή γεωπολιτική, οικονομική και στρατιωτική ισχύ της χώρας, ζητώντας ανταλλάγματα από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σε μια ευρύτερη περιοχή ( Μεσόγειο, Συρία Ιράκ κλπ.) μεταξύ των ανταλλαγμάτων περιλαμβάνονται κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Λένε διάφοροι στον ελληνικό λαό πως πρέπει να δεχτούμε μια οποιαδήποτε συμφωνία, για να αποφύγουμε τον πόλεμο που είναι ότι χειρότερο. Κρύβουν όμως ότι η οποιαδήποτε συμφωνία, όσο επώδυνη και να είναι για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, δεν μπορεί να αποκλείσει τον πόλεμο, όσο υπάρχουν οι αιτίες που οδηγούν εκεί.

Δηλαδή, το καπιταλιστικό σύστημα όπου οι λίγοι συσσωρεύουν αμύθητα κέρδη και όταν τα συμφέροντα τους το επιβάλουν σέρνουν τους λαούς στο σφαγείο του πολέμου, αξιοποιώντας τον εθνικισμό και το καλλιεργώντας το μίσος.

Η περίπτωση της Ουκρανίας είναι χαρακτηριστική καθώς, οι δύο συμφωνίες του Μινσκ με την διεθνή εποπτεία ισχυρών χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης όπως της Γαλλίας και της Γερμανίας , δεν έφεραν τελικά την ειρήνη όπως ισχυρίζονταν.

Θα σκεφθεί κάποιος, πώς γίνεται μέσα σε αυτό το παιχνίδι συνέχεια η χώρα μας να χάνει; Μήπως έχουμε πολιτικούς που δεν είναι έξυπνοι, μήπως δεν είμαστε ανεξάρτητη χώρα ή μήπως οι κυβερνώντες είναι προδότες;

Στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν ισχύουν, όσο και αν τέτοιες απόψεις διακινούνται κατά καιρούς «αθώα» από διάφορα κέντρα για να πείσουν το λαό.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις (μονοκομματικές ή συνεργασίας των κομμάτων του αστικού τόξου) χαράσσουν την εξωτερική τους πολιτική με βάση τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας, που στην περίοδο που περνάμε δένονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Τα συμφέροντα αυτά τα βαφτίζουν «εθνικά» συμφέροντα.

Όμως, τα συμφέροντα αυτά, δεν συναντιούνται πουθενά με τα πραγματικά συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Η ελληνική αστική τάξη αποκομίζει πολλαπλά οικονομικά κέρδη από την συμμετοχή της χώρας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Για παράδειγμα, με τις κυρώσεις στο ρωσικό φυσικό αέριο οι Έλληνες εφοπλιστές θησαυρίζουν καθώς μεταφέρουν το πανάκριβο αμερικάνικο LNG στην Ευρώπη. Παράλληλα, φτιάχνουν σταθμούς αποθήκευσης φυσικού αερίου. Ενώ την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι όλος ο λαός πληρώνει πανάκριβα την ενέργεια.

Το ΝΑΤΟ θέλει να κρατήσει τη Τουρκία στη συμμαχία του μακριά από τη Ρωσία και τη Κίνα. Για το σκοπό αυτό βάζει πλάτες στις διεκδικήσεις της αστικής τάξης της Τουρκίας στο Αιγαίο, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, στη Μεσόγειο στη στην Κύπρο κλπ.

Οι διεκδικήσεις αυτές είναι στρατηγική επιλογή της Τουρκίας και δεν εξαρτούνται από το ποιος κυβερνά. Οι εναλλαγές μεταξύ οξυμένων αντιπαραθέσεων και συζητήσεων δεν αλλάζουν την ουσία.

Με αυτή την πολιτική συμφωνούν όλα τα κόμματα του νατοϊκού τόξου. Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, όπως και τα μικρότερα κόμματα πλην του ΚΚΕ. Συναποφάσισαν την επέκταση των στρατιωτικών βάσεων στη χώρα, την παροχή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, αφήνοντας τα νησιά ανυπεράσπιστα, καθιστώντας τη χώρα πόλο έλξης αντιποίνων σε μια γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Χειροκρότησαν τον Ζελένσκι μαζί με τους νεοναζί του τάγματος Αζοφ στην βουλή. Μόνο τα έδρανα του ΚΚΕ ήταν άδεια. Αυτά τα ζητήματα τα ανοίγει σταθερά μόνο το ΚΚΕ στον ελληνικό λαό και ειδικότερα στους νησιώτες, και αυτά τα θέματα πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου για τους Δωδεκανήσιους.

Για αυτό στις 21 Μαΐου οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι επαγγελματίες, οι γυναίκες και η νεολαία έχουν πολλούς λόγους να ενισχύσουν το ΚΚΕ για να ακουστεί δυνατά η φωνή τους ενάντια στα παζάρια με τη Τουρκία στα πλαίσια της πολιτικής των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.