Πού πήγε η ποιότητα του τοπικού μας ποδοσφαίρου, ρε παιδιά;

Rodiaki NewsRoom

Το… κάθε πέρσι και καλύτερα βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του στο τοπικό μας ποδόσφαιρο, με την ποιότητα να μην είναι αυτή που θα θέλαμε, τουλάχιστον στην Α’ Κατηγορία.

Πάνε χρόνια που η καμπύλη φθίνει και κανείς δεν είναι σε θέση να διαπιστώσει αν αυτό είναι θέμα επιλογής κάποιων ή ένα συγκυριακό φαινόμενο. Ενώ σε επίπεδο μικτών ομάδων πάμε καλά, κάτι… στραβώνει στην πορεία και δεν μπορούμε αληθινά να ορθοποδήσουμε.

Φτάσαμε στο σημείο συγκεκριμένες διοικήσεις Συλλόγων να ποντάρουν σε μεταγραφές εκτός Ρόδου για έναν τίτλο, ενώ θεωρείται αδιανόητο να στελεχωθεί μια ομάδα μας στη Γ’ Εθνική αποκλειστικά με ντόπιους παίκτες, ώστε να έχει μια αξιόλογη πορεία, χωρίς να γίνεται καν συζήτηση για πρωταθλητισμό.

Από τη μια οι ακαδημίες… ξεφυτρώνουν από ‘κει που δεν το περιμένεις κι από την άλλη διηγούμαστε μεγαλεία περασμένων εποχών. Και σ’ αυτό το σημείο θ’ αναφέρω το παράδειγμα εκείνο του Διαγόρα την αγωνιστική περίοδο 2004-2005, όταν και κατέκτησε το πρωτάθλημα στη Δ’ Εθνική με ρόστερ ουσιαστικά Ροδιτών παικτών.

Δε θα παραθέσω ένα ένα τα ονόματα όλων όσοι κέρδισαν την άνοδο στην επαγγελματική Γ’ Εθνική, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να ξεχάσω κάποιο και δεν το θέλω. Παρ’ όλα αυτά, για να ‘μαι ακριβής, σημειώνω πως μόλις τρεις παίκτες ήταν μη Ρόδιοι τότε κι αυτοί δεν είχαν έρθει στο νησί γι’… αρπαχτή.

Σήμερα θεωρείται… τρελό μια ομάδα, όχι αποκλειστικά με Ροδίτες, αλλά με Δωδεκανήσιους παίκτες, να πάρει άνοδο. Είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν πως μια «μικτή» του νομού μας δεν είναι σε θέση ούτε καν να κερδίσει την παραμονή της στη Γ’ Εθνική, την παλιά Δ’, δηλαδή.

Απ’ αυτό και μόνο μπορεί ν’ αντιληφθεί ο καθείς πως οποιαδήποτε άλλη συζήτηση περιττεύει, έστω κι αν κάποιοι «ειδήμονες» προσπαθούν να μας πουλήσουν… φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν στο μέλλον θα ‘χουμε τη δυνατότητα να χαρούμε και πάλι καλή μπαλίτσα…

ΤΣΑΜΠΙΚΟΣ ΠΑΤΣΑΪΣ