Το «στερνό αντίο» στον Μπάμπη Σαρρή από τον φίλο και συνάδελφό του Νίκο Νικολάου

Rodiaki NewsRoom

Με ένα συγκινητικό άρθρο του στη «Ροδιακή» ο πρώην πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου της Ρόδου κος Νίκος Νικολάου, φίλος και συνάδελφος του Μπάμπη Σαρρή που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, αποχαιρετά τον ίδιο και αναφέρεται στον χαρακτήρα, την πορεία και το έργο του.

Αναφέρει συγκεκριμένα:
«Μπάμπη, φίλε και σύντροφε αγαπημένε,
Την περασμένη Πέμπτη, σε κατευοδώσαμε στο τελευταίο σου ταξίδι, σαν φίλο και άνθρωπο μοναδικό, έντιμο και ειλικρινή, υπέροχο σύζυγο και αγωνιστή. Δεν θα επαναλάβω τα μεστά και συγκινητικά λόγια που εκφώνησαν για χάρη σου, οι συγγενείς ομιλητές, οι φίλοι και οι συνάδελφοί σου.

Θα σου εξομολογηθώ όμως ότι δεν άντεξα να εκφραστώ κι εγώ, όπως όφειλα. Δεν μπορούσα να αποδεχτώ ότι μέσα στο φέρετρο βρισκόσουν εσύ και γύρω γύρω οι δικοί σου, με πρώτη τη σύζυγό σου Μοσχούλα, τους συγγενείς, τους φίλους και συναδέλφους σου. Αισθάνθηκα αδύναμος.

Όμως, οι δύσκολες ώρες που περνά η αγαπημένη σου οικογένεια, δεν επιτρέπουν λόγια περιττά. Όλοι μας γνωρίζουμε τα πεπραγμένα της ζωής σου. Σε γνώρισα από τότε που ήλθες στη Ρόδο, νεαρός και μαχητικός. Τι να πρωτοθυμηθώ. Τους πολιτικούς, κοινωνικούς και εργατικούς σου αγώνες, την προσφορά σου στη δημοκρατία, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους χώρους στους οποίους πρωταγωνίστησες.

Είναι βέβαιο ότι θα μας λείψει η φωνή και το γέλιο σου, που εμείς γνωρίζαμε, πριν η μοίρα το παγώσει στα χείλη σου και ο πόνος να το ξεθωριάσει.
Πάλεψες, με θάρρος περίσσιο, στωικότητα και αξιοπρέπεια, μέχρι την τελευταία στιγμή, περήφανος και όρθιος μαχητής, όπως ήσουν σε όλη τη γεμάτη αγώνες ζωή σου.

Δυστυχώς, έσβησε η ανάσα της ζωής σου, αφήνοντας πίσω ανείπωτη θλίψη αλλά και περηφάνια σε όσους σ’ αγαπήσανε, γι’ αυτό που υπήρξες, γι’ αυτό που αγωνίστηκες και δημιούργησες.

Ψάχνοντας να βρω τα λόγια που σου ταιριάζουν για να περιγράψω την οδύνη που όλοι μας νοιώσαμε για τον αδόκητο χαμό σου, ήρθαν στο νου μου κάποιοι στίχοι του αγαπημένου σου ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, και αυτούς θα απαγγείλω:

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω
Άνοιξη γιε που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω.
Βασίλεψες, αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση,
Κι ο ήλιος κουβάρι ολόμαυρο το φέγγος του έχει μάσει
και θα προσθέσω ακόμα δύο στίχους.
Μπάμπη, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μας είσαι.
Μπάμπη στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε.

Στη σύντροφο της ζωής σου, της Μοσχούλας, (ταλαντούχου αγιογράφου), και στα αγαπημένα σου αδέρφια, Κώστα, Αντώνη και Άρτεμη, ευχόμαστε να έχουν το κουράγιο και τη δύναμη να αντέξουν το χαμό σου κι ο χρόνος και η θύμησή σου, ας απαλύνει τον πόνο τους.

Μπάμπη μας, ας είναι το ταξίδι σου γαλήνιο και ειρηνικό και ελαφρύ το χώμα της Καλυθενής γης που σε έχει αγκαλιάσει, και η μνήμη σου να είναι αιώνια.
Ο φίλος σου Νίκος Νικολάου.»