Παναγιώτης Εγγλέζος: «Τι έγινε και τι δεν έγινε στη μεγάλη φωτιά-Κάτω τα χέρια σας από τους πυροσβέστες της Ρόδου»

Rodiaki NewsRoom

Την αγανάκτηση, την οργή και την απογοήτευσή του για όλα όσα έγιναν και δεν έγιναν στο πεδίο της μάχης, τονίζει με σχετική ανάρτησή του ο επικεφαλής της Εθελοντικής Ομάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών Σαλάκου κος Παναγιώτης Εγγλέζος, που από την πρώτη στιγμή της φωτιάς μέχρι και σήμερα, βρίσκεται στο πεδίο της μάχης.

Στη... μικρή περίληψη των όσων διαδραματίστηκαν στον τομέα του, ο κος Εγγλέζος επισημαίνει:
«Μία προειδοποίηση. Κάτω τα χέρια σας κύριοι των Αθηνών από τον διοικητή και τους αξιωματικούς της ΠΥΡ ΡΟΔΟΥ. Εάν ψάχνετε εξιλαστήρια θύματα κοιτάξτε στον καθρέφτη σας πρώτα. Όσο είχαν αυτοί την ευθύνη για το συμβάν ήμασταν μια χαρά γιατί τους ξέρουμε και μας ξέρουν...

Κύριε τάδε, γιατί αλλάξατε όλα τα στελέχη που γνώριζαν τον τόπο μας; Γιατί στα δύο χρόνια στείλατε στο σπίτι τους ικανά στελέχη της πυροσβεστικής, ανθρώπους που γνώριζαν τα πάντα στο νησί, γιατί; Για να βολευτούν τα δικά σας παιδιά... Λέτε ότι αγαπάτε τη Ρόδο ...δεν το είδαμε. Αφήσατε σε ανθρώπους που δε φταίνε γιατί δεν έχουν κλείσει ούτε χρόνο στην θέση τους, να συντονίσουν την κατάσβεση. Ανθρώπους που δεν ξέρουν καν το όνομα των χωριών να καθοδηγήσουν τις δυνάμεις στο μέτωπο, με τον αφοπλισμό στα τοπικά στελέχη της ΠΥΡ το μόνο αποτέλεσμα ήταν αυτό ...

Θα λογοδοτήσει κανείς σας ε;
Πρώτη μέρα φωτιάς: Τρίτη 6:45 ειδοποιήθηκε η ομάδα μας να μεταβεί στην περιοχή Καριόνα στ’ Απόλλωνα για πυρκαγιά.
Πράγματι, όλη η δύναμη της ομάδας, μεταφέρθηκε και 7:30 περίπου ριχτήκαμε όλοι στη μάχη. Με ένα δεκάτονο και με τα τέσσερα μικρά του τόνου που διαθέτει η ομάδα και με ένα πλήρωμα 15 ατόμων.

Αργά το βράδυ, μετά τις 2, τα μέτωπα διασπάστηκαν το ένα πήγαινε προς Απόλλωνα και το άλλο προς Λάερμα. Καταφέραμε τα ξημερώματα να ελέγξουμε τα δύο μέτωπα αλλά υπήρχαν πολλές αναζωπυρώσεις. Ο κίνδυνος περιορίστηκε μόνο προς το μέτωπο των Λαέρμων.

Μία από αυτές τις αναζωπυρώσεις στης 10:30, όταν άλλαξε ο αέρας και ενώ ήμασταν σίγουροι ότι είχαμε πιάσει τη φωτιά, αναζωπυρώθηκε και άρχισε να καίει ανεξέλεγκτα προς τον Έμπωνα, από Απόλλωνα προς Έμπωνα.
Το αποτέλεσμα ήτανε γύρω στις 11:30 το μεσημέρι η φωτιά να ξεφύγει από την περιοχή της Λέλου Απολλώνων και να πιάσει τον Προφήτη Ηλία. Άμεσα δόθηκε η εντολή τότε για εκκένωση των χωριών και της Σαλάκου.

Η ομάδα μας μετέβηκε στη Σάλακο και άρχισε την εκκένωση βάση σχεδίου που είχαμε από το 2017 δημιουργήσει, να εκκενώνουμε το χωριό και σε συννεόηση με την τοπική κοινότητα και τον πρόεδρο, να κατευθύνουμε τους ηλικιωμένους και τα παιδιά προς το γήπεδο όπου ήταν ο δεύτερος χώρος συγκέντρωσης. Όλοι οι υπόλοιποι οι οποίοι μπορούσαν να βοηθήσουν και είχαν αγροτικά με νερό ή τρακτέρ με νερά, συγκεντρώθηκαν στο πυροφυλάκειόμας και από εκεί με οργανωμένη προσπάθεια μεταβήκαμε στον Προφήτη Ηλία.

Όταν φτάσαμε στον Προφήτη Ηλία το απόγευμα της Τετάρτης η φωτιά είχε φτάσει πλέον και είχε περάσει τον κεντρικό δρόμο κι ερχόταν απειλητικά προς το χωριό μας. Αμέσως διασπάστηκαν οι δυνάμεις και άρχισαν την κατάσβεση.

Στην προσπάθειά μας να εντοπίσουμε πυροσβεστικό όχημα ή πυροσβεστική δεν βρήκαμε τίποτα.Το μόνο που ζητήσαμε εκείνη τη στιγμή ήταν να έρθει ένα μηχάνημα με τη βοήθεια του Σωματείου Χωματουργικών και της περιφέρειας το οποίο εστάλη άμεσα ώστε να μας κάνει διένεξη ενός δρόμου για να μπορέσουμε να σταματήσουμε τη φωτιά.

Ριχτήκαμε στη μάχη όλη την Τετάρτη, όλο το βράδυ, και προσπαθούσαμε να ελέγξουμε την κατάσταση. Όταν φτάσαμε στο σημείο προς τις κατασκηνώσεις και ενώ η φωτιά άρχισε να καίει ανεξέλεγκτα, ζητήσαμε επίμονα τη βοήθεια των εναέριων μέσων, μέσω του ασυρμάτου. Κανείς μα κανείς δεν απάντησε.

Επίμονα κρατούσα τον ασύρματο και φώναζα ότι καιγόμαστε, ότι η φωτιά θα ξεφύγει, θα κάψουμε τον Προφήτη Ηλία. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένας αξιωματικός εκτός Ρόδου, το τονίζω εκτός Ρόδου, ο οποίος μας είπε ότι πρέπει να σβήσουμε αυτή τη φωτιά και ότι πρέπει να ανακόψουμε εδώ.

Του είπα ότι για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε τουλάχιστον δύο ρίψεις και είπε ότι θα κάνουμε μία ρίψη και όντως έριξε μία ρίψη. Όταν του είπα ότι θέλουμε και δεύτερη ρίψη μου είπε «σιγά, το ελέγχετε, το κρατάτε τόσο καιρό θα το κρατήσετε και τώρα».
Στη συνέχεια, άφησε μόνο ένα πυροσβεστικό από την Κω πεντάτονο, το οποίο δεν είχε καν μάνικες για να σβήσει ούτε καν νερό. Το αποτέλεσμα, μετά από λίγο, η φωτιά να φύγει και να πάει προς τη ζώνη και προς την κεραία του ΟΤΕ .

Εκεί, όταν κατάλαβαν ότι υπήρχε τεράστιο πρόβλημα ενεργοποίησαν τα εναέρια για να σώσουν την κεραία, όχι για να σώσουν εμάς και τον προφήτη Ηλία...
Στην ερώτηση αργά το βράδυ της Τετάρτης στον Στρατηγό, να ψάξει να βρεί πόσες πυροσβεστικές δυνάμεις έχει στην ευρύτερη περιοχή του Προφήτη Ηλία, η διαπίστωση ήταν ότι υπήρχε μόνο ένα όχημα, ένα όχημα στην κορυφή στην κεραία του ΟΤΕ το 1250 των Απολλώνων, το οποίο 1250 δεν είχε καν όπισθεν.

Από εκεί και πέρα ξεκίνησε η μεγάλη μάχη. Χωριστήκαμε σε ομάδες. Με την ομάδα των εθελοντών από την Ελεούσα - Διμυλιά, τη δική μας ομάδα και διάφορους άλλους εθελοντές από Σορωνή με οχήματα και απ’ όλη την υπόλοιπη ευρύτερη περιοχή από Καλαβάρδα και απ’ οπουδήποτε μπορείτε να φανταστείτε, ξεκινήσαμε να μοιράζουμε τον Προφήτη Ηλία και να αρχίζουμε να κυνηγάμε να σβήσουμε τη φωτιά.

Βοήθεια μηδαμινή. Από πουθενά. Δεν υπήρχε στον χάρτη γι’ αυτούς που σχεδίασαν την κατάσβεση ο προφήτης Ηλίας. Καλούσαμε αλλά οι κύριοι της Αθήνας αγνοούσαν τους εθελοντές, αγνοούσαν τον κίνδυνο που διέτρεχε ο Προφήτης Ηλίας.
Σε τηλεφωνική εποικοινωνία, και πρέπει να τα πω όλα, με τον διοικητή και τον προϊστάμενό μας στην πυροσβεστική, μου είπε: «Παναγιώτη κάντε αυτό που πρέπει, δεν υπάρχει βοήθεια. Σας παρακαλούμε πολύ κρατήστε όσο μπορείτε», κι αυτό κάναμε!

Στη διάρκεια της Πέμπτης και της Παρασκευής υπήρχαν τρελές αναζωπυρώσεις... ξέφευγε η φωτιά ανά σημεία, αλλά συντονισμένα. Όλη αυτή η ομάδα με τους εθελοντές, τα παιδιά και όλο τον κόσμο που ήρθε από παντού, από Λίνδο, Γεννάδι, Αφάντου, Αρχάγγελο, απ’ οπουδήποτε μπορείτε να φανταστείτε και με τη νεολαία τη δικιά μας αρχίσαμε να σβήνουμε ένα-ένα μέτωπο.

Το μόνο που ζήτησα ήτανε μάνικες την Πέμπτη, γιατί είχανε καεί από τον δήμο. Άμεσα ήρθαν οι μάνικες και τα καύσιμα και τροφοδοτήσαμε και τα εθελοντικά όλων των ιδιωτών που ενεργούσαν στην περιοχή, με αποτέλεσμα όλο αυτό το διάστημα μέχρι και σήμερα που σας γράφω, στην περιοχή του Προφήτη Ηλία να υπάρχουν μόνο η εθελοντική ομάδα Σαλάκου, η εθελοντική ομάδα της Διμυλιάς, ένα πυροσβεστικό

όχημα των Απολλώνων το οποίο είναι μισό, η υδροφόρα της περιφέρειας η οποία έκανε τρομερή δουλειά και μας βοήθησε μαζί με το δικό μας το δεκάτονο, ένα πεζοπόρο τμήμα που ήρθε πριν δύο μέρες και μας βοήθησε στο καμένο – άκαφτο, αλλά κι αυτοί χωρίς εργαλεία... χωρίς τίποτα, παρά μόνο όποια βοήθεια είχαν από εμάς. Αυτή λοιπόν όλη τεράστια δύναμη μαζί με ένα όχημα της ΕΤΑΙΠΡΟΦΥΚΑ, ένα όχημα από την Ο.Α.Κ, ένα όχημα από την Ε.Ο.Π.Κ καταφέραμε και κρατάμε μέχρι τώρα που μιλάμε τον Προφήτη Ηλία.

Αυτή είναι η πραγματικότητα! Πραγματικότητα είναι ότι οι κύριοι των Αθηνών δεν μας υπολόγισαν. Έστειλαν ή μάλλον ήρθε με δική του πρωτοβουλία την Παρασκευή αξιωματικός δικός μας της Ρόδου, ο οποίος ανέλαβε την επίβλεψη της περιοχής, να ενημερωθεί την Παρασκευή που μας πέρασε για την κατάσταση του Προφήτη Ηλία -με πρωτοβουλία φαντάζομαι του ιδίου του αξιωματικού- και είναι τιμή του, ο οποίος μας ζήτησε να τον ενημερώσουμε.
Αυτά έγιναν εδώ...

Καμία μα καμία άλλη πρόβλεψη από το Κράτος των Αθηνών. Πλήρης απαξίωση και άγνοια και πλήρης απαξίωση προς τους εθελοντές. Δεν πίστευαν και δεν εμπιστεύονται τους εθελοντές, παρόλο που οι εθελοντές έσωσαν ό,τι σώθηκε.
Για όλα τα υπόλοιπα τις επόμενες μέρες θα γίνει συντονιστικό από τις εθελοντικές ομάδες και θα συγκεντρώσουμε όλα τα εγκλήματα που έγιναν όλο αυτό το διάστημα και θα σας ενημερώσουμε...

Ξέρω ότι τώρα θα αρχίσει το κυνηγητό προς εμένα και την ομάδα μου... Εδώ είμαστε και σας περιμένουμε.
Παράλειψή μου, ξέχασα και τα παλικάρια από τ’ Απόλλωνα που ενώ κινδύνευε το χωριό μας ανέβαιναν και κατέβαιναν όποτε τους είχαμε ανάγκη».